اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۱۲ فروردين ۱٣٨۹ -  ۱ آوريل ۲۰۱۰

سال جدید برای سران جمهوری اسلامی، سال محو بحرانهای گربیانگیر نیست. در حالیکه دستگاه سرکوب جمهوری اسلامی نسبت به دو سه ماه گذشته در سطحی توانسته آرامش نسبی را بر جامعه و جنبش اعتراضی مردم تحمیل نماید و موج دستگیریها و نقض حقوق بشر ادامه داشته است، اما مردم آزادیخواه با برگزاری مراسم وسیع نوروز و چهارشنبه سوری به مثابه سنتی تاریخی و فرهنگی در ایران و کردستان، علیه هر نوع فتوای ارتجاعی ازجمله فتوای مذهبی خامنه ایی در رابطه با برگزاری چهارشنه سوری ایستادگی نمودند. آتش زیر خاکستر مبارزات مردم تحت فشار فضای سنگین دیکتاتوری و سرکوب، هنوز ظرفیت و توانایی مقاومت و ریشه های اجتماعیش، قویتر از آن است که با موج بازداشتها و شکنجه و تلاش برای ترساندن جامعه از بیخ و بن برکنده شود. اولویت سیاست دستگاه طویل و وسیع سرکوب در مرحله کنونی، نوعی بی حس نمودن و فلج کردن کم هزینه کلیه فعالین سیاسی و مدنی و روزنامه نگاری است به طوریکه تماماً قابل کنترل باشد. برای نمونه از جنگ نرم سایبری اطلاعات سپاه پاسداران علیه وب سایتها و وبلاگها و کاربران دنیای مجازی گرفته تا راه اندازی جنگ روانی علیه زندانیان در داخل زندان و در میان خانواده هایشان و همچنین پرونده سازی نقشه¬مند علیه فعالین حقوق بشر به نیت تخریب و مرعوب کردن آنها.
سالهای مدیدی در زندان و شکنجه گاههای جمهوری اسلامی، از طریق خردکردن فیزیکی و جسمی زندانی، تلاش سیستماتیکی برای کنترل ذهنی و روانی و تخریب مقاومت آنها داده شد، اما در سال گذشته موج وسیع سازماندهی جنگ روانی و به هم زدن سیستم ذهنی و مقاومت مبارزان داخل زندان، تلاش بزرگی بوده برای دور دیگری از تواب سازی و همزمان از این طریق، تحریف افکار عمومی. این امر، یکی از اهداف اصلی تئوریسینهای (آموزش دیده روسیه) وزارت اطلاعات را در برگرفته که تاکنون نیز ادامه دارد. البته این بدان معنا نیست که آمران و عاملان دستگاه سرکوب، شکنجه و کشتن جوانان مبارز در شکنجه گاههایی همچون کهریزک را در سال گذشته اتخاذ ننموده اند. در زندان بزرگ جمهوری اسلامی سالهاست که تفکر و دگراندیشی ممنوع اعلام شده است. بنابراین برای فعالین سیاسی و مدنی در شرایط کنونی، از طریق شناخت متدهای اخیر دستگاه سرکوب است که میتوان واکنش و روش مقابله مناسب با چنین پروژه هایی را اتخاذ نمایند.
رژیم مذهبی ایران در سال جدید هنوز با چند بحران استمرار یافته¬ی بحرانهای قبلی خود رودرو است. بحرانهایی که درخود میتواند حامل پتانسیل اعتراضات وسیع اجتماعی هر حرکت آزادیخواهانه و اعتراضی از جمله جنبش سبز علیه استبداد دینی باشد، برای دوباره سردادن خواستها و پیگیری مطالبات تحقق نیافته مردم. در وهله اول بحران اقتصادی کمرشکن پیشِ روی دولت، یعنی ورشکستگی بخش تولید داخلی و مراکز بزرگ تولیدی و صنعتی. بخشی که در حال حاضر نه تنها دولتها و کمپانیهای خارجی حاضر به هیچ سرمایه گذاری خارجی در اقتصاد بحران زده ایران نیستند، بلکه آثار هرنوع اعتمادی در این حوزه نیز روبه زدایش می باشد. از سوی دیگر رانتخواری، فساد و به تاراج بردن سرمایه های مملکت از جانب مافیای سپاه پاسداران با همدستی مستقیم دولت احمدی نژاد و حمایت باند خامنه ای، بر جایگاه ضرورت سرمایه گذاری داخلی و تقویت زیربنای اقتصادی کشور نشسته است. تاکنون تنها پول حاصل از فروش نفت است که دولت احمدی نژاد و پروژهای اصلی جمهوری اسلامی را در سطوحی سرپانگه داشته است. تمدید موج وسیع بیکاری کارگران و تولید کنندگان از کار اخراج شده، رشد نرخ تورم و گرانی حاصل از حذف یارانه ها در بحران اقتصادی کنونی همزمان با ازدیاد اختلافات دولت و مجلس بر سر تعین نرخ حذف یارانه ها و لایحه های رد و بدل شده در این میان، تهدیدهای جدیِ مشخصی درپیشِ رویِ دولت احمدی نژاد در سال جدید میباشند. در چنین شرایطی، باردیگر شکافهای بدنه سیاسی حاکمیت بروز یافته به طوریکه نه دولت حاضر است پیشنهاد ۲۰ هزار میلیارد تومانی مجلس به عنوان بودجه تصویبی لایحه حذف یارانه ها را قبول نماید و نه مجلس درخواست ۴۰ هزار میلیارد تومانی دولت در این رابطه را قبول مینماید. بر این اساس در سال نو بحران رشد نرخ کالاهای مورد نیاز مردم در نتیجه حذف یارانه ها و بحران تمدید شکاف فاحش طبقاتی و همزمان عدم برنامه ریزی دولت برای هر سطح از توسعه و رشد اقتصادی پایدار به عنوان راهکاری مشخص، از دیگر تهدیدهای جدیست که زندگی کارگران و اقشار کم درآمد را در معرض خطر و آسیب دیدگی بیشتری قرار داده و در مقابل، دولت نیز باید با آن دسته وپنجه نرم نماید.
از سوی دیگر بحران پرونده هسته ای رژیم ایران در سطح جهانی، کار را به جایی رسانده است که غرب و علی الخصوص دولت آمریکا حول محور تلاش برای تشکیل اجماعی جهانی علیه سیاست غنی سازی اورانیوم رژیم و در این راستا تحمیل سزای تحریم اقتصادی بیشتر دولت، به فعالیتهای دیپلماتیک خود در سطح جهانی و منطقه ای تحرک بیشتری ببخشند. بنابراین انزوای رژیم ایران در سطح جهانی و احتمال اجرای تحریمهای اقتصادی بیشتر میتواند فشاری همه جانبه تر بر دیکتاتوری مذهبی حاکم بر ایران باشد. خصوصاً فشاری علیه مافیای اقتصادی و سیاسی سپاه پاسداران در بخشهای مهم تجارت و بازرگانی که در انحصار کمپانیهای این باند در معاملات و مبادلات بازرگانی جهانی می¬باشد.
انزوا و رسوایی رژیم ایران در رابطه با نقض آشکار حقوق بشر در سطح جهانی و از جانب نهادهای بین المللی دفاع از حقوق بشر، بدون شک یکی دیگر از بحرانهایی است که مستقیماً آثار هرنوع ژست مسخره¬ی دموکرات منشی مسئولان مختلف جمهوری اسلامی را به چالش کشیده است. حمایت اتحادیه اروپا و آمریکا و برخی دولتهای غربی از فعالین حقوق بشر و فعالین جنبش زنان، فرصت مناسبی برای فعالیت هرچه بیشتر فعالان حقوق بشر جهت افشای وسیعتر نقض حقوق بشر علیه جمهوری اسلامی در سطح جهانی را بوجود آورده است که باید از آن بخوبی استفاده نمایند.
در چنین اوضاعی که به اختصار بدان اشاره نمودیم، هم برای جنبش اعتراضی و دموکراسیخواهانه سراسری و هم برای جنبش رهایی بخش کُردستان و اپوزیسیون در برابر استبداد دینی، تاکید بر وسیع نمودن نهادهای مدنی و ایجاد شبکه و سازماندهی اجتماعی، تاکید بر فعالیت وسیع رسانه ای در دنیای مجازی و در سطح میدیای جهانی با زبانهای مختلف، تقویت همبستگی گفتار مختص به هویتهای مختلف ملیتها واقوام داخل ایران و مطالبات و روشهای مبارزاتی آنان و همچنین اتحاد جنبشهای اجتماعی زنان، دانشجویان، کارگران و معلمان، از نیازهای اساسی شرایط کنونی میباشند. نیازهایی که تحقق یافتن واقعی آنها، میتواند مجموعه ای از ابتکارات و حرکتهای نمادین و همبستگی مبارزاتی جامعه متکثر ایران را درخود خلق نماید و آنرا چون حقیقتی سیاسی به منصه ظهور برساند. وظیفه کلیه فعالین سیاسی و مدنی و روزنامه نگاری ساکن در هرجایی است که مقاومتر از هر زمانی برای نیل به چنین چشم اندازی گامهای محکمتری بردارند.

salarpashai@yahoo.com