اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۲۶ ارديبهشت ۱٣٨۹ -  ۱۶ می ۲۰۱۰

یکشنبه‌ ۱۹ اردیبهشت،چهار فعال سیاسی کورد‌ همراه‌ شهروندی دیگر در زندان اوین تهران اعدام شدند. (فرزاد کمانگر، شیرین علم هولی، فرهاد وکیلی و علی حیدریان) در حالی به اتهام اقدام علیه‌ امنیت ملی اعدام شدند که حتی نظام قضایی جمهوری اسلامی نیز از توجیه‌ قانونی این حکم عاجز ماند. اعدام کسانی که‌، مظهر مقاومت در زندان‌های جمهوری اسلامی بودند و هر فرصتی را برای بیان افکار آزادیخواهانه‌ و دفاع از حقوق ملی و شهروندی مغتنم می‌شمردند، سوای آنکه‌ عموم مردم آزادیخواه به‌ ویژه‌ کوردستانیان را دچار شوکی تکان‌دهنده‌ کرد، به‌ عاملی محر‌ک جهت آغاز مرحله‌ی نوینی از اعتراض علیه‌ تمامیت خواهی سلطه‌ی تحمیلی مبدل شد. کوردستانیان و آزادیخواهان ایران به‌ صورت خودجوش و با احساسی مشترک در مقابل این جنایت موضع گرفتند و از اغلب فاکتورهای اعتراض مدنی به‌ طرز شایسته‌ای سود جستند. کوردها در دیگر بخش‌های کوردستان، نخبه‌‌های حق‌طلب ایرانی، سازمان‌ها و موسسات بین‌المللی با اتخاذ موضعی مشترک با مردم کوردستان، نسبت به‌ این حکم ضد انسانی اعتراض کردند.
در این بین، نحوه‌ی رفتار بعضی از چهره‌های شاخص جنبش اعتراضی اخیر در ایران و سکوت برخی از چهره‌ها و جریان‌های دیگر، فضای هماهنگی و همبستگی سراسری مردم معترض ایران را بار دیگر دچار تردید کرد. موضع میر حسین موسوی و مهدی کروبی دو چهره‌ی شاخص جنبش اعتراضی اخیر ایران، از یک سو با تأخیر در موضع گیری و از سوی دیگر با اتخاذ رویکردی ساده‌‌منشانه‌ و نگرشی تک بعدی، تضعیف بنیادهای اعتماد عمومی را در پی داشت. موضع غیرشفاف این دو چهره‌ که‌ طی سال گذشته‌، مردم معترض ایران جایگاه‌ ویژه‌ای برای آنان در واکنش نشان دادن به‌ جنایت‌ها اختصاص داده‌اند، جای تأمل است. آقایان کروبی و موسوی، کسانی که‌ ثابت کرده‌اند از صدور بیانیه‌ها‌ی رسمی علیه‌ جنایت‌ها تعلل نورزیده‌اند، به‌ هیچ وجه‌ اشاره‌ای به‌ شرعیت تفکر حق‌ طلبانه‌ی شهدای ۱۹ اردیبهشت‌ نکرده‌ و تنها در نحوه‌ی روند دادرسی ابراز تردید نموده‌ و در مورد ناعادلانه‌ بودن اجرای حکم اعدام اظهار نظر نکرده‌اند. حق طبیعی مردم کوردستان است که‌ در پی احقاق حقوق ملی خویش‌ بوده‌ و گفتمان مختص نسبت به‌ خواست‌های سیاسی خود داشته‌ باشند، اما نه‌ تنها این خواست‌ها در مواضع چهره‌های شاخص "اتنوسنتر" اعتراضی تبلور نیافته‌، بلکه‌ به‌ هویت ملی و خواست‌های مشروع قربانیان اعدام شده‌، اشاره‌ای نکرده‌اند. علی‌رغم آن،‌ چهره‌های مذبور این جنایت را محکوم نکرده‌ و خود را در غم مردم کوردستان شریک ندانسته‌اند، بلکه‌ تنها اعدام این فعالین سیاسی را شگفتی‌آور خوانده‌اند.
کلیه‌ی نکاتی که‌ مورد بحث قرار گرفت، این فرضیه‌ را که‌ چهره‌های شاخص جنبش اعتراضی با رویکردی سلطه‌مابانه‌ به‌ کوردستان و مسئله‌ی کورد می‌نگرند، تقویت می‌بخشد و چنین رویکردی برای جنبشی که‌ داعیه‌ی مدنیت و دمکراسی‌خواهی دارد، جای بسی تامل است. لذا جنبش اعتراضی با مدنظر قرار دادن واقعیت‌های اجتماعی ایران، باید سعی در بازتعریف ساختار موزاییکی و تکثر ملی این جامعه‌ بطور کلی و به‌ویژه‌ خواست‌های مردم کوردستان نماید.
جمعی از فعالان مدنی، حقوق بشری و روزنامه‌نگاران کورد



نامهیهکی کراوه؛ له‌سه‌ر هه‌ڵوێستی ناڕوونی "میر حوسێن موسه‌وی" و "مێهدی که‌ڕووبی"
رۆژی یهکهشهممه ۱۹ـی گوڵان، چوار چالاکی سیاسی کورد و هاوڵاتییهکی‌تری ئێرانی له بهندیخانهی ئهوینی شاری تاران به‌کۆمه‌ڵ له‌ سێداره‌ دران. (فهرزاد کهمانگهر، شیرین عهلهم هوولی، فهرهاد وهکیلی و عهلی حهیدهریان) له حاڵێکدا به تۆمهتی دژایهتی کردنی ئاسایشی نهتهوهیی سزای مهرگیان به سهردا سهپێندرا، که تهنانهت سیستهمی دادوهری کۆماری ئیسلامیش نهیتوانی به پارامێتری یاسایی خۆی، پاساوی بۆ بهێنێتهوه. لهداردانی کهسانێک، که ببوون به هێمای خۆڕاگڕی نێو بهندیخانهکانی کۆماری ئیسلامی و کهڵکیان له ههر دهرفهتێک بۆ دهربڕینی بیری ئازادیخوازی و داکۆکی له مافه نهتهوهییهکان وهردهگرت، سهرهڕای ئهوهی که سهرجهم خهڵکی ئازادیخواز و به تایبهت کوردستانیانی بهڕهوڕووی شۆکێکی دڵتهزێن کرد، بووه فاکتهری دهستپێکردنهوهی قۆناغێکی نوێ له نارهزایهتی به دژی پاوانخوازی دهسهڵاتی سهپێندراو. کوردستانیان و ئازادیخوازانی ئێران به شێوهیهکی خۆرسک و به ههستێکی هاوبهشهوه بهڕهوڕووی ئهو تاوانه بوونهوه و کهڵکی بهوهجیان له زۆربهی فاکته ئیعتڕازییهکان وهرگرت. کوردانی بهشهکانی دیکهی کوردستان، ههڵکهوتووانی مافخوازی ئێرانی، رێکخراو و دامهزراوه نێودهوڵهتییهکان هاوههڵوێست له گهڵ رۆژههڵاتی کوردستان نارهزایهتیی خۆیان له جێبه‌جێ کردنی ئه‌م سزا دژه مرۆییه دهربڕی.
لهم نێوهدا شێوهی مامهڵهی بهشێک له سیما دیارهکانی بزووتنهوهی ئیعتیرازی ئه‌م دواییه‌ی ئێران و بێ دهنگی ههندێکی تر لهم کهسایهتی و لایهنانه، کهشی هاودهنگی و یهکڕیزی سهراسهری خهڵکی ناڕازی ئێرانی بۆ جارێکی دیکه وهگوومان خستهوه. دوو سیمای دیاری بزووتنهووکه که بریتین له "میرحوسێن مووسهوی و" میهدی کهڕووبی" له لایهک به درهنگ ههڵوێست وهرگرتن و له لایهکی ترهوه به سادهیی تێپهڕبوون و خوێندنهوهیهکی تاک رهههندی، گومانیان له لای هاوڵاتیانی کوردستان دروست کرد. ههڵوێستی ناڕوونی ئهو سیما ناسراوانه‌ی که خهڵکی ناڕازی له ماوهی ساڵی رابڕدوودا فایلێکی تایبهتییان له دژکردهوه بهرانبهر به تاوانهکانی ده‌سه‌ڵاتی سه‌پێندراوی سیاسی بۆ کردوونهتهوه، جێگای تێڕامانه. کاتێک که‌ ده‌بینرێت کهسانێک که دهریان خستووه له دهرکردنی بهیانییهی فهرمی به دژی تاوانهکان سڵ ناکهنهوه، به‌ڵام له‌مه‌ڕ له‌ داردانی به‌کۆمه‌ڵی ئه‌م چالاکه‌ سیاسیانه‌ هه‌ڵوێستێکی ناڕوونیان وه‌رگرت. کهڕووبی و مووسهوی به هیچ شێوهیهک جهختیان له سهر ڕهوایی بیری مافخوازانهی شههیدانی رۆژی یهکشهممه نهکردووهتهوه و تهنیا گومانیان خستووهته سهر شێوهی پڕۆسهی دادگایی کردنهکه و باسێکیان له نا دادپه‌روه‌رانه‌ بوونی سهپاندنی سزای لهداردان نهکردووه. خهڵکی کورد مافی خۆیهتی که پێڕهوی شوناسی نهتهوهیی خۆی بکات و گوتاری تایبهتی بهرانبهر خواسته سیاسییهکانی ههبێت، بهڵام نهتهنیا ئهم خواسته له ههڵوێستی ئهم سیما دیاره "ئێتنۆسهنتهرانه"ی بزووتنهوهی ئیعتیرازی رهنگی نهداوهتهوه، بهڵکوو ئاماژه به شوناسی نهتهوهیی و خواسته ڕهواکانی قوربانیانی دهستی سێدارهی کۆماری ئیسلامی نهدراوه، ئهوه جگه لهوهی که ئهم کهسایهتییانه به جێگهی هاوخهمی دهڕبرین و مهحکووم کردن، ئهم تاوانه تهنیا به مایهی سهرسووڕمان دهزانن.
ههموو ئهو خاڵانهش ئهو گریمانهمان له لا بههێز دهکات که سیما دیارهکانی بزووتنهوهی ئیعتیرازی له گۆشهنیگای دهسهڵاتهوه سهیری کوردستان و پرسی کورد له ئێران دهکهن. ئهوهش بۆ بزووتنهوهیهک که بانگهشهی مهدهنی بوون و دیمۆکراسییخوازی دهکات، جێگهی پرسیار و ههڵوێسته له سهر کردنه. ههر بۆیهش بزووتنهوهی ئیعتیڕازی به لهبهر چاوگرتنی راستییهکانی کۆمهڵگهی ئێران، دهبێت ههوڵی دووباره پێناسه کردنهوهی پێکهاتهی مووزائیکی و فرهیی نهتهوهیی ئهو کۆمهڵگایه به گشتی و خواستهکانی نهتهوهی کورد به تایبهتی بکاتهوه.

کۆمه‌ڵێک له‌ چالاکانی مه‌ده‌نی، مافی مرۆڤ و رۆژنامه‌نووسانی کورد