اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۵ ارديبهشت ۱٣٨۹ -  ۲۵ آوريل ۲۰۱۰

اخبار روز: در ۲۱ بهمن ماه گذشته، چهار تشکل عمده ی سندیکایی و کارگری در ایران، به مناسبت سی و یکمین سالگرد انقلاب بهمن، منشوری مندرج از خواست های کارگران ایران را تحت عنوان «منشور مطالبات حداقلی کارگران ایران» منتشر کردند. این منشور و خواست های آن حاصل تلاش ها، رایزنی ها و تجارب فعالین کارگری ایران است که حقوق دموکراتیک و صنفی حداقلی آن ها را مورد تاکید قرار می دهد.
مطابق گزارش های فراوان، کارگران و زحمتکشان ایران در زیر فشار طاقت فرسای سیاست های اقتصادی حکومت، دوران بسیار دشواری را طی می کنند. دورانی که توصیف آن کمتر ممکن است. سخن از فروپاشی زندگی میلیون ها انسان و نابودی نیروی کار در جامعه است. منشور مطالبات حداقلی کارگران ایران، اقدامات معینی را برای جلوگیری از این وضعیت و توانمند کردن طبقه ی کارگر ایران برای دفاع از حقوق اولیه ی خود مطرح می کند.
در آستانه ی روز جهانی کارگر، اول ماه مه، اخبار روز یک بار دیگر این منشور را منتشر می کند. به عقیده ی ما دفاع از خواست های مندرج در این منشور، که آن را می توان فشرده ترین بیان مطالبات طبقه ی کارگر ایران در وضعیت جاری دانست، وظیفه ای است که تنها بر عهده ی فعالین کارگری و چپ در ایران نیست. همه ی دموکرات ها، همه ی آزادی خواهان و همه ی انسان هایی که به ارزش های بشری معتقد و وفادار هستند، باید با پیشروان جنبش کارگری در ایران همصدا شوند و اجازه ندهند که میلیون ها زحمتکش در کشور ما بیش از این به ورطه ی فقر و نابودی فرو غلطند. در این مبارزه می توان نیرویی را بسیج کرد که جنبش مردم ایران را شکست ناپذیر کند. نیروی ده ها میلیونی کارگران و زحمتکشان!


منشور مطالبات حداقلی کارگران ایران

سی و یک سال از انقلاب بهمن ۵۷ گذشت. مردم ایران در آنروزها با امید به برخورداری از یک زندگی بهتر و برچیده شدن چتر اختناق و سرکوب در صفی میلیونی به خیابانها آمدند و طبقه کارگر ایران و پیشاپیش آنان کارگران شرکت ملی نفت با اعتصاب سراسری خود و بستن شیرهای نفت کمر حاکمیت استبداد را در هم شکستند و توده های میلیونی مردم با شعار "کارگر نفت ما، رهبر سر سخت ما" پاسخی شورانگیز به این اقدام تاریخی آنان دادند و در روز ۲۲ بهمن ۱٣۵۷ قدرت به دست مردم افتاد.
سقوط حکومت استبداد در روز ۲۲ بهمن ۱٣۵۷ برای مردم به جان آمده از ستم و خفقان، بهارانی پر شکوه بود که زن و مرد و پیر و جوان و کودک با سرود بهاران خجسته باد و با شوری وصف ناپذیر به استقبالش شتافتند، مردم همدیگر را در آغوش می کشیدند، اشک شوق می ریختند و در پس قطره های اشک شوق شان رهائی و بهروزی خود را با تمامی وجودشان لمس میکردند.
اینک از آنروزهای پر شکوه و از آن روزهای امید و طراوت و شادابی ٣۱ سال میگذرد، سی و یک سالی که امروز از آن همه امید و طراوات و شادابی چیزی جز فقر و بدبختی، بیکاری و دستمزد زیر خط فقر، طرح قطع یارانه ها و درماندگی میلیونها کارگر و مزد بگیر برای گذران زندگی بر جای نمانده است.
اما زندگی ادامه دارد و مردم ایران هنوز و به حق در حال و هوای تغییراند و امیدشان را برای دست یابی به یک زندگی انسانی و شاد و مرفه و آزاد از دست نداده اند.
در این میان کارگران ایران در طول سالهای گذشته با اعتصابات و اعتراضات جسورانه خود و برپائی تشکل های مستقل شان به دفاع از حق حیات و زندگی خود برخاستند و امروز بسیاری از آنان به جرم تشکل خواهی و خواست یک زندگی انسانی در پشت میله های زندان بسر میبرند.
اما برای ما کارگران سلولهای زندان پایان کار نیست، ما میلیونها انسانیم، ما تولید کنندگان تمامی ثروتها و نعمات موجود هستیم، چرخ تولید و زندگی در جامعه در دستان ماست، پشتوانه ما تجربه اعتصاب متحدانه و شکوهمند کارگران نفت در انقلاب بهمن ۵۷ است و ما با این پشتوانه و با اتکا به قدرت میلیونی خود و با الهام از خواستهای انسانی مردم ایران در انقلاب سال ۵۷، امروز و پس از سی و یک سال از بهمن ۵۷ رئوس خواستهای حداقلی خود را به شرح زیر اعلام میداریم و خواهان تحقق فوری و بی قید و شرط همه آنها هستیم.

۱- برسمیت شناخته شدن بی قید و شرط ایجاد تشکلهای مستقل کارگری، اعتصاب، اعتراض، تجمع، آزادی بیان، مطبوعات و تحزب
۲- لغو فوری مجازات اعدام و آزادی فوری و بی قید و شرط کلیه فعالین کارگری و دیگر جنبشهای اجتماعی از زندان
٣- افزایش فوری حداقل دستمزدها براساس اعلام نظرخود کارگران از طریق نمایندگان منتخب آنها در مجامع عمومی کارگری
۴- طرح هدفمند کردن یارانه ها باید متوقف و دستمزدهای معوقه کارگران باید فورا" و بی هیچ عذر و بهانه ای پرداخت گردد
۵- تامین امنیت شغلی برای کارگران و تمامی مزد بگیران، لغو قراردادهای موقت و سفید امضاء، برچیده شدن کلیه نهادهای دست ساز دولتی از محیطهای کار و تدوین و تصویب قانون کار جدید با دخالت مستقیم نمایندهای منتخب مجامع عمومی کارگران
۶- اخراج و بیکار سازی کارگران به هر بهانه ای باید متوقف گردد و تمامی کسانی که بیکار شده اند و یا به سن اشتغال رسیده و آماده به کار هستند باید تا زمان اشتغال به کار از بیمه بیکاری متناسب با یک زندگی انسانی برخوردار شوند
۷- لغو کلیه قوانین تبعیض آمیز نسبت به زنان و تضمین برابری کامل و بی قید و شرط حقوق زنان و مردان در تمامی عرصه های زندگی اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و خانوادگی
٨- برخورداری تمامی بازنشستگان از یک زندگی مرفه و بدون دغدغه اقتصادی و رفع هرگونه تبعیض در پرداخت مستمری بازنشستگان و بهره مندی آنان از تامین اجتماعی و خدمات درمانی
۹- تمامی کودکان باید جدای از موقعیت اقتصادی و اجتماعی والدین، نوع جنسیت و وابستگی های ملی و ن‍‍ژادی و مذهبی از امکانات آموزشی، رفاهی و بهداشتی یکسان و رایگانی برخوردار شوند
۱۰- اول ماه مه باید تعطیل رسمی اعلام گردد و در تقویم رسمی کشور گنجانده شود و هر گونه ممنوعیت و محدودیت برگزاری مراسم این روز ملغی گردد


سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه
سندیکای کارگران کشت و صنعت نیشکر هفت تپه
اتحادیه آزاد کارگران ایران
انجمن صنفی کارگران برق و فلز کار کرمانشاه

۲۱ بهمن ماه ۱٣٨٨