• اگر تا پیش از زمان فوران جنبش سبز، رهبران کارگری، زنان و دانشجوایان سخنگوی اعتراضات مردم بودند، بعد از انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۸۸، موسوی، کروبی، سروش، کدیور، گنجی، سازگارا و خیل کهنه حزب اللهی های دیگر تبدیل به پیام آور دمکراسی و آزادی برای مردم ایران شدند. دانشجویان زندانی، منصور اسانلو، و فعالین زنان در زندان - و یا تحت تعقیب - به فراموشی سپرده شدند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۲۲ خرداد ۱٣٨۹ -  ۱۲ ژوئن ۲۰۱۰

 در آستانه سالگرد جنبش سبز بررسی تاثیر این جنبش بر فضای سیاسی ایران و نیروهای اپوزیسیون آموزنده است. ترکیب و صف آرائی نیروهای سیاسی جنبش سبز شباهت حیرت آوری با جنبش مشرطیت ۱۹۰۶-۱۹۱۱ دارد. در هر دو جنبش علمای شیعه به دو بخش طرفدار حکومت و طرفدار اصلاحات تقسیم شدند. اگر در عصر مشروطیت طیف وسیعی از شاهزادگان و اشرافیت مشروطه خواه بودند، در زمان کنونی هم عده زیادی از آقا زاده ها و مدیران رده بالای حکومت اصلاح طلب شده اند. همچنانکه در جریان نهضت مشروطیت، دو گروه ذکر شده، با ملی گرایان طرفدار غرب و سوسیالیست ها در یک جبهه در مقابل حاکمیت قرار گرفتند، در زمان حاضر هم دنیا شاهد است که گرایشات ناسیونالیستی پرو-غرب و عمده جریانات چپ همراه با علما و آقازاده های اصلاح طلب در یک اردوی سیاسی صف آرائی کرده اند. هژمونی این ترکیب ناهمگون در دست دست آقازاده های اصلاح طلب است. این طیف فعالین هستند که هویت و افق جنبش سبز کنونی را شکل و سمت سوی سیاسی آنرا تعیین میکنند. هر چند از نظر بافت سیاسی شرکت کنندگان جنبش مشروطیت و جنبش سبز بسیار شبیه هستند اما تاثیرات سیاسی این دو جنبش در جامعه متفاوت بوده است. جنبش مشروطیت خواسته هایی از قبیل "عدالتخانه"، "محدویت قدرت شاه"، "انتخابات و حقوق شهروندی" که در جامعه آن هنگام ایران بی سابقه بود، به فرهنگ عمومی جامعه مبدل کرد. اما جنبش سبز، ضمن کسب مشروعیت برای یک جناح از حاکمیت، توقعات رادیکال قبل از انتخابات در جامعه را کنار زد و آنرا با ارزشهای ملی- اسلامی جایگزین نمود. این جنبش با این ترکیب اجتماعی و افق سیاسی نمیتواند ظرف ابراز وجود یک نیروی پیشرو سیاسی باشد.   

بازسازی ارزشهای ملی - اسلامی
در طی یکسال گذشته شعارهای زیادی از جانب تظاهر کنندگان سر داده شده است. نگاهی به نمودار این شعار ها نشان میدهد که جنبش اعتراضی سال ۸۸ آرمان کدام قشر اجتماعی و سیاسی جامعه ایران را بیان کرد. (این شعار ها همگی ثبت شده اند و لیست آنها در انتهای این نوشته آمده است.)



نمودار شعار ها نشان میدهد که دو فاکتور دمکراسی خواهی و توسل به مفاهیم و اسطوره های مذهبی در هنگام ابراز وجود سیاسی به ترتیب پر طرفدارترین فاکتورهای سیاسی این دور بوده اند. بعدا انزجار از خامنه ای و احمدی نژاد و ابراز ارادت به موسوی و کروبی و ابراز تمایلات ناسیونالیستی در ردهای بعدی قرار دارند. مقایسه شعارها نشان میدهد که اغلب تظاهر کنندگان شعارهایشان در راستای رفرم در درون نظام و حفظ همان اسیطوره های مذهبی بوده است. در این مدت تنها یک شعار به سود زنان، آن هم در دفاع از پوشش آزاد، داده شده است. دو شعار هم در راستای عدالت اجتماعی و پنچ شعار ضد سیستم داده شده است. این نمودار بیانگر هژمونی سیاسی اصلاح طلبان حکومتی و توهم توده تظاهر کنندگان به دمکراسی آنهم از کانال موسوی و کروبی است.
همانگونه که در نمودار بالا مشاهده میگردد، جنبش سبز انواع گوناگون ارزش سیاسی را در میان اپوزیسیون تولید نموده است. این ارزشهای سیاسی ترکیبی است از ارزشهای اسلامی و ارزشهای ناسیونالیستی. ارزشهای اسلامی مرتب از جانب کسانی مثل رفسنجانی، موسوی و کروبی و دستیاران آنها در جامعه باد زده میشود و بعلت موقعیتشان در جنبش تیغ انتقاد به ارزشهای دینی را کند کرده اند. سر دادن شعارهای مذهبی، دخیل بستن به علما برای دخالت در تحولات سیاسی، باز گرداندن اعتماد به رفسنجانی نمونه های هستند که مبین تداوم و توجیه ارزشهای اسلامی هستند. در همان حال، احساست ملی ای که این جنبش تولید کرده است انرژی سیاسی لازم را برای اپوزیسیون خارج از حکومت تامین نموده است. این انرژی تازه، تنها کسانی مثل داریوش همایون از حزب مشروطه را به وجد نیاورده است. شعف ناسیونالیستی ناشی از این جنبش را میتوان بسهولت در قطب چپ جامعه هم بصورت برجسته ای دید. بعنوان مثال، حزب کمونیست کارگری ایران (حککا) که تا سال گذشته تمایل داشت به عنوان منقد ارزشهای ناسیونالیستی شناخته شود، در جریان جنبش سبز نه تنها نتوانسته است که شعف ناسیونالیستی اش را پنهان نماید، بلکه در مواردی بعنوان آژیتاتور پر شوق و ذوق این جنبش ابراز وجود نموده است.   این حزب طی اطلاعیه ای تحت عنوان "پر توان باد مارش انقلاب علیه جمهوری اسلامی!" در تاریخ ۵ ماه مه ۲۰۱۰ ، به مناسبت سالگرد جنبش سبز، نوشته است: "جهان در ستایش و حمایت از این تلاش عظیم و انسانی به شوق آمد و بپا خاست. تصاویر وارونه ای که سالها میدیای رسمی کوشیده بود از جامعه و مردم ایران بسازد یکشبه فروریخت. معلوم شد که 'یران یک جامعه اسلامی نیست' و مردم ایران برای بهترین دستاوردهای بشری به شیوه ای مدرن و در منتهای تمدن مبارزه میکنند." اطلاعیه مورد بحث ادامه میدهد، این جنبش " ندا آقاسلطان را به قهرمان جهان تبدیل ساخت". این عبارات، بیان احساست یک تفکر ناسیونالیستی است که نگرانی اش این است که جمهوری اسلامی آبروی تاریخ و فرهنگ کهن ایران را برده است؛ نگرانی اش اثبات متمدن بودن ملت منتسب به خودش است؛ بیان احساسات آن طیف از ایرانیان است که اولویتشان این است که برتری فرهنگی –سیاسی برای کشور ایران را در مقابل سیستم های دیگر بتراشند. نویسندگان آن اطلاعیه مشکلشان این نیست که در آن جنبش خبری از اشاره به مشکلات طبقاتی جامعه نیست. کاری به این ندارند که این جنبش سبز پیامی در مورد فقر، تنگدستی، بی مسکنی، نبود بهداشت کافی، بی کاری و... ندارد.    به عبارت دیگر، جوهر سیاسی اظهار نظر بالا این است که "ما ملتی با تمدن و ثروتمند هستیم اما تنها آخوند آبروی ما را برده است".
تعمق در عبارت "جهان در ستایش و حمایت از این تلاش عظیم و انسانی به شوق آمد و بپا خاست"، نشان میدهد که ناسیونالسیم چپ تا چه حد خود را همدرد و هم سر نوشت جریانات سیاسی دیگر در جنبش سبز احساس میکند. درست است که رسانه ها، نهادها و دولت مردان غربی متعددی از جنبش سبز حمایت کردند اما این حمایت برای دفاع از آزادی ایرانیان نیست، بلکه برای فشار آوردن به جمهوری اسلامی به مقصد کنار آمدن با آنها است.   سی سال است که زنان در ایران به شیوههای مختلف با فرهنگ و قوانین جمهوری اسلامی در نبرد بی وقفه هسنتد اما مجله فارین پالیسی خانم زهرا رهنورد، همسر میر حسین موسوی، که خودر را در ۳۰ متر پارچه پیچیده است بعنوان "متفکر سال" و مدافع حقوق زنان معرفی میکند. به کسی مثل اکبر گنجی جوایز متعدد بخاطر دفاع از آزادیخواهی داده میشود. این نمونه ها درستی ادعای حککا راجع به" حمایت دنیا" از جنبش مورد بحث را نشان میدهد. همین جهان مورد اشاره در دهه ۸۰ میلادی، از جنبش مجاهدین افغان هم "به شوق" آمد.

قهرمان سازی جهانی
بازتاب مرگ ندا آقا سلطان در رسانه های گروهی غربی یک نمونه دیگر است که نشان میدهد پیامدهای جنبش سبز چه نقشی در تقویت احساسات ناسیونالیستی چپ داشته است. تحت تاثیر آن تبلیغات است که حککا در اطلاعیه اش یاد آور میشود که جنبش اعتراضی ۸۸ "ندا آقاسلطان را به قهرمان جهان تبدیل ساخت." ندا یک شرکت کنند عادی در تظاهرات بود که توسط جانیان اسلامی جانش را از دست داد. او نه سابقه سیاسی ای داشت است. نه نوشته ای داشته و نه در سازماندهی هیچ اعتراضی نقشی ایفا کرده است. دهه ها نفر دیگر در آن تظاهرات ها کشته شدند، صدها نفر موثرو قابل اعتماد جامعه، سازمانده و رهبر در طول حیات جمهوری اسلامی کشته شده اند اما چون میدیا غربی شیوه مرگ آنها را منعکس نکرده است، به فراموشی سپرده شده اند. ولی در عوض یک قربانی ناشناخته مبدل به "قهرمان جهان" طیف وسیعی در اردوی سبز میشود. این قهرمان سازی و شخصیت تراشی نا موزون از جانباخته ای، از فرهنگ شیعه عاریه گرفته شده است و اکنون برای شارژ کردن احساسات ناسیونالیستی بکار گرفته میشود .

موفقیت بورژوازی لیبرال
موفقیت جنبش سبز تنها این نبود که طیفهای گوناگون بورژوازی لیبرال و ناسیونالیسم ایرانی را تقویت و در یک جبهه متحد نمود، بلکه جنبش اعتراضی چپ را هم زیر گرفت. تا قبل از انتخابات صفوف احزاب بورژائی بشدت متشتت بودند. اصلاح طلبان تلاش داشتند که سیستم را از درون به سود خود تغییر دهند. جریانات سلطنت طلب و طیفهای از جمهوریخواهان امید داشتند که دخالت خارجی فرجه ای برای ایفای نقش آنها فراهم کند. جریانات قومی سعی کردند که با دامن زدن به خصومت قومی و بند و بست با این دولت و آن حکومت ابراز وجود کنند. تا قبل از انتخابات ۸۸ هیچکدام از این جریانات همدیگر را قبول نداشتند. هر کسی یک سازی میزد. از سوئی دیگردر همان زمان، اعتراضات کارگری، دانشجوئی و زنان، هر چند پراکنده و کم دامنه بود، اما مرکز ثقل اعتراضات و اخبار سیاسی را تشکیل داده بودند. در آن فضا پژواک قطعنام روز جهانی کارگر در سال ۱۳۸۷ فضای سیاسی جامعه ایران و محافل سیاسی و روشنفکری را تسخیر کرد. در آن دوره شعار و مطالبات رادیکال انسانی و فرا قومی و فرا مذهبی راجع به حقوق زنان در جامعه ، مطالبات رفاهی برای کارگران و سایر اقشار کم درآمد جامعه در حال گسترش بودند. تلاش برای ایجاد تشکلات متعدد صنفی سیاسی در جریان بود.   
اما طغیان جنبش سبز، تمام آن جریانات را به حاشیه راند و اهداف و آرمانهای مترقی شان را هم زیر گرفت. اگر تا پیش از زمان فوران جنبش سبز، رهبران کارگری، زنان و دانشجوایان سخنگوی اعتراضات مردم بودند، بعد از انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۸۸، موسوی، کروبی، سروش، کدیور، گنجی، سازگارا و خیل کهنه حزب اللهی های دیگر تبدیل به پیام آور دمکراسی و آزادی برای مردم ایران شدند. دانشجویان زندانی، منصور اسانلو، و فعالین زنان در زندان - و یا تحت تعقیب - به فراموشی سپرده شدند. در عوض سرها به سوی کسانی نظیر آیت الله منتظری و صانعی چرخید تا از "رهنمودهای" آنان "الهام" گرفته شود. مهره های نظریه پرداز، رهبری کننده و سازمانده دهه اول جمهوری اسلامی، از جمله موسوی، سروش گنجی و مخملباف زیر نور افکن های وطنی و غیر وطنی قرار گرفتند و بعنوان قافله سالاران دمکراسی در ایران معرفی شدند. به عبارت دیگر جنبش سبز، تفکر چپ و عدالتخواه جامعه را زیر گرفت در عوض اعتبار برای بخش عمده ای از مدیران و متفکران جمهوری اسلامی کسب کرد. آیا جنبشی با این پیامدها میتواند ظرف مناسبی برای ابراز وجود نیروهای پیشرو و عدالتخواه جامعه باشد؟

چپ و کمونیسم در این شرایط چه کاری میتواند بلند؟
بسیاری از فعالین و "متفکرین" طیف چپ معتقد هستند که بایستی به درون این جنبش رفت و آنرا رادیکال کرد. این استدلال، در بهترین حالت مثل این می ماند که از طیف چپ جامعه انگلیس خواسته شود، که در سطح وسیع عضو حزب محافظه کار انگیس شوند و سعی کنند در نشست های سیاسی و یا نمایش های خیابانی آن حزب را به چپ ببرند. این یک روُیای دست نیافتنی است. هر حزب یا جنبش، علاوه بر رهبران علنی، اساسنامه و موازین مکتوب، رهبران نا مرئی، سنت و قوانین نانوشته ای دارند. یک عده از بیرون نمیتوانند بر آن تاثیر بگذارند. کسی هم اگر در صدد تلاش برای رفرم جنبشهای دیگر برآید، در بهترین حالت بعنوان اخلاگر و قانون شکن از صف آن جنبش طرد خواهند شد. مثال دیگر، تصورش را بکنید که یک ارتش که اهداف و آرمان متفاوتی از شما دارد با دشمن مشترک شما در حال جنگ است. اگر شما هم در هیئت عده ای معدود و با امکانات به مراتب کمتر در کنار همان ارتش با آن دشمن مشترک بجنگید، نتیجه اش به سود کدام طرف خواهد بود؟ اگر آن گروه معدود، فرماندهان نیروی اصلی را "با مردم و در کنار مردم" محسوب کند، خوب جنگ به نفع هردو جریان خواهد بود. در غیر آن صورت، هر شکست دشمن مشترک تنها پیروزی برای ارتش و نیروی اصلی ببار خواهد آورد. در نبردهای خیابانی جنبش سبز هم تلاش هر فعال چپی -با هر نیت و آرمان قلبی- به حساب تلاش برای تقویت موسوی در مقابل آحمدی نژاد نوشته خواهد شد. کسی در اشاره به شرکت فعال جریانات چپ در ۲۲ خرداد و یا تاسوعا و عاشور نمیگوید که سازمانهای چپی آمده بودند که چپ را تقویت بکنند و یا جنبش سبز را به چپ هدایت کنند. دنیا، تاریخ و مردم خواهند گفت که اصلاح طلبان فراخوان داده بودند نیروهای چپ هم حمایت کردند.
به نظرم کسی در این شرایط کارگر و زحمتکش را فراخوان میدهد که در تظاهراتهای همزمان با فراخوانهای موسوی کروبی شرکت کنند، دارد برای یک جناح از حکومت بر علیه جناح دیگر سرباز بسیج میکند. امروز کارگر به مثابه یک طبقه، توان رفتن به خیابان را ندارد. به خیابان رفتن هم بسودش نیست. الویت کارگر امروز تشکل یابی و جلب توجه جامعه بسوی خودش است. برای تشکل یابی و اتحاد این طبقه لازم است که از ابتدائی ترین و فراگیر ترین خواسته هایی مانند، افزایش دستمزدها شروع کرد. کارگر وقتی تشکل نداشته باشد، وقتی حزب نداشته باشد، وقتی که خواسته هایش پیشروش به فرهنگ توده کارگران واقشار مختلف جامعه مبدل نشده باشد، اگر هم خود رژیم را هم سرنگون بکند، جریان دیگری که امکانات و تشکل دارد سرنوشتش را در دست خواهد گرفت.   کارگر بایستی در یک نبرد سر نوشت جامعه را از وجود جمهوری اسلامی پاک کند. اما پیش شرط این نبرد، ایجاد تشکلهای سراسری قدرتمند، متشکل شدن در حزبی مسئول و کسب هژمونی سیاسی در جامعه، و امکان توقف چرخ تولید است. نمیشود کروبی فراخوان تظاهرات بدهد، رسانه های گروهی هم با او و مشاورانش را جع به چند چون و اهداف تظاهرات مصاحبه کنند و توجه توده های ناراضی مردم را به آنها جلب کنند، و "متفکرین" چپ هم از دور دستور قیام صادر کنند. اکنون هنگام آن است که زور آزمائی جناحهای مختلف حکومتی را به حال خود راه کرد و به پی ریزی و سازماندهی جنبشی پرداخت که هر تعرض و حتی شکستش برای جامعه درس فرهنگی و سیاسی داشته باشد.


لیست شعارهای جنبش سبز در سال ۸۸

حقوق زن
• حجاب اختیاری، حق زن ایرانی

عدالت‌ اجتماعی
• فقر بس است٬ کشتار و اعدام بس است
• وزارت کار، این‌همه بی‌کار (شعار جمعیت در حال عبور از روبروی وزارت کار و امور اجتماعی واقع در خیابان آزاد)

سرنگونی طلبانه
• جمهوری اسلامی این آخرین پیام است، ملت سبز ایران، آماده قیام است
• جمهوری اسلامی این آخرین پیام است، ملت سبز ایران، آماده قیام است
• این ماه٬ ماه خونه٬ سید علی سرنگونه مرگ بر خامنه‌ای
• مرگ بر دیکتاتو
• خامنه‌ای قاتله٬ ولایتش باطله

نفی سیاست خارجی دولت
• فلسطینو رها کن، فکری به حال ما کن (روز قدس، ۲۷ شهریور)
• چه ایران، چه غزه کشتم مردم بسه (روز قدس، ۲۷ شهریور)
• ایران سبز و آباد، بمب اتم نمی‌خواد (تظاهرات ۱۳ آبان)
• سفارت روسیه لانه‌ی جاسوسیه (تظاهرات ۱۳ آبان)
• مرگ بر چین
• مرگ بر روسیه
• روسیه حیا کن، کشورمو رها کن
• ایران سبز آزاد، بمب اتم نمی‌خواد
• غزه و لبنان کمن٬ رفتن سراغ یمن (۱۶ آذر)

ابراز ارادت به موسوی و کروبی
• موسوی جونمه رییس جمهورمه
• موسوی بیایی نیایی رییس‌جمهور مایی
• یا حسین! میرحسین
• کروبی زنده باد، موسوی پاینده باد
• درود بر کروبی، سلام بر موسوی
• روحانی واقعی، منتظری صانعی
• موسویِ نازنین، گاندیِ ایران زمین
• بسیجی واقعی، همت بود و باکری
• این لشگر حسینه، حامی میرحسینه (یا این لشگر حسینه، پیرو میرحسینه(مراسم تشییع آیت الله منتظری)
• پیرو راه حسین، منتظری، میرحسین (مراسم تشییع آیت الله منتظری)

اعتراض به تقلب انتخاباتی
• رأی ما رو پس بدید
• برادر شهیدم، رأیت رو پس می‌گیرم
• ای خواهر شهیدم، رأیت رو پس می‌گیرم
• حتی اگه بمیرم، رأی‌مو پس می گیرم
• موسوی، موسوی، رأی ما رو پس بگیر
• ای دولت کودتا، استعفا، استعفا
• یک دولت، یک ملت، آن هم به رأی ملت
• شعار و حرف مردم، رفراندوم، رفراندوم
• اون ۶۳ درصد که میگن کو؟، دروغ‌گو
• هاله‌ی نورُ دیده، رای ما رو ندیده
• رای ما رو دزدیدن دارن باهاش پز می‌دن
• اون که تقلب کرده، عکسارو پاره کرده
• موسوی، موسوی، پرچم ایران ما رو پس بگیر

ناسیونالیستی
• نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران
• هم غزه هم لبنان، جانم فدای ایران
• نیروی انتظامی، تو فرزند ایرانی
• سکوت هر ایرانی، خیانت است به میهن
• ای ملت آزاده حمایت حمایت
• خس و خاشاک تویی، دشمن این خاک تویی
• موسوی، موسوی، پرچم ایران ما رو پس بگیر
• استقلال، آزادی، جمهوری ایرانی
• ایرانی می‌میرد ذلت نمی‌پذیرد
• همه سر به سر تن به کشتن دهیم، به از آن که ایران به دشمن دهیم
• سکوت هر ایرانی، خیانت است به میهن
• خونی که در رگ ماست، هدیه به ملت ماست (نماز جمعه ۲۷ شهریور و روز قدس، در پاسخ به بلندگوهایی که فریاد می‌زدند: خونی که در رگ ماست، هدیه به رهبر ماست)
• نه شرقی، نه غربی، دولت سبز ملی (تظاهرات ۱۳آبان)
• شده کفن بپوشم٬ وطن نمی‌فروشم (دانشگاه فردوسی مشهد۲٬ دی)
•      تا ایران آزاد نشود، ملت آروم نشود

ارادت به منتظری
• روحانی واقعی، منتظری-صانعی
• مراجع عالیقدر٬ حمایت حمایت مراجع مراجع٬ هیات من‌الذله
• دیکتاتور مرگت باد، منتظری روحت شاد تسلیت کینه‌ای٬ نمی‌خوایم نمی‌خوایم (تشییع آیت‌ا‌لله منتظری در جواب پیام تسلیت خامنه‌ای)
• منتظری مظلوم٬ آزادی‌ات مبارک
• منتظری منتظری٬ آزادی‌ات مبارک
• ای مرجع آزاده، آزادیت مبارک منتظری زنده است، مرجع پاینده است
• ای مظهر شجاعت، آزادیت مبارک پیرو راه حسین، منتظری، میرحسین دیکتاتور مرگت باد، منتظری روحت شاد
• منتظری مظلوم٬ راهت ادامه دارد حتی اگر دیکتاتور بر ما گلوله بارد (تشییع آیت‌ا‌لله منتظری٬ ۳۰ آذر)
• روحانی باغیرت٬ آزادی‌ات مبارک (مراسم تشییع آیت‌ا‌لله منتظری٬ ۳۰ آذر)
• عزا عزاست امروز٬ روز عزاست امروز٬ جنبش سبز ایران صاحب‌عزاست امروز (تشییع آیت‌ا‌لله منتظری٬ ۳۰ آذر)
• عزا عزاست امروز٬ روز عزاست امروز٬ ملت سبز ایران صاحب‌عزاست امروز (تشییع آیت‌ا‌لله منتظری٬ ۳۰ آذر)
• عزا عزاست امروز٬ روز عزاست امروز٬ مرجع تقلید ما پیش خداست امروز (تشییع آیت‌ا‌لله منتظری٬ ۳۰ آذر)
• عزا عزاست امروز، منتظریِ رهبر پیش خداست امروز
• عزا عزاست امروز، موسی‌ابن‌جعفر ما پیش خداست امروز (تشییع آیت‌ا‌لله منتظری٬ ۳۰ آذر)

تهدید احمدی نژاد و خامنه ای
• ما بچه‌های جنگیم، بجنگ تا بجنگیم
• بترسید بترسید، ما همه با هم هستیم
• چوب، چماق، بسیجی دیگر اثر ندارد، به مادرم بگویید دیگر پسر ندارد
• خامنه‌ای حیا کن، حکومت رو رها کن
• دیکتاتور بیچاره، بازی ادامه داره (روز قدس، ۲۷ شهریور)
• دیکتاتور بیچاره، جنبش ادامه داره (۱۳ آبان)
• دیکتاتوره بیچاره، ملت ما بیداره
• کروبی دستگیر بشه، ایران قیامت می‌شه
• موسوی دستگیر بشه، ایران قیامت می‌شه
• احمدی، احمدی، این آخرین پیام است، ملت سبز ایران، آماده قیام است
• احمدی، احمدی، این آخرین پیام است، جنبش دانشجویی، آماده قیام است
• توپ، تانک، کهریزک، دیگر اثر ندارد
• شکنجه٬ تجاوز٬ دیگر اثر ندارد
• شکنجه٬ کهریزک٬ دیگر اثر ندارد
• بسیجی آماده باش ، شونزده آذر هم میاد (۱۳ آبان)
• دیکتاتور نمونه، امسال سرنگونه (مراسم تشییع آیت الله منتظری )
• این همه لشگر آمده، علیه رهبر آمده (مراسم تشییع آیت الله منتظری)
• این ماه٬ ماه خونه٬ سید علی سرنگونه (تجمعات محرم)

الهام از مفاهیم و اسطوره‌های مذهبی
• الله اکبر
• یا حسین! میرحسین
• ابوالفضل علمدار٬ دیکتاتور رو برش دار
• معاویه زنده است ٬ قرآن سرِ نیزه است (تشییع آیت‌ا‌لله منتظری٬این شعار هنگامی سرداده شد که بلندگوهای دولتی می خواستند با طول دادن غیرعادی قرائت قرآن مانع شعار دادن مردم بشوند)
• حسین حسین شعار ماست٬ موسوی افتخار ماست
• این ماه٬ ماه خونه٬ یزید سرنگونه (تجمعات محرم)
• نایب زوری نمی‌خوایم٬ امام زمان خودش میاد (یا امام زمان خودش می‌آد، نایب زوری نمی‌خواد) (مراسم تشییع آیت الله منتظری )
• بیست و سی٬ بیست و سی٬ حیله‌ی امر و عاصی
• سکوت هر مسلمان٬ خیانت است به قرآن (یادبود آیت‌‌الله منتظری٬ ۲ دی اصفهان)
• یا حضرت معصومه٬ منتظری مظلومه (تشییع آیت‌ا‌لله منتظری٬ قم)
• عزا عزاست امروز، موسی ابن جعفر ما پیش خداست امروز
• یزیدِ بی‌لیاقت، نگاه بکن به ملت
• یا حجت ابن‌الحسن، ریشه ظلمو بکن
• بیست و سی٬ بیست و سی٬ حیله‌ی امر و عاصی
• ما جنبش سبزیم و علم‌دار حسینیم، همه با میرحسینیم، همه با میرحسینیم / از خون جوانان وطن لاله بر آمد (۲)، صبر ما سر آمد (۲) (عاشورای ۸۸)
• معاویه حیا کن، سلطنتُ رها کن
• یا حجه‌ابن‌الحسن، بت بزرگ ُ بشکن
• ما اهل کوفه نیستیم٬ پول بگیریم بایستم
• ما اهل کوفه نیستیم پشت یزید بایستیم

دموکراسی‌خواهی- استبدادستیزی
• آزادی، عدالت، این است شعار ملت
• آزادی اندیشه همیشه، همیشه
• زندانی سیاسی آزاد باید گردد
• یا مرگ یا آزادی
• استقلال٬ آزادی٬ جمهوری ایرانی
• دموکراسی مرده و مردم غریب، ننگ بر این دولت مردم فریب
• دموکراسی شعار ماست، خشونت انزجار ماست
• مرگ بر دیکتاتور
• مرگ بر دیکتاتور، چه بی سواد چه دکتر
• مرگ بر دیکتاتور، چه شاه باشه چه دکتر
• آزادی اندیشه، با دیکتاتور نمی‌شه
• احمدی پینوشه، ایران شیلی نمی‌شه
• ای رهبر پینوشه، ایران شیلی نمی‌شه
• این دولت فاشیسته٬ یه جا باید بایسته
• مرگ بر ستمگر، چه شاه باشه چه رهبر (۱۶ آذر؛ مراسم تشییع آیت‌ا‌لله منتظری )
• ما می‌گم شاه نمی‌خوایم٬ اسمشو رهبر می‌ذارن (۱۶ آذر)
• وصیت منتظری، مرگ بر این دیکتاتوری (مراسم تشییع آیت‌ا‌لله منتظری٬ ۳۰ آذر)
• مرگ بر طالبان، چه کابل چه تهران
• دانشجوی زندانی آزاد باید گردد
• زندانی سیاسی، آزاد باید گردد

s.keramat@gamil.com