اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۱۹ ارديبهشت ۱٣٨۹ -  ۹ می ۲۰۱۰

 
اخبار روز – صادق کار: بنا به‌ گفته‌ یک منبع کارگری موثق ۱۴ نفر از کارکنان شرکت واحد اتوبوس رانی تهران که‌ بدلیل عضویت و فعالیت در سندیکای کارکنان شرکت واحد توسط مدیریت این شرکت از کار تعلیق شده‌ بودند سر انجام پس از نزدیک به‌ ۴ سال مبارزه‌ و مقاومت به‌ سر کار خود برگشتند. علاوه‌ بر آن، شرکت واحد موظف شده است کلیه‌ حقوق معوقه‌ این ۱۴ کارگر را به‌ آنها پرداخت کند.
یکی از فعالین کارگری مطلع در این باره‌ اظهار داشت، این ۱۴ نفر اندکی پس از تشکیل سندیکا در شرکت واحد یکی پس از دیگری به‌ دلیل عضویت و فعالیت در سندیکا از کار تعلیق شدند. مدیریت شرکت واحد شرط بازگشت بکار این افراد را منوط به‌ انصراف از عضویت و فعالیت در سندیکا قرار داده بود، اما همگی آنها برغم فشار اقتصادی و تهدیدات دیگری مانند زندان، مدت های مدیدی در مقابل در خواست نامشروع مدیریت شرکت که‌ می خواست بین اعضا و رهبران سندیکا تفرقه‌ ایجاد کند مقاومت کردند و حاضر به‌ پذیرس شرایط مدیریت نشدند.
بنا به‌ گفته‌ این منبع مطلع کارگری، ابراهیم مددی، نایب ریس سندیکای واحد تا زمانی که‌ هنوز بازداشت نشده‌ بود شکایات این گروه‌ از کارکنان تعلیقی را با جدیت پیگیری میکرد و قبل از اینکه‌ دو باره‌ بازداشت شود توانسته‌ بود حکم بازگشت بکار آنها را از دادگاه‌ بگیرد. اما درست پس از رای دادگاه‌ مبنی بر غیرقانونی بودن تعلیق این افراد، ماموران انتظامی ابراهیم مددی را بازداشت و روانه‌ زندان کردند و مدیریت شرکت واحد نیزغم حکم دادگاه‌ از بازگرداندن این ۱۴ نفر به‌ کار و پذیرش حکم دادگاه‌ سر باز زد.
بنا بر همین گزارش در ادامه‌ افزایش محدودیت برای رهبران و فعالین سندیکایی در ماه‌ های اخیر، ابراهیم مددی نیز به‌ بند ٣۵۰ زندان منتقل شده‌ است. ماموران پس از انتقال مددی به‌ بند ٣۵۰ دوماه‌ ونیم ملاقات خانواده با وی را نیز قطع کردند.
گرچه‌ هنوز علت واقعی بر خورد دوگانه‌ حکومت با اعضا و رهبران سندیکای واحد و عقب نشینی مدیریت شرکت واحد در مقابل عده‌ای از اعضا تعلیقی شرکت واحد مشخص نیست، اما بنظر می رسد تشدید اختلاف میان احمدی نژاد و قالیباف از یک سو و نگرانی برخی محافل عاقلتر محافظه‌ کاران حاکم از پیامدهای عملکرد و سیاست های دولت کودتا و بخصوص نگرانی از گسترش ارتباطات و پیوند بیشتر میان فعالین کارگری و جنبش سبز نیز ممکن است سبب در پیش گرفتن رویکردی در میان گروه‌ های عاقبت اندیش تر حکومت که‌ نگران عواقب کار خود هستند و سر آغاز تغیر رویه‌ کل حکومت در برخورد با جنبش کارگری باشد.
صرف نظر از دلایل این عقب نشینی، اما تردیدی نیست که‌ در شرایط کنونی بهترین و موثرترین استراتژی برای طبقه‌ کارگر همانا ایجاد هماهنگی و پیوند هر چه‌ بیشتر و مبارزه‌ مشترک بر سراهداف مشترک است. با چنین استراتژی است که‌ طبقه‌ کارگر در زمان واحد میتواند هم دولت کودتا را به‌ عقب نشنینی در مقابل مطالبات خود وادار کند و هم با تقویت جنبش سبز و تعمیق و گسترش پایگاه‌ اجتماعی جنبش، روند تغییر و تحولات دمکراتیک در کشور را شتاب بخشد.