• می رود تنها
و من در ایستگاهِ باد
از دهان کاج های دربدر
پروانه می دُزدم. ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۱۵ اسفند ۱٣٨٨ -  ۶ مارس ۲۰۱۰

  


                                                       به حسین شرنگ
                                                         و جمهوری وحشیِ شرنگستانش


من که آوازم پُر از رویاست
شانه هایم
در خیابان می رود تنها
می رود تنها در خیابان
                                 شانه هایم.

می رود تنها وُ من
در ایستگاهِ باد
از دهان کاج های دربدر
پروانه می دُزدم.


من که آوازم پُر از رویاست
من که در پشتِ زمستان
کرده ام اطراق
در کنارِ آب های شور وُ
مرجان های دیوانه
پرده برمی دارم از
این خواب های سبز
خواب های آبی ی آبی
خواب های کوچه های گُم
خواب های سنگ های مهربان با عشق
خواب های باد وُ ارابه
خواب های خنجر وُ چاقو
خواب های خسته- پژمرده
خواب های سرد وُ بارانی
خواب های خفته در چشمانِ آبی روشنِ دریا
خواب های تجربه
تکرار
       تکرار
                تکرار......

من که آوازم پُر از رویاست
شانه هایم
در خیابان می رود تنها
می رود تنها در خیابان
                                  شانه هایم.

می رود تنها
و من در ایستگاهِ باد
از دهان کاج های دربدر
پروانه می دُزدم.
تا افق بیدار می مانم
بر افق پروانه ها را می نویسم
خواب می بینم.