اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۲۶ خرداد ۱٣٨۹ -  ۱۶ ژوئن ۲۰۱۰

نمی دانی که این روزها آفتاب چه بی رمق بر ما می تابد و می دانم که می دانی این هفتاد روز چه ناباورانه و تلخ گذشت... روزهای خالی از تو، و جای خالی تو که دلتنگی هایمان هم پرش نمیکند... و چه دلتنگی بی پایانی ست... اما شکی نیست که این آزمون بزرگ همگی ماست و بی شک خیر و حکمتی در آن است که بیش از پیش به خدایمان نزدیک شویم و بدانیم لطف اوست که اینهمه صبورمان کرده...
روزها گذشت و نبودنت را نا امید از عدالت و با امید به روشنی راهت ، با ایمان به پاکی اعتقادت طاقت آوردیم و در این دوران تنها صبر و ایمان یاریمان می کند؛ صبری که "دیگران" ندانند چقدر دلتنگ توییم و ایمانی که در برابر تهمت های نامردمان لحظه ای از اعتقادمان به تو کم نکرد. عده ای تصور کردند اگر زندانیت کنند، اگر با چشم بند و دست بند و پابند از مقابلمان بگذری ،می توانند تو را و ما را و اعتقادمان را کوچک کنند . اما نمی دانند که خاطره ی لبخند و میراث امید و پایداریت چه اندازه بزرگ ترمان کرده است و تو را بیش از پیش محبوب تر و آنان چه خوش خیال و غافلند که مکروا و مکرالله والله خیرالماکرین...
میدانم که تلخ است که روز معمار را به دخترت، روز زن را به همسرت و تولد پسرت را فقط توانستی به تقویم تبریک بگویی اما برای ما شیرین بود که دیدیم با اینهمه، ذره ای نشکستی ودر زیبا ترین لحظه ی این روزها گفتی که خیالمان راحت باشد که مثل رستم ایستاده ای و ما خیالمان راحت است همان طور که تو می خواستی...
روزهای بی تو برایمان به یوم تبلی السرائر می ماند، چقدر دشمنانمان را شناختیم و دوستانمان را بهتر... اما دوستان نویی داریم که از خانواده هم نزدیک ترند... و ما و این خانواده ی بزرگ ترت بی صبرانه انتظار روزی را می کشیم که همه با تو به نظاره ی آفتاب بنشینیم....