اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ٣ تير ۱٣٨۹ -  ۲۴ ژوئن ۲۰۱۰

توضیح خبر: متن ذیل، بیانیه صد و یک تن از فعالین دانشجویی دانشگاه مازندران در اولین سالگرد حمله ی وحشیانه به پردیس این دانشگاه در ۲۶ خرداد ٨٨ می باشد، که به دلیل فضای ملتهب و ایجاد رعب و وحشت توسط مسئولین دانشگاه در اولین سالگرد این رویداد، با یک هفته تاخیر توسط امضاکنندگان منتشر می شود.

متن بیانیه: یکسال از حمله ی وحشیانه ی ایادی حکومت به دانشگاه مازندران می گذرد. حمله ای که در ۲۶ خرداد ٨٨ بر دانشگاه ما رفت، فراموش نشدنی است. نه از آن جهت که جماعتی شمشیر و چماق به دست بر دختر و پسر دانشجو حمله بردند و یک ماه فضای ارعاب و وحشت را نه تنها در خانواده های این دانشجویان، که در کل پهنه سبز استان مازندران گستراندند؛ بلکه از آن جهت که دانشجویان مظلومی که آن روز کتک خوردند، زخمی شدند، و به مرگ تهدید شدند، هنوز درگیر تاوان آزادیخواهی شان هستند. از آن روز تاکنون، بیش از صد نفر از دانشجویان آسیب دیده ی آن روز به زندان دستگاه سرکوب افتاده اند، بیش از بیست تن از آنان در راهروهای دادگستری مازندران، سرگردان حکم زندان، و شلاق و محرومیت از تحصیل اند و بیش از پنجاه تن از همین دانشجویان آسیب دیده، پشت درب کمیته انضباطی دانشگاه مازندران و رییس این دانشگاه، حکم انضباطی می گیرند. و ما در عجبیم از این وقاحت سیستماتیک! از این جنایتی که بر دو هزار دانشجوی متحصن در آن روز رفت و از صدر تا ذیل این قوم ظالم ِحاکم نه تنها آن را محکوم نکردند که در حمایت از آن، تمام دانشجویان مضروب آن روز را به اخلال در نظم عمومی یا اقدام علیه امنیت ملی متهم کردند. امنیت ملی ای که با تجمع دو هزار نفر در پردیس دانشگاه مازندران در شهرستان بابلسر به خطر افتاد!
فراموش نمی کنیم که در تجمع آن روز که برای فریاد زدن «رای مان را پس خواهیم گرفت» و اعتراض به بازداشت همکلاسی مان بود، ما دانشجویان هیچ خشونتی اعمال نکردیم. ما در آن دو روز به سازوکاری اعتراض کردیم که در بالادست رای ملت را می دزدد و در پایین دست به مامور حراست یک دانشگاه اجازه ی توهین و حمله به دانشجوی آزادیخواه را می دهد. به سیستمی معترض بودیم که نه فقط استبداد را تئوریزه می کند که وقاحت را به رکوردی تاریخی می رساند؛ دختران ایران زمین را مقابل دوربین جهان می زند و می کشد. ما در همان ۲۶ خرداد دانشگاه مازندران کم ندیدیم که در آرامش ما دانشجویان چه تعداد از دخترانی که حتی در اعتراض ما شرکت هم نداشتند، هنگام خروج از دانشگاه مورد هجوم قوم سفله ی شمشیر و چماق به دست افتادند. ما خوب و به صرافت می دانیم، هنگامی که حکومتی برای حفظ خود، چوب و چماق به دست عمالش داد تا بر سر زنان و مردان ملتی بکوبند، باید آماده شد؛ باید آماده شد که اینان به آخر خط رسیده اند و آماده باشیم و هوشیار که ناکسانی دیگر بر ملتی پرتاریخ و شکوه حاکم نشوند.
ما امضاکنندگان این بیانیه، که فعالین دانشجویی دانشگاه مازندران در حداقل دو سال اخیر بوده ایم، در این بیانیه ضمن محکوم کردن و اعلام انزجار نسبت به جنایتی که در ۲۶خرداد ٨٨ بر دانشجویان دانشگاه مازندران رفت، و در کوران خبری خرداد ٨٨ در میان بسیاری جنایات دیگر حکومت گم شد، خواستار محاکمه ی تمامی مسئولین این جنایت سیستماتیک علیه گروهی از فعالین سیاسی یک کشور هستیم. از آنجا که اعتقاد واثق داریم که به زودی این بلبشوی ظالمان بر میهن مان رفتنی است، اسامی آن دسته از مسئولینی را که در جنایت ۲۶خرداد دانشگاه مازندران نقش داشتند اعلام می کنیم تا با ثبت در تاریخ به زودی مورد استفاده ی محاکم قضایی عادلانه و ملت-نهاد قرار گیرند:
ما اعلام می کنیم که رییس نیروی انتظامی استان و رییس این نیرو در شهرستان، رییس سپاه در شهرستان بابلسر، سرهنگ عباسی رییس بسیج دانشجویی ، ابوالقاسم علیزاده ریاست دانشگاه مازندران ، حلیمی رییس وقت حراست کل دانشگاه مازندران ، مرتضی علویان معاون دانشجویی و رییس کمیته انضباطی دانشگاه ، حسین مولایی رییس حراست پردیس دانشگاه، و مهدی جلودار رییس وقت انتظامات دانشگاه کسانی بودند که تحت حمایت کامل مسئولین و نیروهای امنیتی اطلاعاتی استان در آن روز با پشتیبانی از چماق به دستان و فراهم کردن زمینه ضرب و شتم دانشجویان باعث رخداد جنایتی علیه دانشگاه شدند. حمایت مسئولین امنیتی و اطلاعاتی تا بدانجا رسید که حدود صد نفر از دانشجویان همان شب را در بازداشت و شکنجه مضاعف گذراندند. علاوه بر مسئولین فوق، قاضی سیفی دادستان بابلسر، معاون وی قاضی عمونیا، و قاضی رضانیا رییس شعبه ۱۰۱ دادگاه عمومی شهرستان بابلسر با محکوم کردن دانشجویان مضروب و بازداشت شده به اخلال در نظم عمومی، تمام سعی شان را کردند تا این جنایت سیستماتیک فراموش شود و نیروهای وظیفه شناس حکومت که خوب می دانند چه گونه چماق بر سر جوانان بکوبند از پرونده دادخواهی حذف شوند.
ما امضاکنندگان این بیانیه، با معرفی افراد مذکور سعی در اعلام این نکته داریم که جنایتی که بر دانشگاه مان رفت، در اثر یک اشتباه نبود؛ برنامه ای بود برای سرکوب که هنوز فاز سومش توسط دادگستری استان در حال پیگیری است.
ما، مطمئنیم که جنبش سبز ملت ایران به زودی پیروز خواهد شد و نه تنها این آقایان (با ذکر تمامی جنایاتی که مرتکب شده اند) که تمامی آنهایی که در این حکومت اسلامی، چشم بر انسانیت فروبستند و به انسان ها ظلم کردند، به طور عادلانه و انسانی محاکمه خواهند شد.
پیشاپیش هرگونه سو استفاده از این بیانیه ی مدنی توسط سازمان ها و گروه های سیاسی داخل و خارج از کشور و به ویژه استفاده از آن علیه مصالح ملی را محکوم کرده و از آن برائت می جوییم.

فعالین دانشجویی دانشگاه مازندران
امضاکنندگان بیانیه (به ترتیب حروف الفبا):
علی آدینه وند – مصطفی آرمان فر – آرنوش ازرحیمی – احسان احسانی – پویان احمدی – - محمد اصغریان – ایراندخت اکبرزاده - منا الهی – سیاوش امجدی - کاوه بابایی – عبدالله بابلی نیا - دانیال بارز نیا – محمود بالا بندی – حسین باقری – رحیم بهادری - یاسمن پاشا زانوسی – مهدی پیغان – مازیار پاینده پور – فاطمه تاری - جمال توت آغاجی – رقیه توحیدیان - مریم توکلی- صابر تیموری – یوسف جعفری – یونس جهانشیر- زینب حسن پور – مینا حسن پور- حسین حسن تبار- زهرا حسینی - محسن حسینی – میلاد حسینی کشتان – روشنک خرمرودی - صادق حکیم زاده - شاهین داداش پور – لیلی دانشور- مهدی داودیان – کامبیز دل آویز- مرتضی دهباشی – حمید دهقان - اشکان ذهابیان – پروانه رحمانی – فرشته رحمتی – هنگامه رضایی – سیاوش رضائیان – محمد رمضانی - شهاب رئیسی- مهناز روشن زاده – امیرزهرابی – میلاد سالاری – عارف سلیمانی – سودابه سعیدی – وحید شاهینی – میلاد شعبانی – رسول شیری – سیاوش صفوی – کبریا طاهری – فاطمه عالی شوندی - علی عباسی – رضا عرب – حمید عزیزی – مهدیه علیجانی – امیر حسین علی نژاد – فرشته عمران زاده– بهنام فرازمند – نیلوفر فرمانلو – ایمان قریب - امیر حسین قضوهی – لیلا کفاشیان - علیرضا کیانی – مهرک کیائیان – محمد گرجی – دانیال گلچهره – عزیز ماراماهی - منا مجیدی پور – نرگس محمدپور- سعید محمدنژاد - مجید محمدی – مرتضی محمدی – مهرداد محمدی – میثم محمدی – مهدی محمدی تکدام – سعید محمود ثانی – محمد محمودی – صفورا مشایخی - مریم مطهری – شهاب الدین معافی مدنی – مهدی منیرنژاد – رضوان مهدویان – جواد میر آقا زاده – کمیل میزاآقاپور – فریبا میری - علیرضا نجف آبادی – مختار نجفی – محسن نجفی خواه – علی نظری – هومن نعمتی – مصطفی هدایت نژاد - حسن همتی - علی اکبر یاغی تبار- رحمان یعقوبی.