اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۲٨ ارديبهشت ۱٣٨۵ -  ۱٨ می ۲۰۰۶

انجمن اسلامی دانشگاه سیستان و بلوچستان در طی نامه سرگشاده به ریاست دانشگاه نسبت به جو سرکوب و اختناق شدید، برخوردهای امنیتی و عملکرد کمیته انضباطی در برخورد بی سابقه با دانشجویان   و تشکلهای دانشجویی، عدم تشکیل شورای صنفی بعد از گذشت بیش از دو سال از انحلال آن توسط شورای نظارت، ندادن مجوز به هیچ یک از برنامه های انجمن اسلامی در طی یکسال اخیر و ... خواستار برخورد قاطع ریاست دانشگاه در اصلاح امور و تغییر بنیادی در منش و رفتار مسئولان شد .
شایان ذکر است که رابطین کمیته انضباطی با بیان اینکه دبیر این کمیته دستور به جمع آوری بیانیه ها را داده است، در یک اقدام غیر قانونی به جمع آوری بیانیه های این تشکل پرداختند. پس از اعتراض انجمن اسلامی دبیر کمیته انضباطی موضوع را انکار کرد .
 
خلاصه متن این نامه در ذیل می آید :
به نام خدا
نامه سرگشاده به ریاست   دانشگاه سیستان و بلوچستان
جناب آقای دکتر اکبری
با سلام و احترام :
چهار سال از ریاست جنابعالی بر دانشگاه س و ب می گذرد و در این مدت دانشگاه و جامعه ی دانشجویی ما رویدادها، تغییرات و تحولات چندی را به خود دیده است. در این نامه سعی بر آن شده تا با اشاره به گذشته، ارزیابی ای از و ضعیت کنونی دانشگاه داشته باشیم :
…..٣) زمانی – چیزی بیش از دو سال پیش –   دانشگاه س و ب دارای شورای صنفی بود و در حقیقت نظارت دانشجویی در اداره ی امور دانشگاه نقش داشت. هنوز دانشجویان قدیمی تر زحمات کاربه دستان آن شورا را به یاد دارند؛ رسیدگی به مسائل و مشکلات رفاهی و خوابگاهی، رسیدگی و نظارت بر وضعیت تغذیه و سلف سرویس ها، نظارت بر عملکرد کمیته ی انضباطی و نگهبانان و ... .
اما آقای رئیس دانشگاه، شما و مسئولان دانشگاه با زحمت کشان   شورای   صنفی چه کردید؟‌ ؛ ‌به بهانه های واهی برای ده نفر از ایشان حکم انضباطی و حتی تبعید صادر کردید (که البته همه ی این احکام از سوی وزارت خانه لغو شدند)، فعالیت آن شورا را ملغی اعلام نمودید و تا کنون نیز در تشکیل مجدد این تشکل قانونی و اساسنامه دار کوتاهی داشته اید. هم چنین در قبال پرونده ای که دسیسه چینان علیه اعضای شورای صنفی در دادگاه انقلاب تشکیل دادند، دانشگاه هیچ حمایتی از آنان نکرد و حتی با رفتاری غیر مسئولانه از احقاق حق قانونی آنان – که همانا گرفتن وکیل از طرف دانشگاه برایشان بود – شانه خالی کرد. در این میان جالب آن که این دانشجویان در دادگاه انقلاب تبرئه شدند و در کمیته ی محترم انضباطی محکوم .
آری، اینچنین ابزار نظارت دانشجویی بر اداره ی امور دانشگاه، در دوره ی ریاست شما و با حمایت حضرت عالی برتابیده نشد و حذف گردید. در دایره افکار تنگ اندیش، دانشجو همچون طفل صغیری است که در اداره امور خویش محتاج به هدایت مزد بگیران است .
۴) در چند ساله ی ریاست شما بر دانشگاه س و ب برخوردهای تند و بی سابقه ای با تشکل ها، به ویژه انجمن های اسلامی صورت گرفته است؛ تعلیق های سه ماهه ی انجمن اسلامی دانشجویان دانشکده ی اقتصاد و علوم اداری و انجمن اسلامی دانشکده ی مهندسی و علوم پایه، احضار اعضای انجمن های اسلامی به کمیته ی انضباطی و صدور احکام انضباطی برای ایشان، احضار ده تن از اعضای انجمن اسلامی به دادگاه انقلاب و صدور احکام تعلیقی برای چهار نفر از ایشان، برخورد تبعیض آمیز و پیش گرفتن سیاست « تفرقه بیانداز و حکومت کن » در برخورد با تشکل ها و ... .
آقای دکتر اکبری آیا کمرنگی و افول شدید کانون های فرهنگی، ندادن حتی یک مجوز –حتی یک مجوز -   اجرای برنامه به درخواست های مکرر انجمن اسلامی دانشگاه ( انجمن اسلامی کل ) و انجمن اسلامی دانشکده ی ادبیات و علوم انسانی و انجمن اسلامی دانشکده ی مهندسی و علوم پایه و... جز به معنای حذف تشکل های دانشجویی از میدان فعالیت های فرهنگی و اجتماعی است؟
بنا به کدام اصل و با چه منطقی فعالیت های دانشجویی رفته رفته از حوزه ی تشکل ها و فعالان دانشجویی خارج می شود و در حوزه ی فعالیت نهادها، سازمان ها و اداره جات پرسنلی و غیر دانشجویی دانشگاه قرار می گیرد؟ چرا دیگر نه فعالان دانشجو بلکه معاونت دانشجویی و فرهنگی، اداره ی امور فرهنگی، کارمندان دانشگاه و... برای فعالیت های دانشجویی هدف گذاری و تصمیم گیری می کنند؟ وا اسفا که در این میان نقش دانشجویان فقط شده اجرای سناریوی آقایان !
باز خورد اجرای این سیاست ناروا را در برگزاری ضعیف و بی فروغ « جشنواره ی هنرهای اسلامی » - که همانا تقلیدی محض و البته ناموفق از « همایش اندیشه ی دانشجو» بود که هشت دوره پیاپی با عزت و افتخار، بازتاب کشوری،توسط انجمن اسلامی، برگزار شد – می بینیم. جشنواره ای که برگزاری آن عنوانش را زیر سوال برد،بابی برنامگی برگزار کنندگان همراه شد، با بی اعتنایی دانشجویان مواجه گردید و علی رغم بودجه ی هنگفتی که صرف آن شد، توفیقی کسب ننمود .
۵) در این سال ها مهمترین مسئله ای که ذهن و زندگی عامه ی دانشجویان را درگیر خود ساخته، همانا کمیته ی انضباطی و عملکرد آن است. در این باب دیگر کارد به استخوان رسیده. سلطه و استیلای کمیته انضباطی هر روز شدید و شدیدتر می شود و هر روز بر تعداد حکم خوردگان و توبیخ شدگان اضافه می شود. تا کی و تا چه اندازه باید شاهد بر خورد های زشت و غیراخلاقی و غیر مسئولانه ی کاربه دستان این کمیته باشیم؟ تا کی باید تحمل کرد کسانی که سوء پیشینه   و احکام انضباطی را درپرونده خود دارند، تحت عنوان ضابط و   رابط کمیته ی انضباطی به دانشجویان عموما بی گناه تذکرهای اخلاقی داده و ایشان را تهدید نمایند؟ این کمیته با چه منطقی و بر چه اساسی برخورد های امنیتی و انتظامی را جایگزین روش های اصلاحی و تربیتی کرده است؟ با این حجم زیاد و گستره ی وسیع برخوردها باید پرسید مگر چند درصد جامعه ی دانشگاهی خلاف کار و بدکارند که این قدر مورد عنایت کمیته ی محترم   قرار می گیرند؟ تا کی باید نشست و تحمل کرد که با روش های غیر قانونی و با ترساندن و آزار دانشجویان هر گونه تهمت و افترای اثبات نشده و یا غلو آمیز و هر گونه تهدید و ارعاب بر این جماعت روا داشته شود؟ مگر دانشجو انسان نیست؟ مگر صاحب حق نیست؟... پس کو اعتبار و منزلت دانشجو؟ پس چرا او را تا حد یک انسان فی نفسه مجرم تنزل داده اید که همواره باید در مظان اتهام باشد، بازجویی شود، جواب پس دهد و آخر سر هم باید اطاعت کند وگرنه ... .
چگونه است که دانشجو باید به همه از کمیته انضباطی و نگهبان و ... حساب پس بدهد اما عالیجنابان کمیته انضباطی خود را مبرا از هرگونه پاسخگویی می دانند؟ بارها اتفاق افتاده که برگه صدور حکم پیشتر از احضاریه به دست دانشجو می رسد. چگونه است که احکام دانشجویان بدون حضور و امکان دفاع در کمیته صادر می گردد ؟
مگر « دانشگاه کارخانه ی انسان سازی نیست » ؟ پس چرا در دانشگاه محل ریاست شما این همه جاسوس وآدم فروش ساخته می شود؟ چرا در این دانشگاه پس از چهار سال دانشجویان منفعل و گریزان از فعالیت های اجتماعی و فرهنگی می شوند؟ چرا اینجا باید به زور به ما بقبولانند که همیشه مطیع باشیم و همواره تسلیم و مجری تصمیم های قدرتمندان و بالادستان؟   چرا در این دانشگاه ما شکستن حریم های خصوصی را یاد می گیریم؟ چرا می خواهند با زور و به مرور برای ما جا بیاندازند که بازجویی شدن و جواب پس دادن باید جزئی از زندگی روزمره ی ما باشد؟   مگر حضرت علی (ع) نفرموده اند: « اساس تربیت بر محبت است » و مگر دانش روانشناسی بر این گفته مهر تایید نزده؟ پس چگونه است که اینگونه کمر به برخوردهای انتظامی و امنیتی بسته اید؟ پس جای برخوردهای اصلاحی، تربیتی و سازنده در دانشگاه ما کجاست؟
آقای رئیس دانشگاه،شما در قبال این همه ظلم، تعدی،‌کژی و ناراستی که از جانب کمیته ی انضباطی بر جماعت دانشجو و جامعه ی دانشگاهی ما رفته و می رود، هیچ گاه در مقام اعاده ی حق و حیثیت دانشجوبر نیامده اید، اکنون پس از چهار سال برای دانشجویان چه جوابی دارید؟
آقای دکتر اکبری همان گونه که مستحضرید   انجمن اسلامی دانشگاه س و ب بارها در غالب نامه های محرمانه، وضعیت و شرایط   نامساعد دانشگاه را به ویژه در باب کمیته ی انضباطی   با حضرت عالی   در میان گذاشته و هشدارها و تذکرات لازم را داده است. لکن علی رغم همه ی این ها از سوی حضرت عالی نه جوابی داده شده و نه ترتیب اثری. که البته در صورت تمایل حضرت عالی می توان این نامه ها را انتشار داد .
الا ایحال انجمن اسلامی دانشکده ی ادبیات و علوم انسانی و انجمن اسلامی دانشکده ی مهندسی و علوم پایه درخواست برگزاری تحصنی را به هیئت نظارت بر تشکل ها داده اند که در صورت عدم موافقت با این درخواست،‌ اعضای شورای مرکزی این دو تشکل در روز شنبه ٣۰/۲/۱٣٨۵ راس ساعت ۱٨ (۶ بعد از ظهر) روبه روی درب دانشکده ی ادبیات و علوم انسانی، در اعتراض به وضعیت فرهنگی و اجتماعی دانشگاه و در اعتراض به عملکرد کمیته ی انضباطی، تحصن خواهند نمود .
 
انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه سیستان و بلوچستان