•
بُود پیوسته پیدا جایِ پایِ عشق
به هرجا که در آن بُگذاشتی پا را
زِ هر گنجی تو گوهردانه ای چیدی
به گوهرها جَلا دادی تو دل ها را
...
اخبار روز:
www.iran-chabar.de
سهشنبه
۱۷ فروردين ۱٣٨۹ -
۶ آوريل ۲۰۱۰
برای پیرایه یغمایی، شاعر و پژوهشگر پُرکار و پُرتوان معاصر
چه کردی اهل وِبگشت و تماشا را ؟
که بر خود واله کردی پیر و بُرنا را
بدان سیما، دَرِ دولت گشودی تو۱
لب خندانَت از دل بُرد غم ها را
فکندی تابِ مو بر شانه و گردن
به لبخندی گشادی روی زیبا را
تنیدی دانش و ذوق و خِرد در آن
فزودی کوششی پی گیر و کارا را
تو را شُد این چنین، بس نکته غیر حُسن۲
گرفتی صِحّه ی صاحب نظرها را
چو جانِ زنده یِ رودی٣، روان گشتی
که در سر داشتی سودای دریا را
پی گنجینه های دانش و فرهنگ
به شَست آوردی اسب موج پیما را
ز کوه و دَرّه و دریا گذر کردی
نهادی پشت سر امروز و اینجا را
نَوَردیدی زمان را تا هزاران سال
بکاویدی به جِدّ هر کُنج دنیا را
به هر جا عشق و مِهر و دوستی جُستی
نهادی در کتابِ دوستی ما را
بُود پیوسته پیدا جایِ پایِ عشق۴
به هر جا که در آن بُگذاشتی پا را
زِ هر گنجی تو گوهر دانه ای چیدی
به گوهرها جَلا دادی تو دل ها را
گه از گردِ زمان تو گیلگمش۵ شُستی
گه از اسپانیا خواندی تو لورکا۶ را
سافو۷ را یک زمان بر صحنه آوردی
گهی هم نو سُرا عشقی٨ و نیما۹ را
قمر۱۰ را گه شناساندی به مشتاقان
گهی هم، زان سوی دنیا، گودَیوا۱۱ را
گه از رزمنده دُخت پُر دل تبریز۱۲
سخن گفتی و سوزاندی تو جان ها را
گهی هم در کنار یکدِ گر چیدی
ز مِه زن های ایران، اوّلین ها۱٣ را
گه از نوروز۱۴ و آیین های آن گفتی
بدان سر زنده کردی روح میرا را
دَ می هم گفتی از اُسطوره های ما۱۵
به ره گمگشتگان دادی اَوِستا۱۵ را
نگشتی غافل از گفتن، اگر دیدی
سرِ ره دیو۱۶ یا دامی فریبا را
ز جُور حاکمان اهرمن کردار۱۶
به خشم و کینه آکندی دلِ ما را
روا بود ار، چو حافظ، تُحفه می دادم
مرا بود ار، سمرقند و بخارا۱۷ را
زِ هر سو پیش رفتم، بیشتر دیدم
تمامی کِی بود از آب، دریا را
چو آید کس به گِرد نِی زنی پُر شور
که آوای نِیش پُر کرده هر جا را
دل از آ ن نِی نوا ها چون تواند کند
که گوید بشنو این نِی۱٨، بشنو آن نا را
ولی بَهرِ شنود و گفتِ بیش از این
نه کس را صبر باشد، نی مرا یا را
سُخَن کوته کنم، در پیش چشم ما
نِشاندی زشت و زیباهای دنیا را
به شعر و مطلب و واگفت و تصویرت
به یغما بُردی اِی پیرایه دل ها را
ج. جویا، فروردین ۱٣٨۹
نشانه ها و اشاره ها:
۱- اشاره به این شعر سعدی: "بخت باز آید از آن در، که یکی چون تو در آید - روی زیبای تو دیدن، دَرِ دولت بِگشاید."
۲- اشاره به این شعر حافظ: "بس نکته غیر حُسن بباید که تا کسی - مقبول طبع مردم صاحب نظر شود."
٣- اشاره به تشبیهی از پیرایه (نه برکه ام که بمیرم، که جان زنده ی رودم)، در شعری از او به نام "نه برکه ام که بمیرم"، سایت اخبار روز، com.rooz-akhbar.www، ۱۶ اردیبهشت ۱٣٨۶.
۴- اشاره به ستونی به نام "جای پای عشق"، زیر نظر پیرایه، در سایت پیک خبری، com.peikekhabari.www.
۵- اشاره به مقاله ای از پیرایه به نام "گیلگمش، نخستین انسان به پوچی رسیده"، سایت اخبار روز، ۲۷ فروردین ۱٣٨۶.
۶- اشاره به تصویر نوشته ای از پیرایه، آلبوم پیرایه در سایت فِیس بوک، com.facebook.www، تصویر ۷۹.
۷- اشاره به مقاله ای از پیرایه به نام "سافو و شعر زنانه در ۲۶۰۰ سال پیش"، سایت اخبار روز، ۱۴ خرداد ۱٣٨۶.
٨- اشاره به مقاله ای از پیرایه به نام "از اطلس سرخ پیرهن ساخته ای"، سایت اخبار روز، ۱۶ و ۲۱ تیر ۱٣٨۶.
۹- اشاره به مقاله ای از پیرایه به نام "جایگاه آسمان در شعر و ادب پارسی"، سایت اخبار روز، ٣۰ مهر ۱٣٨۶.
۱۰- اشاره به مقاله ای از پیرایه به نام "ای داد و صد فریاد از این دل من"، سایت اخبار روز، ۲۱ اردیبهشت ۱٣٨۶.
۱۱- اشاره به تصویر نوشته ای از پیرایه، آلبوم پیرایه در سایت فِیس بوک، تصویر ۹٨.
۱۲- اشاره به تصویر نوشته ای از پیرایه، آلبوم پیرایه در سایت فِیس بوک، تصویر ٨۴.
۱٣- اشاره به مقاله ای از پیرایه به نام "زن شرقی ام شاید، شاید آن حقیقت سبزم"، سایت اخبار روز، ۱۹ اسفند ۱٣٨۷.
۱۴- اشاره به نوشته های گوناگون پیرایه در سایت اخبار روز، از جمله "فلسفه آیین های نوروزی"، ۲ فروردین ۱٣٨۶ و "چرا عدد ۱٣؟"، ۱۲ فروردین ۱٣٨۶.
۱۵- اشاره به نوشته های گوناگون پیرایه در سایت اخبار روز، از جمله "جامه خورشید"، ۱۴ اسفند ۱٣٨٨ و "البرز ای بالا بلند عشق"، ۱۴ مرداد ۱٣٨۶.
۱۶- اشاره به واگویه ها و روز نوشته های پراکنده یِ پیرایه در سایت فِیس بوک.
۱۷- اشاره به این شعر حافظ: "اگر آن تُرک شیرازی، به دست آرَد دلِ ما را - به خالِ هندویش بَخشم، سَمَرقند و بُخارا را."
۱٨- اشاره به ستونی به نام "بشنو این نی"، از پیرایه در سایت نیمروز، com.nimrooz.www.
|