• ونیز
شهر من

موج به موج
احساسش می کنم
از پلی به پلی دیگر ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۱۱ تير ۱٣٨۹ -  ۲ ژوئيه ۲۰۱۰

 
● ونیز من
رُزه آوسلندر

برگردان: مه ناز طالبی طاری



ونیز
شهر من

موج به موج
احساسش می کنم
از پلی به پلی دیگر

در تمامی قصرهایش
خانه دارم
کنار آبراه بزرگ

ناقوس های من
شعر می نوازند

ونیز من
غرق نمی شود




● "وِنیزِ من غرق نمی شود"

نظری کوتاه بر اشعار شاعره ی آلمانی زبان Rose Auslaender "رُزهِ آوسلِندِر"

مه ناز طالبی طاری



نامهــا شعـرنـد. و نامِ Rose Auslaender "رُزهِ آوسلِندِر" نیز شعر است، به تمامی.
رُزهِ (گُلِ رُز) آوسلِندِر (خارجی) به تاریخ ١١ ماه مـه سال ١٩٠١ در Czernowitz "چِرنُوویتس" ـ که در آن زمان هنوز متعلق به کشورِ اُتریش بود ـ با نام "رُزالی بِآتریس روت شِرتسِر" Rosalie Beatrice Ruth Scherzer متولد شد (نام خانوادگی او "شِرتسِر" ـ Scherzer ـ به مفهومِ "شوخ" یا "شوخ طبع" است).
او پس از تحصیل در رشته ی ادبیات و فلسفه بهمراه Ignaz Auslaender "ایگناتس آوسلِندِر" به آمریکا (USA) مهاجرت کرد و پس از جدایی از ایگناتس، در سالِ ١٩٣١ به وطنش، که در این زمان دیگر به کشور رُومانی تعلق داشت، بازگشت. هنگامی که گارد SS "اس اس" در سال ١٩٤١ چِرنُوویتس را به اشغال خود درآورد، رُزهِ در آنجا ـ در Getto "گِتُو" (محله ی یهودیها) ـ زندانی بود و پس از نابودی محله نیز اجازه ی ترک کردن شهر را نداشت. زندگیِ او در این دورانِ تاریک تنها مخلوطی از کار در اردوگاههای کارِ اجباری، ترس و هراس از مرگ، و بسر بردن در مخفی گاههای زیرزمینی بود.
پس از رهاییِ یهودیانِ چِرنُوویتس بدست روسها در سال ١٩٤٤ رُزهِ دوباره به آمریکا (USA) بازگشت و از آن پس، سالهای سال، فقط به زبانِ انگلیسی نوشت. در سال ١٩٦٥ به Duesseldorf "دوسِلدُورف" شهری در آلمان نقلِ مکان کرد. در همین جاست که او از سال ١٩٧٨ به بعد در بسترِ بیماری بسر برده و در تاریخِ سوم ژانویه ی سال ١٩٨٨ دیده بر جهان فرو بست.
رُزهِ برای مدت زمانی طولانی در ادبیات آلمانی زبان واقعاً یک "خارجی" ماند. یکی از دلایلِ آن شاید نامِ یکی از هموطنانِ او ـ Paul Antschel "پاول آنچِل" ، معروف به "پاول سِلان" Paul Celan ، یکی از شاعران بزرگ و معروف آلمانی زبان ـ باشد که رُزه ِ او را خوب میشناخت. این نام مدتی همه چیز را ـ و همچنین اشعارِ رُزهِ را نیز ـ تحت شُعاعِ خود قرار داده بود.
امروز اما، شرایط دیگریست. نوشته های بسیاری درباره ی رُزه ِ آوسلِندِر نیمی از برخی کتابخانه ها را پُر کرده است. رُزه ِ از سال ١٩٦٥ بار دیگر شروع به نوشتن به زبانِ آلمانی کرد. ـ "نـامِ نَفَسم "اکنون" است" Mein Atem heisst jetzt ـ نام یکی از آخرین کتابهای شعر اوست. اَشعار رُزِ نَفَسی سَبُک دارند، آنچنان دِلبازند و آزاد که میتوانند در نظرِ اول براحتی یادآورِ سَبکهای مُختصر و کوتاهِ شعری در ادبیات کلاسیک ژاپُنی ـ به نامهای Haiku "هایکو" و Tanka "تانکا" ـ شوند. اما اگر دقیقتر به آنها بنگریم، با وجود همه ی سَبُکی و اختصار، در آنها رَوابطی پیچیده از عرفان و تَصَوُفِ یهود، تئوریهای "کُنستانتین برونِرز" (روانشناس) Konstantin Brunners ، از فلسفه ی اسپینُوزا Spinosa و از عشقِ رُزِ آوسلِندِر به کلمه، که هر کلام را به نامی مُبَدل میکند، می یابیم. شعـرهــا نامنـد.


Mein Venedig

Rose Ausländer



Venedig
meine Stadt

Ich fühle sie
von Welle zu Welle
von Brücke zu Brücke

Ich wohne
in jedem Palast
am großen Kanal

Meine Glocken
läuten Gedichte

Mein Venedig
versinkt nicht