تنها انسان...
یوسف صدیق (گیلراد)
•
بهار میآید.
سبز و خجسته و آرام
گیسوی بید را
در بیقراری داشت میبافد
...
اخبار روز:
www.iran-chabar.de
چهارشنبه
۱۱ فروردين ۱٣٨۹ -
٣۱ مارس ۲۰۱۰
بهار میآید.
سبز و خجسته و آرام
گیسوی بید را
در بیقراری داشت میبافد
و خونش، سبز
از ریشهها و شریانها عبور میکند.
بید را
قمری مست
به پروازی در سپیده فرامیخواند.
باد میگوید: با من بیا
خاک میگوید: با من بمان
آب میگوید: از من بنوش
اما
نه باد و نه خاک،
نه آب و نه قمری،
تنها انسان میتواند
فراسوی دریاها و دیوارها،
در حجم بیکران تجسم
گیسوی بید را
با آویزههای نگاهش بیاراید.
تنها انسان میتواند
تصویر بید را
بر شانههای باد
با آب و خاک و پرنده
از بعد چندگانهی ذهنش بیاویزد.
حتی اگر بهار نیاید. . .
من بهاران بسیاری را زیستهام.
با پرندگان بسیاری خواندهام.
کنار بیدهای بسیاری
چشمهایم را بستهام
و تصویر خوشبختی
سبز و خجسته و آرام
از دریچههای دلم تاب خورده است.
باری،
تنها انسان میتواند
لرزان
به جهان تجسمهایش بازگردد
و بگوید: من خوشبختم. بهار میآید.
نوروز ۱۳۸۹ ----------
|