• نمایندگان اتحاد جمهوری خواهان ایران، حزب دمکرات کردستان ایران، حزب دمکراتیک مردم ایران، حزب کومه‌له کردستان ایران، جبهه ملی ایران- اروپا، سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران، سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)، شورای موقت سوسیالیست های چپ ایران و شورای همآهنگی جنبش جمهوریخواهان دمکرات و لائیک ایران به این پرسش ها پاسخ داده اند که زمینه ها و چشم اندازهای همکاری نیروهای مخالف استبداد در ایران چیست؟ ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۲٨ ارديبهشت ۱٣٨۹ -  ۱٨ می ۲۰۱۰

اخبار روز: هفته ی گذشته ۹ حزب، سازمان و گروه سیاسی اپوزیسیون، بیانیه ی مشترکی امضا کردند و از ایرانیان خواستند که با شرکت در گردهمایی هایی که در اعتراض به اعدام های سیاسی یکشنبه ی گذشته صورت گرفته است، شرکت کنند. انتشار این بیانیه که برای نخستین بار طیف نسبتا گسترده ای از جریانات سیاسی در کشور را در کنار هم قرار می داد با واکنش ها و استقبال گسترده ای روبرو شد.
گزارش زیر پرسش هایی را با نمایندگان این احزاب و جریان ها در باره ی دلایل انتشار بیانیه ی مذکور و ارزیابی از اثرات آن در جامعه ی سیاسی کشور، و همچنین چشم انداز اقدامات بعدی در میان گذاشته است.


آقای شاهو حسینی نماینده ی حزب دموکرات ایران در خارج از کشور در ارزیابی خود از انتشار این بیانیه می گوید: امیدوارم که این آخرین بار نباشد و تمام احزاب و سازمان های ایرانی پی به ماهیت اصلی جمهوری اسلامی ببرند و بدانند که در این جمهوری اسلامی، حقوق ملیت های ایران و مردم ایران تأمین نمی شود در نتیجه احتیاج به یک همکاری و همبستگی تمامی اپوزیسیون ایرانی هست برای اینکه بتوانیم در یک ایران آزاد و بدون هیچگونه مشکلی با هم زندگی کنیم.
او می افزاید: این اولین اقدامی هست که خوشبختانه احزاب و سازمان های ایرانی دراینمورد به توافق رسیده اند و می دانیم که در اثر یک اعتصاب عمومی که در سرتاسر کردستان در اثر درخواست احزاب و سازمان های کردستانی در کردستان ایران اجرا شد، توانستیم یک نوع مبارزه جدیدی را علیه جمهوری اسلامی سازمان بدهیم و این احزاب و سازمان ها امیدوارم که در آینده نزدیک بتوانند از این شیوه استفاده کنند برای اینکه بتوانیم ایرانی داشته باشیم که جمهوری اسلامی در آن وجود نداشته باشد.

محمد مصری از حزب کومه له کردستان ایران می گوید: ما مدتهاست داریم تلاش می کنیم، زمینه های همکاری را وسیع بکنیم و به یک نیروئی تبدیل بشویم که عملأ قدرت تحرک اجتماعی در جامعه دارد و این اولین تلاشی هست که در این مورد، داریم انجام می دهیم و چون بر یک زمینه واقعی و عینی در جامعه دارد اتفاق می افتد که مورد نیاز جامعه است برای مبارزه علیه جمهوری اسلامی، خیلی زود و سریع توانست به ثمر برسد و به یک عمل مشترک و اقدام مشترک تبدیل بشود
وی در ارزیابی از نتایج این اقدام می گوید: به نظر من تأثیر بسیار زیادی در روابط مابعد مبارزه ما علیه جمهوری اسلامی خواهد داشت و یک نقطه عطف است، مصری می گوید: به دو لحاظ یک نقطه عطف است، اولآ نه سازمان اپوزیسیون که در توده های مردم در ایران به نسبت بقیه سازمان ها دارای نفوذ و اعتبار هستند، با هم دارند همکاری می کنند و این باعث می شود که در میان مردم شور و شوقی ایجاد بشود و امیدی نسبت به آینده بوجود بیاید و شکوفا بشود. دومین مساله موضوعی است که تا حال کم و کاستی داشته، آن هم مبارزه ای است که ٣۰ سال است مردم کردستان دارند، پیش می برند و از طرف نیروهای ایرانی به این صورت مورد پشتیبانی قرار نگرفته بوده. این مبارزه ای پیشرو در جامعه بوده و می بایستی آزادیخواهان در سراسر ایران، در طی این ٣۰ سال، خیلی بیش از این پشتیبانی می کردند و امروز دارد این اتفاق می افتد. خود این نیز یک نقطه عطف است.

پرویز نویدی عضو رهبری سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران معتقد است: به نظر می آید که نیازمند یک ضربه اساسی بودیم تا کمی به خودمان بیائیم و بعضی مسائل و مشکلاتی را که به طور واقعی وجود ندارند ولی مانع از همکاری ما هستند، کنار بگذاریم و دست در دست هم بدهیم تا بتوانیم پژواک صدای آن مردمی باشیم که در چنگال جمهوری اسلامی اسیر هستند و این همه جنایات و فجایع را در حق این مردم روا می دارد.
نویدی می گوید: امیدوارم که این موضوع به دست فراموشی سپرده نشود و ما بتوانیم از این به بعد در همکاریهای بیشتر با جریانات وسیع تر از این، روی مسائل و معضلاتی که در جامعه ما وجود دارد و متأسفانه هر روز هم اضافه می شود، فعالیت کنیم. او تصریح می کند: انتشار این بیانیه حرکت بسیار مثبتی است و ما وظیفه داریم که دست در دست همدیگر، صدا و فریاد مردم را به گوش جهانیان برسانیم.

علی مختاری عضو شورای مرکزی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) یکی دیگر از امضا کنندگان این بیانیه معتقد است: اقدام مشترک ما بر زمینه خیزش مردم علیه استبداد شکل گرفته و می توان گفت این کار مشترک اگرچه با تاخیر، اما در تداوم شرایط عینی جامعه ما و نیاز واقعی مبارزه جاری مردم انجام گرفته است.
وی می افزاید: وقتی که مردم ایران با نظر و اندیشه متفاوت در خیابان ها علیه حکومت مبارزه مشترکی را پیش می برند، ما نمی توانیم به دلیل اختلاف نظر از کار مشترک و همکاری باهم کنار بکشیم. به نظر من حرکت مردم کردستان و پشتیبانی از آن در سراسر ایران و برگزاری تظاهرات در شهرهای مهم جهان، آنجا که ایرانیان حضور دارند نشان می دهد جنبش ما زنده است و حرکت خودجوش مردم می رود به مبارزه و اقدام سازمان یافته و برنامه ریزی شده تبدیل شود. حرکت مردم ما در کردستان یک نقطه عطف در روند جنبش و مبارزه سازمان یافته است.

اصغر اسلامی از شورای هماهنگی جنبش جمهوری خواهان دموکرات و لائیک با اشاره به اقدام مشابهی که چند سال پیش صورت گرفت، انتشار بیانیه ی مشترک اخیر را اقدام بسیار مثبتی می داند و می گوید جای چنین اقدامی، در ۹ ماه گذشته خالی بود.
آقای اسلامی می افزاید: من فکر می کنم قدم مثبتی است که برداشته شد و امیدوارم که در هر حال این سازمان هائی که زیر این اعلامیه را امضاء کرده اند به اضافه سازمان های دیگری که جای امضای آنها زیر این اعلامیه خالی هست، بتوانند در آینده، قدمهای مشترکی برای دفاع از مبارزات مردم ایران در مبارزه با جمهوری اسلامی، در مبارزه برای سرنگونی و برچیدن نظام جمهوری اسلامی، افشای جنایاتی که در ایران انجام می گیرد، حداقل در خارج از کشور با همدیگر بردارند. او می گوید: شاید از این طریق بتوانیم، خلائی که الان در خارج از کشور احساس می شود، را با حرکت های مشترک پر کنیم.

مهدی فتاپور مسئول هیات سیاسی - اجرایی اتحاد جمهوری خواهان ایران می گوید: - این اقدام یک اهمیت بسیار بزرگی دارد و آن این است که سازمان هائی با گرایش های سیاسی گوناگون، با خط مشی های متفاوت، برای اولین بار زیر یک اعلامیه را امضاء کرده اند.
او می افزاید: تصور مسئولین رژیم بر این بود که افرادی را که اعدام می کنند به دلیل اینکه بررای برخی از آنها اتهاماتی در رابطه با فعالیتهائی در کردستان مطرح کرده اند، وضعیتی بوجود بیاید که مجموعه نیروها در حمایت از آنها و یا در محکوم کردن از اقدامی که شده، مشترک عمل نکنند و اختلافات مابین جریانات تشدید بشود. فتاپور می گوید: حرکتی که این بار صورت گرفت و این حرکت ۹ سازمان هم جزئی از آن است، نشان داد که مجموعه جریانات در رابطه با دفاع از حقوق بشر، در رابطه با مخالفت با اعدام و زندانیان سیاسی با هم همسو هستند، اولین بار است که ما یک چنین حرکت همسوئی توسط جریانات با این حد از تفاوتهائی داریم.

آقای فرهاد فرجاد از حزب دموکراتیک مردم ایران در همین زمینه عقیده دارد: معمولآ وقتی که حکومت شمشیرش را بلند کرده و سرکوب می کند، وظیفه همه نیروهای آزادیخواه این است که در مقابل این سرکوب بایستند، مقاومت کنند و علیه اش مبارزه کنند و طبیعی است که این ۹ سازمان که خودشان مدتهاست که این تیغ سرکوب را تجربه کرده اند، هم وظیفه اخلاقی و انسانی و هم وظیفه سیاسی اشان است که اقدام بکنند و طبیعی است که متحدأ می شود بیشتر موفق بود. او تاکید می کند: با هم بهتر می توانیم موفق بشویم تا اینکه تک تک به اعتراض بپردازیم.

آقای ارسن نظریان از جبهه ی ملی ایران – اروپا در این زمینه می گوید: بسیار اقدام خوب و مطلوبی هست و به هر حال در یک مقطعی باید این نیروها با هم مشترکأ اقدامی انجام بدهند تا به هر حال آن تأثیر و انعکاس خودش را داشته باشد، او می گوید: جبهه ی ملی ایران – اروپا، این حرکت را بسیار مثبت ارزیابی می کند.

مجید زربخش از شورای موقت سوسیالیست های چپ می گوید: جمهوری اسلامی تصورش این است که با این اعدام ها می تواند رعب و وحشتی را برای ادامه خودسری ها و تجاوزاتش ایجاد کند، در حالی که این اعلامیه مشترک، نشانه بارز این امر است که این اقدامات جمهوری اسلامی نه فقط ایجاد رعب و وحشت نمی کند بلکه برعکس مردم را متحدتر می کند، نیروهای سیاسی را متحدتر می کند و خود این اقدام مشترک گروههای سیاسی گامی است در این راستا و نشاندهنده این است که با افزایش جنایتهای جمهوری اسلامی، مقاومتها هم در سطح سازمان های سیاسی، هم در سطح مردم هر روز بیشتر، یکپارچه تر می شود و صداهای پراکنده، تبدیل به صداها و فریادهای واحدی علیه جمهوری اسلامی می شود.
او تاکید می کند: این صداهای مشترک یقینأ تبدیل می شود به عمل مشترک نیروهای سیاسی مختلف و گروه های اجتماعی مختلف، اقشار و طبقات مختلف مردم که به هر حال مشترک و هماهنگ راه حل را در این اقدام مشترک و هماهنگ علیه جمهوری اسلامی می بینند.


اکنون که ضرورت همکاری میان نیروهای مختلف مورد تاکید قرار دارد، این پرسش مطرح می شود که چه زمینه های واقعی برای این همکاری ها وجود دارد؟


مجید زربخش از شورای موقت سوسیالیست های چپ می گوید: وجود این رژیم جنایت و تجاوز و حاکمیت این مافیای نظامی- مالی در کشور ما، بزرگترین زمینه برای عمل مشترک است. او می گوید: فکر می کنم این زمینه ها فراتر خواهد رفت، یقینأ از اعتراض علیه کشتار و اعتراض علیه جنایت می تواند گسترش بیشتری پیدا کند تا اقدام مشترک و یکپارچه همه نیروهای سیاسی و همه مردم علیه تمام موجودیت این نظام، نه علیه بخشی از اقدامات و عملکرد و جنایات و خودسری های این نظام. زمینه در واقع بیش از پیش، دارد فراهم می شود. زمینه ای که مردم را به اقدام مشترک و یکپارچه برای پایان دادن به حیات این نظام بکشاند.

آقای آرسن نظریان از جبهه ی ملی ایران – اروپا نیز بر زمینه های مشترک همکاری تاکید دارد. او می گوید: نیروهای مخالف، با موضع گیریهای مخالف از دیدگاه های مخالف می توانند در یک گفتمان سیاسی شرکت داشته باشند، بشینند پهلوی هم و تبادل نظر بکنند. او چنین گفت و گویی هایی را که در کشور هلند روی داده شاهد می آورد و می افزاید: آن زمینه هائی که نیروها می توانند با هم کار بکنند، اقدام مشترک بکنند، آنها را مشخص بکنند و این زمینه ها زیاد هست. به عقیده ی وی مهم ترین زمینه ی مشترک همکاری، مطالبه ی آزادی زندانیان سیاسی است و نهایتأ محو پدیده زندانی سیاسی که به نظر او یک پدیده ی غیرانسانی در کشور ما تلقی می شود.

فرهاد فرجاد از حزب دموکراتیک مردم ایران معتقد است نیروهای اپوزیسیون دمکرات که برای دموکراسی مبارزه می کنند، عملأ با توجه به هدفشان که برقراری دموکراسی در ایران است، باید بتوانند تا برقراری دموکراسی متحدانه مبارزه کنند. وی تصریح می کند: طبیعی است که این را باید از گام های اولیه و کوچک شروع کرد تا به هدف های بزرگتر رسید و این گام اولی است در این راه و ما امیدواریم که در این زمینه همه نیروهای اپوزیسیون گام های بعدی را بلندتر بردارند تا بتوانیم با موقفیت بیشتری مبارزه برای تحقق دموکراسی در ایران را پیش ببریم.

مهدی فتاپور مسئول هیات سیاسی – اجرایی اتحاد جمهوری خواهان ایران می گوید: همکاری نیروهای اپوزیسیون بحث وسیعتری است، و به سیاستها و ایده ها مربوط می شود. وی می افزاید: طبیعتأ نیروهائی که سیاستهای نزدیک تری دارند، امکانات بیشتری برای همکاری دارند. وی می افزاید: جریاناتی که جنبش سبز را تأئید می کنند، تقویت می کنند و معتقدند باید در این جنبش مشارکت داشت، طبیعتأ در این زمینه، امکانات گسترده ای برای کار مشترک با یکدیگر دارند که متأسفانه تا به امروز به حد کافی از آن استفاده نشده است.
فتاپور می گوید: حرکتی که این بار صورت گرفت، طیف وسیعتری را می پوشاند، این حرکت در رابطه با مسئله حقوق بشر، در رابطه با محکوم کردن اعدام، در رابطه با دفاع از زندانیان سیاسی، طیفی را می تواند بپوشاند و پوشاند، که در زمینه های خط مشی سیاسی دارای اختلافات جدی هستند. او می گوید: به نظر من این زمینه، یعنی مبارزه برای حقوق بشر، زمینه ای است که می توانند همه نیروهائی که به این ایده اعتقاد دارند، با هم همکاری بکنند و امیدوارم در آینده در این جهت بشود گام های بزرگتری برداشت.

اصغر اسلامی از شورای هماهنگی جمهوری خواهان دموکرات و لائیک معتقد است زمینه های بسیار زیادی برای همکاری وجود دارد. وی می گوید: از جمله مبارزه مشترک برای مخالفت با اعدام، از جمله مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی، از جمله مبارزه مشترک برای افشای جنایات جمهوری اسلامی، از جمله دفاع از مبارزات روزمره ای که زنان و مردان در داخل کشور انجام می دهند، از جمله استفاده از شرایط بین المللی که مناسب است برای پشتیبانی از مبارزات مردم و اضافه کردن فشار به جمهوری اسلامی، بوجود آوردن شرایط لازم برای حرکتهای اعتراضی زنان، دانشجویان، کارگران، کارمندان در ایران. وی می افزاید: این جنبشی که در ایران هست، باید از پشتوانه بین المللی برخوردار بشود و در این رابطه اپوزیسیون می تواند قدمهای مثبتی بردارد.

علی مختاری عضو شورای مرکزی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) معتقد است: فهرست کارهای مشترکی که می شود انجام داد بسیار طولانی است. مجموعه احزاب و سازمان های آزادیخواه ایران و همین ۹ حزب و سازمانی که فرا خوان مشترک را امضا کرده اند، در دفاع از آزادی، استقرار دمکراسی در کشور و همه عرصه های مربوط به حقوق بشر با هم اشتراک نظر دارند و می توانند با هم کارمشترک انجام دهند.
وی می افزاید: دفاع از آزادی همه زندانیان سیاسی، دفاع از آزادی زنان، کارگران، فعالان حقوق ملی و دانشجویان دربند، پشتیبانی از مطالبات همین اقشار و گروه ها، تلاش مشترک برای سفر فوری کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل به ایران و دیدار وی از زندان های ایران و ملاقات با زندانیان سیاسی و خانواده اعدام شدگان و محکومین به حکم اعدام می تواند در اولویت کار مشترک ما باشد.

پرویز نویدی عضو کمیته ی مرکزی سازمان اتحاد فدائیان خلق دموکراسی و آزادی، عدالت اجتماعی و مقابله با فشارهائی که در حق مردم است را از مسائل اساسی می داند. او می گوید: نیروهای بسیار وسیعی می توانند با هم اقدامات مشترکی انجام بدهند، مثل همین باری که انجام گرفت. او اضافه می کند: طبیعتأ تلاش درجهت اینکه یک آلترناتیو برنامه ای، اعلام بشود و یا تشکیل بشود طبیعتأ یک مقداری نیروهای شرکت کننده را محدود می کند. وی می گوید: اقدام های معین در جهت خواست های مشخص می تواند، نیروی وسیع تری را به میدان بکشد، او به تجربه ی اول ماه مه امسال در پاریس اشاره می کند و می گوید: ما یک روش و منش جدیدی را امتحال کردیم و با نیروهای وسیعی که ظاهرأ همکاری بین آنها مقدور نبود، توافق کردیم اشتراکات را بستری بکنیم برای اینکه بشود تفاوت ها را در آن چارچوب نشان داد و این کار صورت گرفت و اشتراکات به صورت پلاکاردها و پرچم هائی در جلوی صف به نمایش دار امد و هر جریان و هر گروه و هر گرایش فکری، میتوانست شعار و رنگ و پلاکارد خودش را به صورت مشخص تر نشان بدهد. وی تصریح می کند: این خیلی کمک می کند که ما بتوانیم، زبان مشترکی برای رفع و حل مشکلاتی که بین ماها وجود دارد پیدا کنیم. نویدی می افزاید: البته همه مشکلات شاید قابل حل نباشد ولی احترام گذاشتن به تفاوتها و تکیه به اشتراکات روشی است که می تواند ما را به همکاریهای بیشتر و وسیع تر از این رهنمود بشود.

آقای محمد مصری از حزب کومه له کردستان ایران نیز بر زمینه های فراوان برای همکاری تاکید می کند و می گوید: قبل از هر چیز خود مسئله مبارزه علیه اعدام، یکی از این مسائل هست، بعد از آن به طور کلی مبارزه برای حقوق بشر و در راستای حقوق بشر، یکی دیگر از زمینه هاست. مبارزه به طور کلی برای سرنگونی جمهوری اسلامی، کنار زدنش و تبدیل شدن به یک آلترناتیو دموکراتیک برای این حکومت، بطور علی العموم یکی دیگر از زمینه هاست. وی تاکید می کند: همه ی این ها یک دنیا کار می خواهد.

آقای شاهو حسینی نماینده حزب دموکرات ایران در خارج از کشور هم می گوید: زمینه زیاد هست ولی مشکلات هم هست. شاهو حسینی می گوید: مشکلات به تحلیل و انتظاراتی که احزاب و سازمان ها از این رژیم فعلی دارند بر می گردد. او اضافه می کند: اگر همه سازمان ها به این مسئله برسند که در این رژیم جمهوری اسلامی به هیچگونه تحول و رسیدن به آزادی امکان پذیر نیست، زمینه همکاری خیلی بیشتر خواهد شد. شاهو حسینی می افزاید: متأسفانه برخی از احزاب و سازمان ها هنوز انتظاراتی از این رژیم دارند که بتوانند با استحاله درونی و یا یک نوع رفرم در درون خود جمهوری اسلامی به آرمانهای خودشان برسند. وی سپس می گوید: با اعدام این ۵ نفری که اخیرأ صورت گرفت، توانستیم در مورد شعارهای داده شده در میدان مبارزه علیه جمهوری اسلامی به توافقات بیشتری برسیم. فکر می کنم زمینه همکاری خیلی زیاد هست، اگر تحلیل مان در مورد جمهوری اسلامی و ماهیت جمهوری اسلامی به نتیجه ای برسد.


با توجه به استقبال چشمگیری که از انتشار این بیانیه ی مشترک صورت گرفته است، اکنون نمایندگان احزاب فوق در برابر این پرسش قرار گرفته اند که گام های بعدی آن ها برای هماهنگی و اقدامات مشترک بیشتر چیست و چه پیشنهادهایی را به این منظور ارایه می کنند؟


مهدی فتاپور مسئول هیات سیاسی – اجرائی اتحاد جمهوری خواهان ایران در پاسخ به این پرسش می گوید: سئوال دارای دو جنبه است، یک جنبه نظری است و آن اینکه سازمان ها کما اینکه این بار هم نشان دادند، باید تلاش بکنند که در همکاری برای مسائل حقوق بشر و در دفاع از زندانیان سیاسی و محکوم کردن حکم های اعدام و غیره، هیچ مرز سیاسی- عقیدتی را قائل نشوند و آماده آن باشند که دراین عرصه، همه جریانات و همه گرایشاتی مختلفی که وجود دارند، با هم، همسو عمل بکنند. او در عین حال با «بخش نظری» اشاره می کند و می گوید طبیعتأ اگر این موضوع حل باشد، باید اقدامات مشترک سازمان داد، باید مواضع مشترک گرفت، مثل این بار، کاری که در این بار شد، نمونه خوبی بود و امیدوارم، بتواند تداوم پیدا کند.

فرهاد فرجاد از حزب دموکراتیک مردم ایران تاکید می کند: ما برای گسترش همکاری احزاب و سازمان های سیاسی که برای دموکراسی در ایران مبارزه می کنند، گام برمی داریم و به نظر می آید که در همین زمینه گام های بعدی، باید از گام های حقوق بشری و برای تحقق حقوق بشر باشد و متحدأ در این جهت مبارزه کرد. او می گوید: طبیعی است که باید غیر از اقدامات و اکسیون های عملی، باید دیالوگ را بین نیروهای اپوزیسیون برای اتحاد دنبال کرد، در این راه گام برداشت و موانع ذهنی و فکری احیانأ موجود را از میان برداشت.

مجید زربخش از شورای موقت سوسیالیست های چپ می گوید: پیشنهاد این است که این سازمان ها با انعطاف لازم که لازمه همکاری مشترک نیروهای مختلف و گرایشات مختلف است، به کوشش های مشترک ادامه بدهند و نشست های این گروه ها استمرار پیدا بکند و تبدیل بشود به یافتن برنامه های عمل مشترک و فراتر برود. وی می افزاید: در عین حال علاوه بر این ۹ سازمان و گروه ، همه گروه ها و گرایش ها و سازمان هائی را که ممکن است به پای اقدام مشترک و عمل مشترک دعوت کرد، باید به این روند دعوت کرد و این می تواند از اقدام اعتراضی مشترک آغاز بشود تا به تدوین یک برنامه عمل مشترک همکاری درازمدت میان این گروه ها بیانجامد.


آرسن نظریان از جبهه ی ملی ایران – اروپا، تصریح می کند که احتیاج به انعطاف بسیار زیاد هست. او می گوید از پافشاری روی مواضع کهنه شده و منافعی که امروز برد عملی ندارد، باید احتراز بشود. او می افزاید: همیشه سازمان هائی هستند که علیه یک تعداد سازمان های دیگر موضعگیری دارند و این مسئله مشکل ساز است، ولی پیدا کردن راه حل غیرممکن نیست، با الهام از آن اتحاد و پیوستگی که در داخل کشور، در بین مردم ما وجود دارد، معتقدیم که می شود راه حل ها را پیدا کرد.

شاهو حسینی نماینده ی حزب دموکرات ایران در خارج از کشور هم می گوید: - پیشنهاد مشخصی که من دارم این است که ما باید به یک نوع مبارزه که بتواند جمهوری اسلامی را در مورد این رفتار و کرداری که در مورد مردم ایران و ملیتهای ایران به اجرا می گذارد، زمینگیر کنیم روی بیاوریم. او می افزاید: این نوع مبارزه مبارزه ای است که روز ۲٣ اردیبهشت در کردستان صورت گرفت. درخواست عمومی برای یک نوع مبارزه علیه جمهوری اسلامی، هماهنگ و همبسته، همگی با هم. وی اما می گوید: متأسفانه این را باید اعتراف کرد، آن سازماندهی با آن رهبریتی که در کردستان وجود دارد، در سرتاسر ایران به آن صورت، هنوز بوجود نیامده، تنها چیزی که می تواند این همبستگی و این وحدت عمل را بوجود بیاورد، ایجاد یک پلاتفرم همکاری یا بهتر بگویم یک برنامه مشترکی است که در آن برنامه، حداقل خواست های تمام سازمان ها و تمام طیف ها گنجانده شده باشد، حول این برنامه با هم به توافق برسیم و این برنامه باشد که مسیر حرکت آینده در ایران را بدست بگیرد و نه شخص، شخصیتی و یا حزب یا سازمانی.

محمد مصری از حزب کومه له ی کردستان ایران می گوید: من پیشنهادم این است که این احزاب و سازمانها به جای اینکه نقاط اختلاف را مورد توجه قرار بدهند، نقاط اشتراک را مورد توجه قرار بدهند، آن وقت خیلی بهتر می توانیم با هم همکاری بکنیم و همکاریمان خیلی صمیمانه تر خواهد بود.

آقای اضغر اسلامی از شورای هماهنگی جمهوری خواهان دموکرات و لائیک نیز پیشنهاد می کند: - این ۹ جریانی که زیر این اعلامیه مشترک را امضاء کرده اند، حرکتهای بعدی خودشان را سازماندهی بکنند. او می گوید: آن ها با سازمان های دیگری که زیر این اعلاعیه را امضاء نکرده اند تماس بگیرند و بتوانیم مشترکأ یک کارزار گسترده را در خارج از کشور در مبارزه با جمهوری اسلامی فراهم بکنیم. اصغر اسلامی می گوید: پیشنهاد من این است که بتوانیم در چند ماه آینده آکسیون های مشترک با همدیگر برگزار بکنیم، ما می توانیم علاوه بر این سازمان ها، از واحدهای محلی، نهادهائی که در شهرهای مختلف فعالانه دارند اقداماتی، چه به تنهائی، چه در همکاری با سازمان های دیگر انجام می دهند، دعوت کنیم. می توانیم در ارتباط با این نهادها، شرایط مناسبی را بوجود بیاوریم و فشار بر جمهوری اسلامی را در سطح بسیار گسترده، در اروپا، خارج از کشور، تمام نقاط جهان افزایش بدهیم. او می افزاید: ما می توانیم از این شرایط استفاده کنیم، فقط ضروری است که از این وضعیت ساکتی که در آن قرار داشتیم، خارج بشویم و این اقدام را ادامه بدهیم و به این بسنده نکنیم که یک اعلامیه مشترک بیرون آمده است. قدم های بعدی که ضروری هست را باید برداریم.

آقای علی مختاری از شورای مرکزی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) در این زمینه معتقد است: در ارتباط با تداوم کار مشترک باید بگویم همکاری ما با هم بر مبنای باور جمعی به پلورالیسم و تنوع اندیشه انجام می گیرد. ما باید تلاش کنیم شرایط کشور به گونه ای تحول یابد که هر حزب و سازمانی بتواند در فضای آزاد برنامه و سیاست خود را به قضاوت و رای مردم بگذارد. وی می افزاید: جای بسیاری از احزاب آزادی خواه در این اقدام مشترک خالی است. باید به گونه ای عمل کرد که مشارکت همه آزادی خواهان امکان پذیر باشد و حزب و سازمانی حذف نشود و یا خود را کنار نکشد. داشتن فضای آزاد نیاز همه ما است و ساختن چنین فضایی در کشور وظیفه همه ما.

و بالاخره آقای پرویز نویدی عضو کمیته ی مرکزی سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران چنین نظر می دهد: برای اینکه این همکاری ها بتواند گسترش پیدا بکند، لازمه اش این است که بلافاصله بعد از این حرکات، ما بتوانیم با هم دیالوگ داشته باشیم و به جمعبندی مثبت و منفی این حرکات بپردازیم و تلاش کنیم که این حرکت را محدود به یک وضعیت خاص نکنیم و با درس گیری از کمبودها و نواقصی که می تواند وجود داشته باشد راه آینده همکاری را باز بگذاریم.
او می افزاید: من فکر میکنم که به اندازه کافی در مملکت ما مسئله هست و هر کدام از اینها واقعأ نیاز و طلب می کند که نیروهای سیاسی، آنهائی که نیروهای مردمی هستند، برای دموکراسی مبارزه می کنند، علیه استبداد و برای یک جامعه عاری از تناقضاتی که امروزه جامعه ما را به این حالت انفجاری کشانده، دست در دست هم بدهند و با همدیگر کار بکنند. دیالوگ، گفتگو و درس گیری از حرکات فعلی می تواند راه آینده را باز کند.


مصاحبه ها توسط آقای خلیل مومنی صورت گرفته است. فایل صوتی این مصاحبه ها را می توان در لینک زیر شنید.
www.kar-online.com