یادداشت سیاسی سیاسی دیدگاه ادبیات زنان جهان بخش خبر آرشیو  
  اجتماعی اقتصادی مساله ملی یادبود - تاریخ گفتگو کارگری گزارش حقوق بشر ورزش  
   

همبستگی ملی ایرانیان را پاس بداریم - وهاب انصاری



اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۲۶ ارديبهشت ۱٣٨۹ -  ۱۶ می ۲۰۱۰


روز ۱۵ ماه مای ۲۰۱۰ در تاریخ مبارزات ایرانیان ماندگار خواهد شد. در این روز تمامی ایرانیان از هر نحله سیاسی، انجمنها، نهادهای دمکراتیک، احزاب و سازمانهای چپ و دمکراتیک در یک برآمد مشترک تدارک برگزاری آکسیونها، تظاهرات و راهپیمایهایی را در سراسر دنیا به نمایش گذاشتند.
برای اولین بار در تاریخ سیاسی کشورمان ۹ حزب و سازمان سیاسی در یک بیانیه مشترک از آکسیونهای اعتراضی حمایت کردند. اعضا و فعالین خود را برای برگزاری هر چه با شکوهتر این آکسیونها فرا خواندند.
در شهر کلن آلمان راهپیمائی بدعوت دهها نهاد، انجمن های دمکراتیک ایالت نورد راین وست فالن برگزار شد. بنا به برآورد پلیس بیش از ۲۰۰۰ نفر در این راهپیمائی شرکت کرده بودند. گردانندگی اصلی راهپبمائی را "جمعیت کردهای مقیم کلن" بر عهده گرفته بود. یکی از ویژگی های این راهپیمائی رنگارنگی و تنوع دعوت کنندگان بود که متشکل از نهادهای کرد، آذربایجان و نهادها و انجمنهای دمکراتیک سراسری ایرانیان بود. تنوع شعارها، پلاکادها و سخنرانان، در عین همبستگی و همدلی شرکت کنندگان حال و هوای ویژه ایی به این راهپیمائی داده بود. انتهای راهپیمائی تجمع در کنار کلیسای قدیمی "دم" بود. زمانی که سرود "ای ایران" از بلندگوها پخش شد، پرچم های سه رنگ ایران با شیر و خورشید، بدون شیر و خورشید و پرچم تاریخی جمهوری کردستان به رهبری قاضی محمد در میان جمعیت به رقص در آمدند. همه جمعیت با شادی و شعف در عین گوش دادن به سرود ای ایران نگاهها به رقص پرچم ها دوخته شده بود. سخنرانی ها به زبانهای کردی، ترکی آذربایجانی و فارسی و آلمانی بود. اما همه بر مبارزه مشترک و متحدانه در دفاع از حقوق بشر و دمکراسی و دفاع از جان همه ای زندانیان سیاسی صرف نظر از ملیت و عقیده تاکید داشتند.
حاکمان جمهوری اسلامی بخیال ایجاد رعب و وحشت ۵ تن از فرزندان ایران زمین را در ۱۹ اردیبهشت اعدام کرد. اعدام فرزندان شجاع و دلیر ایران زمین هر چند خانواده آنان و تمامی کسانی که دل در گرو آزادی و دمکراسی برای ایران دارند، را در غم نشاند. اما بغض فرو خورده ایرانیان یک بار دیگر ترکید و ایرانیان بجای زانوی غم در بغل گرفتن و در خانه نشستن، بپا خواستند دست در دست همدیگر به خیابانها آمدند و یک صدا فریاد کشیدند، آی گزمگان تاریک اندیش، شاید بتوانید تنی چند از فرزندانمان را از ما بگیرید، اما نمیتوانید صدای هزاران هزار فرزندان این مرز و بوم را که برای آزادی، برای دمکراسی و برای یک زندگی انسانی و شرافتمدانه تلاش و مبارزه میکنند را خاموش بکنید. این جشن همبستگی و یگانگی و اتحاد آگاهانه ایرانیان برای دمکراسی و حقوق بشر مبارک باد!

wahab_anssari@yahoo.de


اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید:

Facebook
    Delicious delicious     Twitter twitter     دنباله donbaleh     Google google     Yahoo yahoo     بالاترین balatarin


چاپ کن

نظرات (۱)

نظر شما

اصل مطلب

بازگشت به صفحه نخست