اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۱۴ خرداد ۱٣٨۹ -  ۴ ژوئن ۲۰۱۰

در آستانه 22 خرداد هستیم. روزی که در کارنامه سراسر سیاه و ننگین رژیم ضد انسانی جمهوری اسلامی ِ ایران به یادگار خواهد ماند. در مقابل بـرای جنبش مـردمـی میهنمـان، روزیست کـه برای همیشه در کارنامه مبارزات بـه حـق شان علیـه نظام جمهوری اسلامـی مـاندنـی خواهد شد.
در این روز، مردم ایران به خصوص نسل جوان و در رأس آن زنان سلحشور میهنمـان با حماسه خود، برای اولین بار به طور جـدی و عملـی (بعداز 18 تیر 78 ) جـو پُلیسی حاکـم را شکستند و فـریـاد آزادی ایران را به گوش جهانیان رساندند.
22 خـرداد پارسال، که بـر کُـل جامعـه ایـران تأثیـر نهاد، از سوی نیروهای سیاسی و از زوایـای مختلف فکـری مـورد تعبیـر و تفسیرهای گوناگون قرار گرفت. با این امید که بتواند ما را در برخورد زنـده با این خیـزش عظیـم تـوده ای و نیز مشارکت نظری در باره آن یاری رساند و موجب تجربه و درس آموزی از این جنبش شود.
امـا سخنـی با دست در کارانـی که در تـدارک بـرپـایـی تظاهـرات و یا فعالیت هایی در دفـاع از خیـزش مردمـی به مناسبت سالگرد بیست و دوم خرداد در خـارج از کشور هستند!
اگـر بر این اعتقـادیـم که شـرط صـداقـت برخورد جـدی به مسائـل است خوب است مـا نیـروهای مخالف این رژیـم قرون وسطایی در خلوت خویش صادقانه به این امرمهم بیاندیشیم و با ارزیابی عملکردهای خودمان ببینیم چگونـه یک رژیـم عقب افتاده می تواند بدون ترس از مردم و نهادهای جهانی مدافـع حقوق بشر به جنـایـت و کُشتارهای خود کماکان ادامه دهد.
حـداقل باخود صادق باشیـم و بـه جـای تحلیـل از امپریالیسم، سیستم سرمایه داری، رژیم های وابسته و غیـره، اوضاع و احوال خودمان را بررسی کنیم و ببینیم علـت ِ نبـود ِ یک سازمـان یا حـزب مُنسجـم که با اشکال مختلـف مبـارزاتـی بتوانـد در پُشتیبانی و دفـاع از خواستـه های طبیعـی و حـق طلبـانـه مـردم ستمدیده مان در مقابل این رژیم بایستد و برای سرنگونی آن بکوشد، چیست؟
در 22 خرداد پارسال، شاهد جنبش خود جوش عظیـم مـردم میهنمـان بودیم. جُنبشـی که خود آغـازگـر مبارزه بود، خیزشی که با حرکت خود، فصل نوین دیگری به تاریـخ مبارزاتی کشورمان افـزود.
جوانان با شکستن سکوت مرگبار حاکم بر جامعه نشان دادند که می شود حتی بادست خالی به جنگ اهریمنان ِ تا بُن دندان مسلح رفت. آن ها با مبارزه بی امان خود نشان دادند که این رژیم ضد انسانی و جنایتکار، ضربه پـذیـر است. آن ها ستون های نظام جهل و نکبت جمهوری اسلامی را به لـرزه در آوردند. آن هـا با ایثـار خـون پاک خـود آغازگـر یک مبارزه شگرف و پُرافتخار شدند. آن ها نشان دادند که تنهـا راه مبارزه، همانا، رودررویـی مُستقیـم با این رژیم صدها هـزار کُشته و اعـدام است.
شـروع مبـارزات مـردم در 22 خرداد 88 توام بود با ارسال فیلم، عکس و خبر، گـزارشات گـونـاگـون کـه این خود بـه حـرکـت ِ خارج از کشوری ها شتاب بیشتری داد.
در زمـان کوتـاهـی "شور حُسینی" ، عده کثیری را کـه با آمدن به خیابان ها و تظاهـرات و یا آکسیـون، سالهـای مُتمادی بیگانه بودند، فرا گرفت!
ولی برای مـا نیـروهـای سیاسی که در طول عُمـر این رژیم از همان آغاز ِ به قـدرت گرفتن اش در حد توان مبارزاتی خود در مقابـل آن ایستادیـم، نـور امیـد تـازه ای بود بـرای مـا که دور از مـردم کشور خـود، سرگـرم مبارزه به شیـوه خویش بودیـم.
بـه هـر گوشه ای از ایـن گیتـی، نگاهـی می انداختیـم شاهـد تظاهـرات و فعالیت بودیم. در این میان هم عده ای فرصت طلب ِ همیشه در صحنه، برای ثبـت این حرکـت به عنوان ارث پـدری خـود، رسانه های خبـری جهـان را ول نمی کردند (هـرچنـد، آن رسانه های "بـزرگ" هم ول کُن ِ آنها نبودند) و به خیـال باطل شان براین خیـزش مردمـی چنگ انداختند و صاحب آن شدند!
و اینک، اما تـو، ای انسان،دوست و رفیق، سازمان ها، احزاب، شخصیت های سیاسی و هموطن مبارز!
بازهـم 22 خـرداد در راه است و با علـم به یقیـن، می دانم که شما دست به کار تظاهرات و آکسیـون هستیـد، و می دانم همه باهر اندیشه و مسلک و مرامی هستید براین باورید که بایداز دموکراسی و آزادی در ایران دفاع کرد! و بر ضـد رژیـم جمهوری اسلامی مبارزه کـرد.
اما سئوال اساسی این جاست که اگـر 22 خرداد روز خیـزش مـردم ستمدیـده مان را ارج می نهیـد چرا هرگروهی جداگانه جمع می شوید و تظاهرات و تجمع می گذاریـد؟
صـادقـانـه به این پُـرسش مُهـم پاسخ دهید که اگـر از شما بپـرسنـد چـرا در دسته های کـوچـک برای دفـاع از یک جنبش مُعیـن ایستاده ایـد، چه توضیحـی برای مـردم اروپا و سراسر جهـان و مهم تر از همه، مردم ایران، داریـد؟

بیـاد آوریـم بـدن ِ تـرانـه در تنـور رژیـم ضـد ِ زن جمهـوری اسلامـی سوزانـده شد.
خـون سهراب و محسن روح الامینی و ...در زیرشکنجه به سر و صورت دژخیمان ِ این رژیم ضد انسانی پاشید و خون بیگناه نـدا، سنگفرش ِ خیابان را گلگون کرد، و مُهم تر از همه اینها، خون جوانان گُمنام آزادیخواهی است که برای من ِ و تو ریخته شد.

فـراموش نکنیم که جـوانـان میهنمـان برای رسانـدن فـریـاد آزادی و مبـارزه حـق طلبانـه خود به جهـان، تحت پیگـرد قـرار گرفتنـد، دستگیـر شدنـد، به زنـدان افتادنـد، مـورد شکنجـه و تجـاوز قـرار گرفتند و سر انجام اعدام شدند.
ولی ما در برون مـرز بدون آن همه مُصیبت ها کافی است در یـک فـراخـوان عمومی، بـدون در نظر گرفتن ایدئولوژی و خط سیاسی و کمی گذشت از منافع شخصی و بدون نام بُردن حـزب، سازمان و ... می توانیم با شرکت وسیـع خود در یک مکان از شهر خود، آن صداها را دوباره زنـده کنیم و به گـوش جهانیـان برسانیم.
باور کنید در این گردهمایـی، نه قـرار است کسی رئیس جمهور و یا پادشاه شود و نـه قـرار است زیـر ورقــه ای را با کسی امضاء کرد و نه قرار است اتحادی بین نیروهای گوناگون صورت گیرد و نه ... بلکـه شعـار مُشترک همه مـا " مرگ بر رژیم جمهوری اسلامی است"

آزادی خواهان! حادثه حمله کُماندوهای اسرائیل به کشتـی کمک رسانی به غـزه مرا غـرق دردنیای بقول معـروف "دایی جان ناپلئون" کرد! یک لحظه با خود فکر کردم، نکند "خدای نکرده" از این دست حوادث ناگـوار و دلخـراش به اشکال گوناگون در اینجا و آنجای این جهان نابرابر "رخ" دهد! چراکه در آستانه 22 خرداد هستیـم و این قبیل حوادث کـه در جای خود تکاندهنده است می تواند انعکاس مبارزات مردمان ایران را در 22 خرداد تحت تأثیر خود قرار دهد.
در ایـن نوشتـه کوتـاه قصـد نـدارم وارد جـزئیـات شوم ولـی یـک نکتـه را فرامـوش نکنیـم کـه باید با جـدیـت تمـام و هوشیاری،به هر وسیله ای شده، همه فکر و اشکال مبارزاتی خودمان رادر این بُـرهه زمانی حساس ِ میهنمان که می تواند آن حماسه مبارزاتـی پُـرشکـوه نیمه تمام پارسال را، امسال علیه رژیم قرون وسطایی جمهوری اسلامی به سرانجام رساند، مُتمـرکـز کنیـم.

بیائیـم در کنـار یکـدیگـر و یکپارچه و با همبستگی،با تمام انرژی و سعـی و کـوش، قـدرت خود را بـه جهانیان نشان دهیم و به مردم دردمندمان پیام دهیم که آنهـا تنهـا نیستنـد.

خـرداد 1389 - استکهلم

Pouyan49@yahoo.se