اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۱۰ تير ۱٣٨۹ -  ۱ ژوئيه ۲۰۱۰

«مونیخ همیار ایران» ـ کارنامه یک ساله
تیر 1389

روز ۲۲ خرداد ۱۳۸۸ خیابان ماورکیرشر مونیخ متفاوت از همیشه بود. کارکنان کنسولگری که ظاهرا انتظار هجوم ایرانیان به صندوق رای را نداشتند، با دست پاچگی به این سو و آن سو می رفتند. ایرانیان مونیخ به آرامی و اغلب با چهره های خندان وارد ساختمان کنسولگری می شدند تا رای خود را به صندوق ها بیندازند.
زنان و دختران جوانی که شاید هرگز چادر به سر نکرده بودند، حالا برای آنکه «سفارتی ها» مانع رای دادنشان نشوند، در چند قدمی کنسولگری دمی می ایستادند تا شال یا روسری کوچکشان را به سر کنند، کاری که با خنده و شوخی همراه بود و اغلب بدون کمک مادران با تجربه دشوار انجام می شود.
در صفوف مردان، هموطنان پا به سن گذشته، به جوان ها لبخند می زدند. پیدا بود که امروز صبح بیشتر از همیشه در مقابل آینه ایستاده اند، تا ریش را "دو تیغه" کنند و از هماهنگی رنگ های شاد کراوات با لباس و فضای آفتابی آن روز مونیخ مطمئن شوند. هم آنها در هنگام خروج از در عمارت ، انگشت جوهری را به هم نشان می دادند و گاهی یکدیگر را "رای اولی"صدا می کردند - خیلی از آن ها در این ۳۰ سال پایشان به کنسولگری باز نشده بود و حالا آمده بودند .... با لبخند و بغضی فرو خفته در پس آن ، آمده بودند تا به سمبل خفّت نه بگویند و رایی را که ۳۰ سال چون جواهری در جان خویش پنهان کرده بودند، به صندق بیاندازند؛ آخر ما هم مردمی هستیم و در این غربت¬آباد می خواهیم سرمان را بالا بگیریم و به این جماعت بگوییم: ما را به تاریخ و فرهنگ چند هزار ساله "Persia" دلداری ندهید! ما همین امروز هم شایسته احترامیم و ایران فقط خامنه ای و احمدی نژاد نیست.
آفتاب ۲۲ خرداد به تدریج غروب کرد و با خروج آخرین رای دهندگان ، در های کنسولگری هم بسته شد. کم نبودند کسانی که در هنگام خروج، نگاهی با دلهره، شک و ناباوری به پشت سر می انداختند. گویی می خواستند به رایی که برایشان گرامی بود بدرود بگویند و خود را تسلی بدهند که ناپاکآن به آن دست درازی نخواهند کرد.
وقتی شب بر سر شهر چادر کشید، ایران که شبش ساعاتی پیشتر شروع شده بود، به زمان خواب نزدیک می شد ولی آن شب هیچ کس خیال خوابیدن نداشت. رسانه ها همه برنامه های ویژه داشتند، و هر کس که شانس گفتگوی تلفنی را داشت، فقط از شگفتی می گفت. مردم کاری کرده بودند کارستان! چند ده ملیون ایرانی ساعت ها در صف ایستاده بودند تا به "اینها" نه بگویند. معجزه اتفاق افتاده بود و مردم فیل سبزی را که سال ها در خفا و دور از چشم حرامیان تیمار کرده بودند، از سوراخ سوزنی که "اینها" باز گذاشته بودند، عبور دادند. ملتی در v پیروزی ، سبزی صلح و برگه رای یگانه شد. یگانه شد و به مشتی به بزرگی دماوند بدل شد و در غروب ۲۲ خرداد بر فرق "اینها " فرود آمد.
خبر ها در ابتدا همه شبیه هم بود : کار در همان دور اول تمام است، فاصله آن قدر زیاد است که با ۵-۶ میلیون جا به جایی هم نمیتوانند این زگیل را روی پیشانی ما حفظ کنند و.....
وقتی شب از نیمه گذشت، خوره نگرانی بر جان شب زنده داران افتاد. خبرگزاری ها نتایج شمارش آرا را به تدریج اعلام می کنند. نگرانی به سرعت عمومی می شود. تلفن ها دائم زنگ می زنند:
- بیداری؟
-آره ، تو چرا بیداری؟ تو که رای ندادی!
- ... کودتا کردند ، رای ندادم که ندادم ، تو که دادی، حالا برو پسش بگیر!
- رای دادم و چشمم کور، می رم پسش می گیرم، ولی تو برو فکری به حال خودت بکن که از فردا مجبوری همراه من راه بیفتی تا رای منو پس بگیری، آش نخورده و دهان سوخته!
- یعنی می گی خبری می شه؟
- ساعت خواب ! تازه می پرسی خبری می شه!
- منظورم اینجاست ، تو خارج فکر می کنی خبری بشه؟
- آره، فکر می کنم فردا به یاد آن روز ها باید پاشنه ها را کشید و راه افتاد!
آن شب سیاه ، شب هزاران نجوا از این گونه بود. همه در بهت و ناباوری ، به فردا می اندیشیدند وفردا که اخبار مقاومت از میهن رسید، همانند لحظات بعد از رعد و برق بهاری، صد ها گروه خود جوش در هر جای دنیا که ایرانیان زندگی می کردند، مثل گل از زمین روییدند تا رای من و ما را ازحرامیان راهزن پس بگیرند.
************
در مونیخ دانشجویان اولین گروهی بودند که دست به تظاهرات زدند. به دنبال آنها، سایر ایرانیان هم به حرکت در آمدند. گروه ها و افرادی که از سال ها پیش فعالیت موثر سیاسی را کنار گذشته بودند، جانی دو باره گرفتند و راهی خیابان شدند.
«کمیته همبستگی با اعتراضات مردم ایران - مونیخ» نخستین گروه جدی بود که در هفته نخست بعد از کودتا اعلام موجودیت کرد و اولین راه پیمایی بزرگ را سازمان داد. در این تظاهرات در مرکز شهرمونیخ که پس از سال های سال یکی از گسترده ترین اعتراض های ایرانیان این شهر محسوب می شد، به تاریخ 30 خرداد 1388 (20 ژوئن 2009)، بیش از۶۰۰ نفر از ایرانیان، شهروندان آلمانی و دیگر ملیت ها شرکت کردند.
«کمیته همبستگی»، به¬دنبال این راهپیمایی موفقیت آمیز، یک رشته راهپیمایی، گردهمایی ، تریبون آزاد و مصاحبه مطبوعاتی را نیز سازمان داد. تهیه کارت پستالی خطاب به خانم مرکل - صدر اعظم آلمان از دیگر اقدامات کمیته بود. در این کارت که در ۴۰۰۰۰ نسخه چاپ شد، از خانم مرکل خواسته شد که دولت کودتا را به رسمیت نشناسد و از جنبش مردم ایران برای دموکراسی و آزادی پشتیبانی بیشتری به عمل آورد.
با اوج گیری جنبش اعتراضی، ارتباط و همکاری بین افراد و گروه ها گسترش یافت و در نهایت، به دنبال برگزاری جلسات متعدد، میان «کمیته همبستگی»، دانشجویان، شهروندان آلمانی حامی جنبش سبز، نمایندگانی از یکی- دو محفل قدیمی ایرانیان و بعضی جوانان ایرانی که در فضای مجازی از جنبش سبز حمایت می کردند، منشوری تنظیم و مورد توافق همه قرار گرفت.
بر پایه این توافق، تشکل تازه ای به نام «مونیخ همیار ایران»، (به اختصار: م ـ ه ـ ا = M .H .I) برپا شد تا مبارزه پرثمرتری را در پیش گیرد.
«مونیخ همیار ایران» کار خود را با برگزاری یک کنسرت بزرگ در میدان مرکزی شهر - مارین پلاتز- به تاریخ    سی یکم ژوئیه 2009 آغاز کرد. در این کنسرت که در آن دو گروه ایرانی و چهار گروه آلمانی هنرنمایی کردند، نمایندگانی از احزاب آلمانی و فعالان کلیسایی سخنرانی نمودند. صد ها ایرانی در این کنسرت چهار ساعته شرکت کردند و چند هزار تن از شهروندان مونیخ و نیز گردشگران خارجی، با شرکت در بخش هایی از برنامه ، کمک مالی و خرید دست بند سبز با مبارزات مردم ایران اعلام همبستگی کردند.
به دنبال برگزاری موفقیت آمیز کنسرت، «مونیخ همیار ایران» به فعالیت خود در زمینه های مختلف - از برگزاری راه پیمایی و گرد همایی تا ارتباط با رسانه ها و تلاش برای هماهنگی با مراکز مشابه در سایر شهر های آلمان و جهان- ادامه داد. شرکت در گردهمایی اعتراضی در مقابل مقر شورای حقوق بشر سازمان ملل در ژنو، شرکت در تظاهرات ضد کنفرانس امنیت اروپا و تظاهرات اول ماه مه، و گردآوری بیش از هزار امضا درجریان کار کنگره بین کلیسا ها، از جمله آخرین اقدامات «مونیخ همیار ایران» به شمار می روند.
«مونیخ همیار ایران» که به منظور حمایت از کارزار مردم ایران برای آزادی، دموکراسی و حقوق شهروندی به وجود آمده، از همکاری همه ایرانیان و حامیان خارجی و بویژه آلمانی جنبش سبز مردم ایران استقبال می کند و بر این باور است که پرهیز از فرقه گرایی و توافق بر پایه «حد اقل ها» شرط های لازم برای شروع و گسترش همکاری هاست. این نکات و سایر باور های مشترک فعالان «مونیخ همیار ایران» در منشور آن ، که در زمان تصویب نیز مورد پذیرش همه اعضا و گرایش های درون آن قرار گرفته بود، بازتاب یافته است.

گزیده ی فعالیت های «مونیخ همیار ایران» در یک سال پس از انتخابات

• 8 تیر 1389، 29 ژوئن 2010، شرکت در جلسه گفتگو با کارگردان سرشناس ایرانی عباس کیارستمی در جشنواره فیلم مونیخ، پخش برگه اطلاعات در باره سرکوب سینماگران در میان نمایندگان مطبوعات و نیز ارائه شفاهی اطلاعات در باره سرکوب سینماگران به دست رژیم در طی جلسه عمومی پرسش و پاسخ کیارستمی
• 21 خرداد 1389، 11 ژوئن 2010، به مناسبت سالگشت انتخابات: دعوت از نمایندگان مطبوعات به گفتگوی خبری و ارائه پوشه حاوی اطلاعات مختلف در باره مبارزه و سرکوب در ایران و نیز وضعیت پناهندگان ایرانی در ترکیه
• 25 اردیبهشت 1389 ، 15می ۲۰۱۰، مرکز فرهنگی گاستایگ: در پی اعدام 5 زندانی سیاسی؛ گردآوری امضا در جریان کنگره کلیسا های آلمان علیه مجازات اعدام در ایران. فعالان «مونیخ همیار ایران» با صد ها تن از فعالان کلیسایی در خصوص وضعیت حقوق بشردر ایران و سرکوب مردم به گفتگو پرداختند و توماری را که خطاب به خانم مرکل و رهبران کلیسایی تهیه شده بود به امضای بیش از هزار نفر رساندند.
www.youtube.com
• ۱۱ اردیبهشت 1389، ۱ می ۲۰۱۰، از مقابل ساختمان مرکزی اتحادیه های کارگری در شوانتالر اشتراسه تا مارین پلاتز: شرکت در راهپیمایی اتحادیه های کارگری به مناسبت روز جهانی کارگرو طرح مطالبات کارگران ایران وبه ویژه درخواست آزادی رهبران زندانی سندیکاهای کارگری
www.youtube.com
• ۱5 اسفند 1388، 6 مارس ۲۰۱۰، سالن اینسیاتیو گروپه، کارل اشتراسه: برگزاری مراسمی به مناسبت روز جهانی زن در همکاری با «انجمن میان فرهنگی برخورد و آموزش» و « انجمن بین المللی زنان برای صلح و آزادی»؛ در این مراسم دو روزنامه نگار زن ایرانی ، خانم ها مریم میرزا و میترا شجاعی حرکت های مختلف جنبش زنان در ایران را تشریح کردند.
www.youtube.com
• 22اسفند 1388، 13 مارس 2009، مقابل هتل بایریشر هوف: شرکت در تظاهرات سایر گروه های ایرانی علیه جشن کنسولگری رژیم، پس از این که هتل هیلتون جشن کنسولگری را لغو کرد.
www.youtube.com
• 26 بهمن 1388، 15 فوریه 2010، ژنو (سویس): شرکت در تظاهرات اعتراضی در هنگام رسیدگی به کارنامه ایران در شورای حقوق بشر سازمان ملل، به همراه سایر ایرانیان
www.youtube.com
• 17 بهمن 1388، 6 فوریه 2010، مارین پلاتز: شرکت در تظاهرات ضد کنفرانس امنیت اروپا، در اعتراض به حضور متکی، وزیر خارجه رژیم؛ سخنرانی نماینده «م ـ ه ـ ا» از تریبون تظاهرات
www.youtube.com
• 14 بهمن 1388، 3 فوریه 2010، میدان اشتاخوس: تظاهرات ایستاده با برپا کردن چوبه دار در اعتراض به اعدام زندانیان سیاسی در ایران
www.youtube.com
• 12 آبان 1388، 3 نوامبر 2009، از زندلینگر تور تا مارین پلاتز: تظاهرات در همبستگی با مبارزه مردم به مناسبت 13 آبان، روز دانش آموز
• شهریور 1388، سپتامبر 2009: ارسال نامه به نامزدهای انتخابات مجلس آلمان (بوندستاگ)
• 1 مهر 1388، 23 سپتامبر2009، از ادئون پلاتز تا میدان اشتاخوس: تظاهرات در اعتراض به شرکت احمدی نژاد در مجمع عمومی سازمان ملل
• ۱4 مرداد 1388،5 اوت ۲۰۰۹، مقابل کنسولگری رژیم: تظاهرات در اعتراض به تنفیذ حکم ریاست جمهوری احمدی نژاد
• ۹ مرداد 1388، ۳۱ ژوئیه ۲۰۰۹، مارین پلاتز: کنسرت بزرگ به یاد جانباختگان راه آزادی با شرکت هنرمندان ایرانی اسکندر آبادی و خانم سیما، کامی، آرش ساسان و 4 گروه آلمانی:
www.vidoosh.tv
• ۳ مرداد 1388، ۲۵ ژوئیه ۲۰۰۹، مرکزشهر مونیخ: روز جهانی اعتراض به نقض حقوق بشر در ایران، راهپیمایی با شرکت صد ها نفر، همزمان با بیش از ۱۱۰ شهر جهان با شعار هایی نظیر «انتخابات آزاد!» و «آزادی زندانیان سیاسی»
• 18 تیر1388، 27 ژوئیه 2009، مقابل کنسولگری رژیم: تظاهرات در دهمین سالگشت فاجعه کوی دانشگاه
• ۱۴ تیر 1388، ۵ ژوئیه ۲۰۰۹: تهیه و پخش ۴۰۰۰۰ کارت پستال با نقاشی هنرمند سرشناس کشورمان آقای کانی علوی. در این کارت ها از خانم مرکل درخواست شده بود از مبارزات مردم ایران حمایت موثرتری به عمل آورد. کارت ها به کمک گروه های همسو در سایر شهر های آلمان، در میان شهروندان آلمانی توزیع شد تا پس از امضا به دفتر خانم مرکل ارسال شود.
• ۸ ـ۱2 تیر1388، ۲۹ ژوئن تا ۳ ژوئیه ۲۰۰۹، نوی هاوزر اشتراسه (میدان اشتاخوس): «تریبون همبستگی با مبارزات مردم ایران» که در جریان آن هزاران اعلامیه در میان شهروندان آلمانی پخش شد و توماری خطاب به خانم مرکل، صدر اعظم آلمان به امضای صد ها نفر رسید. در این تومار از خانم مرکل درخواست شد که دولت احمدی نژاد را به رسمیت نشناسد و از مبارزات مردم ایران حمایت بیشتری به عمل آورد.
• ۶ تیر1388، ۲۷ ژوئن ۲۰۰۹، نوی هاوزر اشتراسه (اشتاخوس): گرد همایی به یاد ندا همراه با بر افروختن شمع، موزیک و سخنرانی
• ۳۰ خرداد 1388، ۲۰ ژوئن ۲۰۰۹، مرکز شهر مونیخ: بزرگترین تظاهرات سال های اخیر ایرانیان در مونیخ با شرکت بیش از ۶۰۰ نفر و با شعارهایی نظیر «نه به کودتا!» و «ابطال انتخابات»
• 25 تا 28 خرداد 1388، 15 تا 18 ژوئن 2009، مقابل کنسولگری: برگزاری تظاهرات ایستاده.


http://www.m-h-i.org
info@m-h-i.org