اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۱۶ اسفند ۱٣٨٨ -  ۷ مارس ۲۰۱۰

گزارش از: سازمان زنان ٨ مارس (ایرانی - افغانستانی) و کمیته دفاع از مبارزات مردم ایران - بلژیک: ظهر شنبه ساعت ۱٣ در همراهی با هزاران نفر از مردم بلژیک در خیابانهای بروکسل راهپیمایی روز جهانی زن را برگزار کردیم. اما کمیته دفاع از مبارزات مردم ایران - بلژیک و سازمان زنان ٨ مارس پیش از آن و از ساعت ۱۱ در برابر ساختمان بورس یعنی ایستگاه آغاز راهپیمایی جمع شده و آکسیون خود را برگزار کردیم. تعدادی از زنان سازمان ٨ مارس از هلند نیز ما را همراهی کردند و برای برنامه بلژیک خود را به بروکسل رسانده بودند. با رسیدن به محل بورس، چندین پلاکارد از سازمان زنان ٨ مارس را نصب کردیم که شامل بنری با شعار های زنان به فارسی، انگلیسی و هلندی بود. بنر دیگر این سازمان با شعار "مرگ بر جمهوری اسلامی" بود که در انتهای برنامه ما مفقود شد!!! چندین شعار و بنر دیگر از کمیته دفاع از مبارزات مردم ایران - بلژیک هم در دستانمان داشتیم. با کمک سیستم صوتی خود موزیک های زنان را پخش کردیم و رفقایمان از مهاجران تُرک و کُرد، آفریقایی و رفقای بلژیکی مان همراه با ما و دست در دست یکدیگر به سرود خوانی و رقص پرداختند. در حوالی ساعت ۱۲ که چندین سرود انقلابی از زنان چپ پخش می شد، پلیس در برنامه ما بدلایل مختلف اخلال کرد و اصرار به پایان دادن به موزیک داشت. بهرصورت ما برنامه مان را با پخش تراکت هایمان و اعلامیه های سازمان زنان ٨ مارس و کمیته دفاع از مبارزات مردم ایران به زبان فرانسه در بین جمعیت ادامه دادیم که بسیار مشتاقانه با ما وارد بحث می شدند و از بنرهای ما و عکسهای مبارزاتی اخیر زنان ایران فیلمبرداری و عکاسی می کردند. در انتهای برنامه خود را برای حرکت به سمت کاخ دادگستری آماده کردیم. جمعیت زیاد بود و شعارها متفاوت. از هر طرف زنان و البته مردانی را می دیدیم با لباسها و ماسکهای نمادین و جالب و رنگ بنفش هم بسیار زیاد دیده می شد. فضا برای خود ما تجربه جدیدی را بازگو می کرد. بعد و قبل از برگزاری راهپیمایی بزرگ کارزار زنان در بروکسل (سال ۲۰۰٨) این بزرگترین تجمع چندهزار نفره زنان بود که می دیدیم. شعارها و پلاکاردهای زیادی بیانگر فشار دوچندان بحران اقتصادی اخیر بر زنان بود. بسیاری به مشقت کارخانگی اعتراض داشتند، بسیاری به تجاوز و خشونت جنسی و سکسیزم در اروپا اعتراض داشتند، گروههای عکسهای بزرگ زنان کمونیست و زنان تاریخساز را حمل می کردند، سندیکالیستها هم با لباسهای رنگی خود می خواستند تغییری در رنگ این روز مبارزاتی بدهند که موفق نبودند. زنان طبّال آنارشیست از جالبترین گروهای این راهپیمایی بودند که به صف زنان نشاط مبارزه می دادند.

از مهمترین نکات برای جمع ما در اینروز پُررنگ بودن رزمندگی و مبارزه در اینروز بود تا جشن و نمادهای عقب مانده سمبلیک. این موضوع برای ما ایرانیان که در چند ماهه اخیر در خیابانها، زندانها و ... زنان و دختران زیادی را در مبارزه و زیر شکنجه و تجاوز از دست داده ایم بسیار باارزش بود.

به امید رهایی زنان
پیش بسوی مبارزه