یادداشت سیاسی سیاسی دیدگاه ادبیات زنان جهان بخش خبر آرشیو  
  اجتماعی اقتصادی مساله ملی یادبود - تاریخ گفتگو کارگری گزارش حقوق بشر ورزش  
   

برف می‌‌بارد


یوسف صدیق (گیلراد)


• برف می‌‌بارد روی پل‌ها و پندارها.
روی چتر گشوده‌ی یک زوج
و کلاه فیلسوفی که می‌‌اندیشد:
نماد کدام هستی‌ کودکانه‌اند آدمک‌های برفی؟ ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ٣ اسفند ۱٣٨٨ -  ۲۲ فوريه ۲۰۱۰


  برف می‌‌بارد روی بام‌ها و بال‌ها.
زیر پتوی سپیدش، باغ
ریشه‌هایش را نفس می‌‌کشد
و خدایان آدمک‌های برفی
به کتاب‌ها بازمی گردند
تا در ذهن کوچکشان
اسطوره‌ی زمستان را بنویسند.
از سمت شاخه‌ها‌ی برهنه ،
سرما تا زیر پلک‌هایم می‌‌آید؛
دور انگشتانم به زمزمه می‌‌چرخد
و دست آموزم می‌‌شود.
کنار پچپچه‌هایش
خودگویه‌هایم را
به جنگل جاوید شعر می‌‌سپارم
به گنجینه‌ی باستانی گفتار ،
به گستره‌ی وجدان‌ها‌ی بیدار.
*    *    *
برف می‌‌بارد روی پل‌ها و پندارها.
روی چتر گشوده‌ی یک زوج
و کلاه فیلسوفی که می‌‌اندیشد:
نماد کدام هستی‌ کودکانه‌اند آدمک‌های برفی؟
*    *    *
نرم، همچون برفدانه‌ها
نگاهم روی میز، کنار فنجان چای،
در کلمات همین شعر آب می‌‌شود.

۵ بهمن ۱۳۸۸ (۲۵ ژانویه ۲۰۱۰)


اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید:

Facebook
    Delicious delicious     Twitter twitter     دنباله donbaleh     Google google     Yahoo yahoo     بالاترین balatarin


چاپ کن

نظرات (۰)

نظر شما

اصل مطلب

بازگشت به صفحه نخست