• اندوه آدمی
ای کاش
بگونه‌ی سیگاری می‌‌سوخت
و باد
خاکستر بی‌ مقدارش را
تا مرز نیستی می‌‌روفت. ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ٣۱ ارديبهشت ۱٣٨۹ -  ۲۱ می ۲۰۱۰

 
 

من،
جراحت روحم را
بر گرده‌ می‌‌کشم
و رنج
با پنجه‌های نهانی
روز‌هایم را تاراج می‌‌کند.
بیداد
فریاد پاره‌ها‌ی دلم پشت میله‌های قفس را
به هیچ می‌‌انگارد.
بیداد
از داد هیچ نمی‌داند.
*    *
ای کاش
پشت میله‌های قفس
هیچکس نبود
و قفس
در موزه‌ها‌ی جهان
یاد‌آور توحش انسان بود.
اندوه آدمی
ای کاش
بگونه‌ی سیگاری می‌‌سوخت
و باد
خاکستر بی‌ مقدارش را
تا مرز نیستی می‌‌روفت.
اما میان لب‌ها‌ی دوخته
چگونه می‌‌توان سیگاری نشاند
و پک به پک
اندوه پر شده از خشم را سوزاند.

۳۰ اردیبهشت ۱۳۸۹