اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۲۹ بهمن ۱٣٨٨ -  ۱٨ فوريه ۲۰۱۰

در ۲۲ بهمن امسال، رژیم کودتا، رژیم سرکوبگر توانست با استفاده‌ از همه‌ امکانات موجود دولتی از حضور گسترده‌ و آشکار هواداران جنبش آزادیخواهی مردم در خیابانها وبویژه‌ در میدان آزادی جلوگیری کند، البته‌ برای ما اهمیت این موضوع که‌ با چه‌ هزینه‌ی تمامیت خواهان توانستند به‌ این مهم نایل آیند قابل توجه‌ است و یقینا هم در داخل و هم در خارج مردم متوجه‌ شدند که‌ مراسم یاد بود پیروزی انقلاب اسلامی ایران در میدان آزادی در شرایطی برگزار شد که تهران در این روز به‌ یک پادگان نظامی بیشتر شباهت داشت تا پایتخت و شهری با زندگی عادی، در هر کوی و برزنی لباس شخصیهای وزارت اطلاعات و چکمه‌ پوشان سپاه پاسداران و نیروی انتظامی به‌ شکل چشمگیری دیده‌ میشدند، اینان حتی در برخی مکانها از مردم تظاهر کننده نیز به‌ مراتب ‌ بیشتر بودند. اما این نکته‌ اصلا و ابدا برای تمامیت خواهان و کودتاگران سپاه و اطلاعات ریژیم اهمیتی ندارد، زیرا آنها میخواهند به‌ هر وسیله‌ ممکن در قدرت بمانند. این هم تاکتیک آنها است و هم استراتژی.
در این باره‌‌ باید اعتراف نمود که‌ مردم نیز به‌ سان گذشته‌ و با همان حماسه‌ و دلگرمی وارد نشدند و مطمئنا برخلاف ادعای بلندگوهای تبلیغاتی دولت کودتا دلیل این کمبودو دلسردی مردم نیز پی بردن به‌ حقانیت و درستی انتخابات ریاست جمهوری نبوده‌ و نیست بلکه‌ علت انرا باید در اشتباهات رهبران جنبش اصلاح طلبی داخل کشور آقایان موسوی و کروبی جستجو کرد، سکوت بلند مدت و عقب نشینی بیدلیل این آقایان(اطلاعیه‌ شماره‌ ۱۷ موسوی و مصحبه‌ اقای کروبی در مورد قبول دولت احمدی نژاد ) حتی برای مدت زمانی کوتاه که‌ تحت تاثیر تلاشهای پشت پرده‌ آقایان رفسنجانی و خاتمی آنهم در شرایطی که‌ جنبش در اوج قرار داشت اشتباهی بود که‌ نمیتوان آنرا به‌ این آسانی جبران کرد. از این گذشته‌ مسکوت گذاشتن حرکتهای مردمی برای مدتی طولانی یقینا جنبش را از آن روحیه‌ بالای مبارزه‌ دور خواهد کرد به‌ ویژه‌ با تمهیدات و تهدیدات و سرکوبهای بی امان سردمداران کودتا این تاثیر تسریع خواهد شد. که‌ دیدیم تا اندازه‌ی چنین شد.
برخلاف نظرات اصلاح طلبان و روشنفکران دینی هوادار ماندن شکل اصلاح شده‌ جمهوری اسلامی ایران بر مسند قدرت این کمی و کاستی و رخوت جنبش دلیلش نمیتواند طرح تاکتیک اسب تروا بوده‌ باشد که‌ از طرف برخیها در شکل افراطی ویا عدم درک واقعیات موجود بمیان آمده‌ بود. دلیل دیگری که‌ میتواند مزید بر علتی باشد که‌ در چند سطر بالا به‌ آن اشاره‌ شد این است که‌ با وجود پیشنهادهای قابل توجهی که‌ از طرف نویسندگان و صاحب نظران در مورد ارائه‌ طرح جامع خواستهای اصلاح طلبی از طرف آقایان موسوی و کروبی که‌ بتواند دربر گیرنده‌ نیازهای اکثر قریب به‌ اتفاق مردم ایران به‌ ویژه‌ خلقهای تحت ستم باشد هنوز هم این تقاضا به‌ جد گرفته‌ نشده‌ و دوستان در رهبریت آشکار جنبش به‌ این خواستها توجهی نکرده‌اند! بی‌ توجهی به‌ این امرمیتواند حرکت اصلاح طلبی را همچنان در تهران و چند شهر دیگر ایران محبوس نگاه داشته‌‌ و دراین صورت نیز دولت کودتا با امکاناتی که‌ در اختیار دارد به‌ راحتی میتواند بعد از مدتی حرکت مدنی و مسالمت آمیز مردم را سرکوب و کنترل نماید.
توجه‌ به‌ خواست خلقهای تحت ستم در ایرانی که‌ بافت آن بر پایه‌ تنوع‌های ملی گوناگون نهاده‌ شده‌ است امری خطیر، واقعی، عدلانه‌ و لازم است‌ توجه‌ به‌ این واقعیت و اقرار و اعتراف به‌ ستم مضاعف بر خلقهای ایران زمین میتواند روح تازه‌ای در جنبش اصلاح طلبی دمیده‌ و حرکت آزادیخواهی مردم را به‌ دیگر شهرهای ایران گشترش دهد. در این صورت هرگز رژیم توان شکست این مقاومت و به‌ کنترل در آوردن جنبش آزادیخواهی مردم ایران را نخواهد داشت. با پرداختن به‌ این مسله‌ و شکافتن این موضوع به‌ این نکته‌ خواهیم رسید که‌ بیش از این درنگ کردن در اعلام موضع صریح رهبران آشکارو داخلی جنبش مردمی ایران جایز نبوده‌ ونیست. به‌ طور یقین جنبشی که‌ نتواند فراگیر و مردمی و سراسری باشد نمیتواند حکومت دیکاتوری را به‌ عقب براند و قدر مسلم آنکه‌ این جنبش زمانی فراگیر خواهد بود که‌ همه‌ خلقها و اقشار مختلف مردم نیازهای خود را در برنامه‌های صریح و روشن آن که‌ توسط رسانه‌های همگانی در دسترس عموم قرار میگیرد پیدا کنند.

فرصتی طلایی
نوروز نماد رخت بربستن سرما و یخبندان و آمدن بهار شادی و سر سبزی، نماد مبارزه‌ کاوه‌ علیه‌ ضحاک ستمگر، نماد مشترک همه‌ مردم ایران بو‌ده‌ و هست. نوروز به‌ مثابه‌ یک فرصت طلایی در راه است، بیشک اگر سران دولت کودتا توانستند با برنامه‌ ریزی چند ماهه‌ که‌ از سکون طولانی جنبش سبز نیز استفاده‌ شده‌ بود تا نیروهای خود را در میدان آزادی بسیج کنند و آنرا به‌ رخ مردم مبارز و آزادیخواه بکشند، هرگز توانایی ‌ برنامه‌ ریزی برای سرکوب حرکت جنبش در نوروز و چهارشنبه‌ سوری که‌ بطور حتم در سرتاسر ایران شاهد آن خواهیم بود را ندارند و نخواهند داشت. از همین حالا باید با برنامه‌ ریزی دقیق و البته‌ گذشتن از خطوط قرمزی که‌ دست و پای رهبران آشکار جنبش سبز مردمی ایران را بسته‌ است خود را آمادا کنیم و اعتقاد داشته‌ باشیم که‌ در چنین روزی مردم ایران قادر خواهند بود که‌ دیکتاتوری را به‌زانو در آورده‌ وخواسته‌ های خود را به‌ کرسی بنشانند. نکته‌ دیگری که‌ باید اصلاح طلبان دینی به‌ آن توجه‌ کنند این است که‌ همچنان که‌ خود نیز میدانند این حرکت اعتراضی تنها مختص اصلاح طلبان دینی نیست و چنانکه‌ آقای موسوی اشاره‌ی ضمنی اما احتیاط امیز به‌ آن داشته‌ است (جنبش سبز با کسانی که عقاید ما را ندارند نیز دوست است) باید سعی نمود که‌ جنبش در برگیرنده‌ همه‌ هواداران راستین دمکراسی و انتخابات آزاد و تغیر در وضعیت موجود باشد. نوروز خود نماد این هبستگی هست اما با توجه‌ بیشتر به‌ آن میتواند به‌ رمز نجات ملتی نیز تبدیل شود و چنانکه‌ رهبران و گروههای سیاسی تدبیر و درایت داشته‌ باسند شکست هیبت دولت کودتا در نوروز آینده‌ رقم خواهد خورد. این شکست ممکن است به‌ مثابه‌ تسلیم آنی دیکتاتور نباشد اما مردم ایران در این روز میتوانند به‌ همه‌ دنیا نشان دهند که‌ خواهان تغیر بوده‌ و از دولت کودتا بیزارند و یقینا این پیام در روحیه‌ سرکوبگران و حامیان دولت نیز تاثیر گذار خواهد بود.