اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۱۹ خرداد ۱٣٨۹ -  ۹ ژوئن ۲۰۱۰

اطلاعیه کمیته مر کزی کومه¬له در باره:
یکسال تقابل مردم و رژیم جمهوری اسلامی

    این روزها که به ۲۲ خرداد نزدیک میشویم، همه به یاد صحنه گردانیهای نمایش انتخابات ریاست جمهوری ۱٣٨٨ هجری شمسی می¬افتند. بخشی، به ویژه اصلاح طلبان اسلامی، آن را به عنوان روز تاریخی و سرمنشاء مبارزات یکساله مردم ایران قلمداد میکنند. حاکمان اسلامی نیز آن را به مثابه روز پیروزی بزرگ خود برعلیه منحرفین از نظام جمهوری اسلامی، میدانند. همه مردم ایران، چه آنان که در انتخابات شرکت نمودند و چه آنها که از شرکت در آن خودداری ورزیدند، اکنون که یکسال میگذرد به این حقیقت اذعان دارند که آنچه نبود و روی نداد، انتخابات و تأثیر رأی مردم بود. همه از آن به عنوان کودتا و تقلب انتخاباتی نام میبرند. همه بر این امر اشتراک نظر دارند که نتایج از پیش تعیین شده بود و کوچکترین مفری برای اعمال اراده مردم توسط رأیشان موجود نبود. امروز بسیاری از شرکت خود در آن پشیمانند و به آن دسته پیوسته اند که از اول اعتقاد داشتند این نوع نمایشهای انتخاباتی در جمهوری اسلامی نه تنها منشاء هیچ تغییری نیست، حتی توهم زا است و بیشتر در انتظار نگاه داشتن مردم را موجب میگردد.
   عملکرد یکساله مردم و رژیم بعد از انتخابات، به بهترین وجه حقایق و ماهیت واقعی این نوع نمایشات را نمایان میسازد. رژیم اسلامی ایران شرکت بالای مردم در انتخابات را عاملی برای مشروعیت خود میداند و با دروغپردازی و تکیه بر آن، تشدید سرکوب و استبداد کنونی را مجاز و مشروع میشمارد. مردم نیز اکنون درس گرفته اند که ابزار شرکت در انتخابات نمایشی و نا دمکراتیک نه تنها کارایی ندارد و از طریق آن نه میتوان کار به جایی برد، بلکه عمل و اقدام آنها در راستای کسب حقوقشان را نیز کند می نماید.
   در این یکسال ما شاهد افزایش اعدامهای سیاسی، دستگیری وسیع فعالین مدنی و سیاسی، برپایی دادگاههای نمایشی و فرمایشی، به کار انداختن ماشین شکنجه و تواب سازی، میلیتاریزه نمودن خیابان و میادین شهرها، اقدام بیرحمانه و پر قساوت حتی در مورد خودیها، سرکوب بیشتر ملیتها و اقلیتهای مذهبی، قطع یارانه ها در مورد کالاهای مایحتاج مردم، سرکوب کارگران و افزایش بیکارسازیها، حمله به وبلاگ نویسان و ایجاد لشکر سایبری برای تجاوز به شبکه های انترنتی، نظامی نمودن بیشتر محیط آموزشی و فرهنگی در مدارس و دانشگاهها و بالأخره نظامی نمودن بیشتر کل دستگاه حکومتی و ایجاد شکاف گسترده در میان دستگاههای قانونگذاری و اجرایی و دیگر نهادهای حکومتی.
   از سوی دیگر مردم از همان اولین روزهای بعد از نمایش انتخاباتی، نه تنها پوشالی بودن انتخابات را درک کردند، بلکه از خط قرمزهای اصلاح طلبان اسلامی نیز عبور کرده و کل حاکمیت را آماج حمله خود قرار دادند. آنان در شعار و خواستهایشان بر دمکراسی، آزادی، عدالت و الغاء جمهوری اسلامی تکیه نمودند. در طول این یکسال جنبش اعتراضی مردم از راه و روش اصلاح طلبان اسلامی گسست بزرگی نموده و مستقیماً ولایت فقیه، رهبری و پایه های جمهوری اسلامی را نشانه رفته است. ما هر روزه شاهد رادیکال شدن جنبش در مسیر سکولاریسم و دمکراسی خواهی بوده¬ایم. در عرض این مدت ابتکار و شهامت مردم چه در سازماندهی اعتراضات و به کارگیری تکنیک پیشرفته برای ایجاد شبکه های اجتماعی و، چه در مقاومت و همبستگی در برابر سرکوبگران و شکنجه گران رژیم اسلامی، گامهای بلندی به جلو برداشته است. اعتصاب عمومی و یکپارچه مردم کردستان در ۲٣ خرداد برعلیه اعدام فعالین سیاسی و مدنی، نمونه برجسته مقاومت مدنی و امروزی است که قطعاً ضروری است در سایر نقاط دیگر ایران نیز به کار گرفته شود. ترس مردم از استبداد ریخته و خود را از قید مهار اسلامیون " اصلاح طلب" رها نموده اند.
   این دو نوع رویکرد و تغییر مسیر در حاکمیت و جنبش دمکراسیخواهی مردم ایران، از سویی چهره کریه و غیر انسانی جمهوری اسلامی و دولت احمدی نژاد را نمایان نمود، هم قدسیت کل نظام و نهادهایش را شکاند و هم مشروعیت نظری و فکری بنیانهای جمهوری اسلامی را به تمامی زیر سوال برد. از دیگر سو حاکمان رژیم را متوجه عمق گسست مردم از خود و نظام نموده و ترس بزرگی را بر دل و جانشان نشاند. به طوریکه رهبران مذهبی در خارج حاکمیت نیز در اثر فشار و عملکرد جنبش مردمی دو دسته شدند. و می بینیم که هر ورزه این شکاف عمیقتر میگردد. علیرغم چنگ و دندان نشان¬دادنهای این دولت، واقعیات فوق نشان از تشدید شکافهای درونی و سرعت گیری پروسه پاشیدن انسجام درونی این نظام و نهادهای مستبد اسلامی است.
   یکسال اعتراضات توده ای و تقابل آشکارش با کلیت رژیم اسلامی علیرغم سرکوب شدید پلیسی و نظامی و تداوم آن، نشان از پتانسیل عظیمی است که جنبشهای اعتراضی در طول سالیان متمادی اندوخته اند و به هیچوجه ۲۲ خرداد نه سرآغاز آنست و نه محتوای آن را تشکیل میدهد. نه سرکوب و تشدید دیکتاتوری و نه تلاش اسلامیون اصلاح طلب برای مهار جنبش، میتواند خط بطلان بر جنبش بکشد و از تداوم اعتراضات و جنبش عدالتخواهانه مردم ایران جلوگیری نماید. مسیر این جنبش چه اکنون و چه در آینده، هر روزه بیشتر از روز پیش از مسیر جناحین جمهوری اسلامی جدا میشود.
   یکسال گذشته بیشتر از پیش نشان داد که مردم ایران خواهان دمکراسی، سکولاریسم و عدالت اجتماعی هستند. این حقیقت همه ما را باید متوجه نماید که آلترناتیو آتی اپوزیسیون باید به رویکردهای اصلی جنبش مردمی جوابگو باشد. لذا از نظر ما تلاش همه سازمانها و فعلان سیاسی باید بر این متمرکز باشد که نیروهای سکولار، دمکرات و آزادیخواه را زیر چتری گرد آورد. ما به یک اتحاد وسیع دمکراتیک و سکولار نیاز داریم که فراگیر باشد.. کومه له و مردم کردستان نه تنها خود را حامی و بخشی از جنبش مردم و ملیتهای ایران میدانند، بلکه برای شکلگیری چنین نهاد فراگیری از هیچ تلاشی دریغ نه میورزند.

کمیته مرکزی کومه¬له زحمتکشان کردستان
۱٨ خرداد ۱٣٨۹ برابر با ٨ جون ۲۰۱۰