اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۲۷ ارديبهشت ۱٣٨۹ -  ۱۷ می ۲۰۱۰

 بیش از هزار تن از مومنان مسیحی و روشنفکران مونیخ از خانم مرکل و مقامات کلیسا خواستند که از مبارزه برای لغو مجازات اعدام در ایران پشتیبانی موثرتری به عمل آورند.
                                                                        
روز شنبه 15 مه (25 اردیبهشت) وقتی عکس های جان باختگان را در کنار پلاکارد «به مجازات اعدام در ایران پایان دهید!» و پرچم ایران به دیوار مقابل خروجی مترو مرکز فرهنگی گاستایگ مونیخ می آویختیم، مطمئن نبودیم که مونیخی ها به خواست ما توجه در خوری نشان دهند و متنی را که خطاب به خانم صدر اعظم مرکل و بزرگان کلیسا تهیه کرده بودیم، امضا کنند . تنها چند دقیقه وقت لازم بود تا با دیدن اشتیاق کسانی که اغلب برای رفتن به داخل سالن عجله داشتند ، ولی به رغم این، با گشاده رویی در صف امضا می ایستادند، این تصور عوض شود.
در حالی که در سالن اصلی، آقای امید نوری پور (نماینده مجلس آلمان) در مورد ضرورت اعمال فشار به حکومت ایران برای رعایت حقوق بشر سخنرانی می کرد، در بیرون شاهد گفتگو های اغلب داغ و جالب کسانی بودیم که در اطراف میز ما گرد آمده بودند. از دختران و زنان محجبه ترک تا مردان و زنان میان سالی که از نقاط دور دست به مونیخ آماده بودند تا در برنامه های کنگره چهار روزه مشترک کلیسا های کاتولیک و پروتستان شرکت کنند، در این گفتگو ها حضور داشتند. کم نبودند کسانی که در ثمر بخشی این گونه اقدامات تردید داشتند و بر این باور بودند که سیاست در آلمان از اقتصاد تبعیت می کند و ارباب اقتصاد علاقه ندارند با رنجاندن تهران، منافع کلان تجارت سالانه چند میلیاردی با ایران را به خطر بیاندازند. با این وصف از امضا دریغ نمیکردند و با لبخندی برای مان پیروزی آرزو می نمودند.
خانم هفتاد و چند ساله ای که پیش از ۲۲ خرداد سال گذشته از ایران دیدن کرده بود با حسرت و نگرانی می پرسید که به راستی برای این سر زمین زیبا و مردمان خوبش چه میتوان کرد و مرد ساده پوشی که هنگام امضا، از خشم قلم را در دستانش می فشرد ، زیر لب نجوا میکرد که برای کشوری با ان سابقه تمدن و فرهنگ، این حکومت مایه ننگ و شرم ساریست. او تنها کسی نبود که نامش با عنوان پروفسور همراه بود و کم نبودند کسانی که به قصد سنگین تر کردن وزن معنوی تومار ما، از ذکر عنوان دکتری خود دریغ نمی کردند.
گر چه هوای سردی که برای این وقت از سال دور از انتظار بود و بارانی که گاه و بیگاه می بارید ، پیشرفت کار را کند می کرد، اما استقبال خوب مردم، خستگی ساعت ها ایستادن در هوای سرد را جبران می کرد و به ما برای جمع آوری امضای بیشتر نیرو می داد و سرانجام با پایان یافتن برنامه های سالن سخنرانی، در بیرون هم توماری با بیش از هزار امضا فراهم آمد تا برای خانم مرکل و رهبران کلیساهای آلمان ارسال شود.
در فیلم کوتاه زیر تصویر تومارها و لحظاتی از آکسیون را مشاهده می کنید.

www.youtube.com
تومار اول

صدراعظم آلمان، خانم دکتر آنگلا مرکل
حکومت جمهوری اسلامی ایران در سال 2010 به اعدام ها و به ویژه اعدام زندانیان سیاسی سرعت بخشیده است. در ابتدای امسال، برای اولین بار دو زندانی سیاسی به اتهام های مربوط به انتخابات اعدام شدند. در روز 9 مای 2010 نیز 5 زندانی سیاسی شامل 4 نفر از اعضای اقلیت قومی و تحت ستم کُرد، از جمله یک معلم و یک زن، به دار آویخته شدند. همان طور که می دانید این جکومت از نظر تعداد اعدام ها در جهان در مقام دوم پس از چین و از نظر سرانه اعدام به نسبت جمعیت در مقام اول جهان قرار دارد. هم اکنون هزاران نفر، از جمله 3 هزار نفر از شهروندان افغانستان، در ایران محکوم به اعدام هستند. خطر اعدام ده ها زندانی سیاسی را تهدید می کند. در میان این عده حداقل 17 زندانی کرد و حداقل 8 زندانی معترض به تقلب در انتخابات ریاست جمهوری 12 ژوئن 2009 و سرکوب های شدید پس از آن وجود دارند.
بدین وسیله از شما درخواست می کنیم:
• از دولت ایران با تاکید بخواهید به اعدام ها پایان دهد.
• از طریق نمایندگان دولت آلمان در مراجع مربوطه سازمان ملل خواهان انتصاب گزارشگر ویژه حقوق بشر برای جمهوری اسلامی ایران بشوید.

تومار دوم
رئیس کنفرانس اسقف های آلمان، سراسقف دکتر سولیچ
رئیس شورای کلیسای پروتستان در آلمان، آقای اشنایدر

حکومت جمهوری اسلامی ایران در سال 2010 به اعدام ها و به ویژه اعدام زندانیان سیاسی سرعت بخشیده است. در ابتدای امسال، برای اولین بار دو زندانی سیاسی به اتهام های مربوط به انتخابات اعدام شدند. در روز 9 مای 2010 نیز 5 زندانی سیاسی شامل 4 نفر از اعضای اقلیت قومی و تحت ستم کُرد، از جمله یک معلم و یک زن، به دار آویخته شدند. همان طور که می دانید این جکومت از نظر تعداد اعدام ها در جهان در مقام دوم پس از چین و از نظر سرانه اعدام به نسبت جمعیت در مقام اول جهان قرار دارد. هم اکنون هزاران نفر، از جمله 3 هزار نفر از شهروندان افغانستان، در ایران محکوم به اعدام هستند. حداقل 17 زندانی سیاسی کرد و حداقل 8 زندانی معترض به تقلب در انتخابات ریاست جمهوری 12 ژوئن 2009 و سرکوب های شدید پس از آن از این جمله اند. از سوی دیگر، حقوق اقلیت های مذهبی در ایران به شدت پایمال می شود. بیشترین سرکوب متوجه اقلیت های غیررسمی به ویژه بهاییان، فرقه های مختلف درویشان و نیز برخی از پیروان اسلام ِ سُنی به ویژه در بلوچستان و تا حدودی در خوزستان است. اما با وجود رسمیت مسیحیت در قانون اساسی، تمام کسانی که از اسلام به مسیحیت یا هر دین دیگری بگروند مرتد محسوب می شوند که در صورت محکومیت مجازات آن اعدام است. در نوامبر 2009 پرونده دو زن مسیحی به نام های مریم رستم پور و مرضیه امیری زاده اسماعیل آباد به اتهام ارتداد به دادگاه عمومی ارجاع شد.

بدین وسیله از شما درخواست می کنیم از دولت جمهوری اسلامی ایران با تاکید بخواهید:
• به سرکوب پیروان اقلیت های مذهبی پایان دهد.
• زندانیان عقیدتی را آزاد کند.
• مجازات اعدام را لغو کند.



«مونیخ همیار ایران»
16 مه 2010
info@m-h-i.org
www.m-h-i.org