• در مهِ غلیظِ اندوه
                   گُم می شوی
باد
تنه ات می زند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۲۹ فروردين ۱٣٨۹ -  ۱٨ آوريل ۲۰۱۰

برهنه پا
می گذرم از خلنگ زار پائیز
با دستانی زخم
                و
                  پیراهنی ژنده
چقدر طولانی شده است این خزان

◙

تا چشم می بیند
خارست وُ شن
که دهانت را می آراید
نه آبی
نه آبگیری
نه خنده ی پرنده ای
                      و
نه رقصِ گندمزاری
بر فرازت زاغ ست وُ ملخ
                            و
بر خاک
موریانه ی هراس
چقدر طولانی شده است این خزان

◙

شب با هفت قلم بزک کرده است
ماه در آستین دارد
                   و
ستارگان
          در جیب
کهکشان
انگشتری ست بی نگین در انگشت اش
شب خواجه ی تاج داری ست
در قلمروِ خزان
که زمستان را بلعیده است

◙

در مهِ غلیظِ اندوه
                   گُم می شوی
باد
تنه ات می زند
رنگ می بازی
می نشینی وُ برمی خیزی
باز نسیم گونه می روی وُ می خوانی
چقدر طولانی شده است این خزان

◙

از تک می افتی
خزان را پشت سر می گذاری
بر سنگ ریزه های تنهایی دراز می کشی
در گرگ وُ میش خیالت
عشق می روید
                و
دوباره
آفتابگردان می شوی.