• کنار گذاشتن غنی سازی اورانیم و تعطیل کردن نیروگاه اتمی بوشهر، نه خوردن جام زهر توسط خامنه ای است، نه پیروزی برای جنبش سبز بحساب خواهد آمد و نه مبارزه برای تامین حقوق بشر را تعطیل می کند. توقف غنی سازی، تنها پیروزی عقل سلیم است و امتناع ازحرکت بسوی میهنی سوخته و غرق در خون و جنون می باشد! ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۱۶ تير ۱٣٨۹ -  ۷ ژوئيه ۲۰۱۰

راه حل ملی برای چالش بزرگی که رژیم ایران در رابطه با غنی سازی اروانیم و سیاست های اتمی با جامعه بین المللی بوجود آورده است، چیست ؟
می توان در دوکلمه "سرنگونی رژیم" به این سوال پاسخ گفت و آسوده نشست و یا با مطرح نمودن اینکه باید دنیا پرونده حقوق بشر جمهوری اسلامی را روی میز کار قرار دهد، پاسخ روشن به سوال را به آینده موکل کرد، آینده ای که یا در جمهوری اسلامی حقوق بشر رعایت شود و یا آینده ای بدون جمهوری اسلامی!
واقعیت ها، اما، خود را تحمیل می کنند و نمی توان با فریاد در گوش خود، صدای دنیا را نشنید!
کشورمان هم اینک در وضعیت بسیار خطرناکی قرار گرفته است. سخنان باراک اوباما، رئیس جمهور آمریکا، خلاف آنچه که رسانه های فارسی زبان وابسته به کنگره آمریکا غیرمسئولانه تلطیف و ارائه دادند، بسیار تهدید کننده بود. اوباما با وجد از همکارانش که سیاست تحریم ایران را در شورای امنیت سازمان ملل و مجالس نمایندگان و سنای آمریکا پیش بردند، تقدیر کرد و پیروزمندانه قوانین جدید تحریم های اقتصادی ایران را امضاء نمود. این تحریم ها بهیچ وجه زندگی بهتری را برای مردم کشورمان رقم نمی زنند. بنظر می رسد، سناریو عراق، اینبار برای ایران و با توجه به بازیگران ایرانی و شرایط مشخص آن بازنویسی می شود که البته "دستآوردی" بیشتر از عراق و یا افغانستان برای مردم ما نخواهد داشت.
رفرمیست ها واصلاح طلبانی که همیشه نیروهای تحول خواه و انقلابی را متهم می کردند که فقر و فلاکت مردم را دستآویزمبارزه رادیکال خود قرارمی دهند، درمقابل این تحریم ها چه واکنشی نشان خواهند داد؟ چگونه دخیل بستگان به غرب هم اتمی شدن رژیم ایران را می خواهند وهم بدنبال حمایت آمریکا و متحدان و رسانه های وابسته به آنان، می دوند؟
جنبش جمهوریخواهان دمکرات ولائیک ایران درگردهمآئی سراسری دوم، فوریه ۲۰۰۶، طی قطعنامه ای پاسخی روشن ومبتنی بر اصول و واقعیات ـ در ادامه موضع اصولی نیروهای مترقی کشورمان در ٣۵ سال اخیرـ به مسئله سیاست انرژی هسته ای داد. در این قطع نامه می خوانیم:
"پس از تشکیل کابینه نظامی امنیتی احمدی نژاد، سیاستهای ماجراجویانه و بحران زای رژیم جمهوری اسلامی در عرصه بین المللی و تشدید فشار و اختناق سیاسی و فرهنگی در زمینه داخلی، وضعیت بس خطیر و نگران کننده ای را برای آینده ایران پدید آورده است.
مساله انرژی هسته ای و غنی سازی اورانیوم، که در دوره خاتمی نیز در کانون بحران در روابط بین المللی رژیم جمهوری اسلامی قرار داشت، در نتیجه سیاست های دولت جدید ابعاد تازه ای پیدا کرد.
از سرگیری غنی سازی اورانیوم، تلاش پنهانی برای دستیابی به سلاح اتمی، توام با سیاست تنش زای جمهوری اسلامی، ایران را به تقابل خطرناکی با جامعه بین المللی کشانده است که پیامدهای آن میتواند برای مردم ایران فاجعه بار باشد.
ما جمهوریخواهان دمکرات و لاییک، سیاست هسته ای بحران زای رژیم جمهوری اسلامی را محکوم می کنیم و اعلام می داریم:
۱- گسترش سلاحهای هسته ای، صلح جهان را به مخاطره می افکند. ما برای تحکیم صلح و جهانی عاری از نظامی گری و بویژه عاری از سلاحهای هسته ای مبارزه می کنیم. در این راستا ما از پیوستن به پیمان منع گسترش سلاحهای هسته ای و همکاری کامل با آژانس بین المللی انرژی اتمی وابسته به سازمان ملل حمایت می کنیم. و افزون بر آن خواهان خلع سلاح هسته ای کشورهای خاورمیانه می باشیم.
۲- تولید انرژی هسته ای برای ایران که به لحاظ انرژی فسیلی و انرژی بازتولید شونده در طبیعت غنی میباشد، به هیچ وجه ضروری نیست.
سیاست های غیرشفاف و تلاش پنهانی رژیم جمهوری اسلامی برای دستیابی به سلاح اتمی ایران را به تقابل با جامعه جهانی کشانده و بحران خطرناکی را بوجود آورده است. غنی سازی اورانیوم که از علل اصلی این بحران می باشد، باید متوقف شود.
۳- تولید و استفاده از انرژی هسته ای صرف نظر از هزینه های عظیم و به صرفه نبودن آن از نظر اقتصادی برای مردم ایران، لطمات جبران ناپذیری برای محیط زیست بدنبال دارد. از آنجاییکه رژیم جمهوری اسلامی ایران در چرخه غنی سازی اورانیوم قادر به حفظ سلامت محیط زیست و جان مردم در برابر خطرات ناشی و از آن جمله تشعشعات رادیواکتیو، نمیباشد. ورود به این چرخه، زندگی مردم و نسل های آینده را به خطرمی اندازد.
۴- ما مخالف دخالت و حمله نظامی احتمالی به ایران حتی در صورت تایید سازمان ملل و سیاست بدیل سازی قدرت های بزرگ می باشیم و حق مردم ایران می دانیم که سرنوشت خود را خود تعیین نماید."

این سیاست مبتنی بر منافع ملی و واقعیت های اقتصادی و سیاسی، متاسفانه، بازتاب وسیع نیافت وبه گفتمان سراسری تبدیل نگشت.
آقای موسوی بعنوان کاندیدای رقیب در"انتخابات" ریاست جمهوری، قبل از رای گیری در مصاحبه با مجله اشپیگل بر لزوم ادامه غنی سازی اروانیم و پیگیری سیاست اتمی حاکمیت حتی با شدت بیشتری تاکید داشت و آنگاه که بحث مبادله اروانیم غنی شده با سوخت راکتور آموزشی ـ پزشکی به میان آمد، آن را از دست رفتن تلاش ۱۰۰ ساله محققان دانست و با مخالفت وی و بخاطر فضای سیاسی موجود، در زمانی که احمدی نژاد و فیروزآبادی رئیس ستاد نیروهای مسلح نظام، موافق بودند، این فرصت از دست رفت تا به تصویب قطع نامه چهارم شورای امنیت سازمان ملل متحد منجر شد.
از سوئی این محاسبه سراسر غلط در بین کارگزاران رژیم وجود دارد که با ادامه غنی سازی و دست یابی به فن آوری و تولید مواد هسته ای، رژیم می تواند امنیت خود را تضمین کند و تعادل راهبردی قدرت را در منطقه ایجاد سازد و از سوی دیگراین فکر و ایده اشتباه در بین برخی افراد اپوزیسیون وجود دارد که اگر مسئله اتمی نظام با غرب حل بشود، دیگر مدافعان حقوق بشر و آزادی های دمکراتیک در ایران، پشتیبانی در دنیا نخواهند داشت! طرف های افراطی دیگری هم هستند که یا تصور می کنند که نورخیره کننده یک انفجار اتمی، همان طلیعه روشن ظهور امام زمان است و یا افراد بکلی متفاوت با شعار"از پیروز کسی نمی پرسد چگونه برنده شده است!" که برای تسخیر تهران سواربر تانک های ناتو روزشماری می کنند!
تولید برق توسط نیروگاه اتمی برای اقتصاد ایران هیچ گونه ارزشی ندارد. ایران حداقل برای ۹۰ سال آینده ذخایر نفت و برای ۲۰۰ سال دیگر ذخایر شناخته شده گاز در اختیار دارد. کویرهای ایران که همیشه نماد خشکی و بی حاصلی محسوب می شدند، به برکت فن آوری امروزی و بهترش در فردا، اقیانوس بی انتهای انرژی خورشیدی هستند که تا ابد می توان از آن برق تولید کرد. اتفاقا بارک اوباما اظهار داشته است که آمریکا از سرمایه گذاری در صنایع انرژی خورشیدی استقبال می کند. بدین ترتیب سرمایه گذاری در این صنایع تا دنیا دنیاست، هم برای ایران برق به ارمغان می اورد و هم سود حاصل از سرمایه گذاری در این رشته را. هم فال و هم تماشا!
اگر تنها خطوط فرسوده انتقال برق فشار قوی در ایران بازسازی شوند، معادل ۱۰ برابر تولید برق در نیروگاه اتمی بوشهر صرفه جوئی می شود. اگر لامپ های کم مصرف جانشین چراغ های قدیمی شوند و کالا های برقی کم مصرف وارد کشور شوند و یا در داخل تولید گردند، ۱۰ برابر تولید نیروگاه اتمی بوشهر برق صرفه جوئی می شود. این ها همه آماری است که بطور رسمی توسط سازمان های دولتی ارائه می شوند.
با همین حساب های سرانگشتی می توان فهمید که با هیچ منطقی نیروگاه برق اتمی برای ایران بصرفه نیست که مضر هم می باشد. هیچ آدم عاقلی در باغچه خانه اش نارنجک نمی کارد! تاسیس نیروگاه هسته ای، کاشتن بمب اتمی در باغ کشور است! در این منطقه هیچ تضمینی برای ایمنی کامل نیروگاه موجود نیست. هم خطر اقدامات نظامی علیه نیروگاه است و هم خطر های طبیعی ناشی از زلزله و دیگر بلایا و هم خطر نارسائی ها و اشتباهات فنی!
هیچ نهاد بین المللی و هیچ قطعنامه ای ایران را از پژوهش های پزشکی ـ آموزشی ـ هسته ای محروم نکرده است. چرا ایران بجای برق هسته ای، دانشمند پزشکی هسته ای نداشته باشد؟ برای تربیت دانشمندان هسته ای بخصوص در رشته های مربوط به پزشکی و بهداشت و رفع آفات و غیره، تمام کشورهای پیشرفته نه تنها در مقابل ایران نیستند بلکه همکار و شریک کشور ما می توانند باشند.
حاکمیت و دیکتاتور آن، علی خامنه ای همواره مسئله هسته ای را بعنوان یک فاکتور امنیتی مطرح نموده است. بارها خامنه ای بیان کرده است که اگر مسئله اتمی هم نبود، غربی ها مسائل دیگری را بهانه می کردند! سیاست امنیت داخلی که حول محور "انرژی هسته ای حق مسلم ما" شکل گرفته بود و می خواست با تبلیغ یک "خواست ملی"، وحدت حاکمیت را تضمین کند، با خیزش مردم در یک سال گذشته به شکست انجامید و جنبش سبز با وجود آنکه از کنار حل مسئله اتمی گذشت، در واقع یکدستی ظاهری حاکمیت را از هم گسست. سیاست اتمی هیئت حاکمه نه تنها وحدت و امنیت داخلی را همراه نیآورد، بلکه به امنیت بین المللی کشور بشدت لطمه وارد کرده است. آیا کارشناسی هست که بتواند ثابت کند امنیت ایران با ادامه غنی سازی بیشتر شده است؟ نیروی نظامی عظیم آمریکا و ناتو در منطقه، قطع نامه های شورای امنیت، تبلیغات گسترده علیه عظمت طلبی نظامی رژیم در سراسر جهان، تهدیدات مکرر به حمله نظامی و حتی حمله اتمی به ایران از سوی آمریکا و اسرائیل، تحریم های اقتصادی و مالی، ایجاد سپرهای موشکی در کشورهای حوزه خلیج فارس، فروش میلیاردها دلار تسلیحات پیشرفته در منطقه، پیدا شدن سرو کله صدها جاسوس و تروریست و آدمکش ودیپلمات های دلال در حوزه خلیج فارس، سربرآوردن پایگاه های نظامی آمریکا و انگلیس و ناتو در منطقه بزرگی از قفقاز تا امارات و از دیگوگارسیا تا افغانستان وقرقیزستان، فروخوردن شرم و آزرم مزدوری و نوکری بیگانه توسط عده ای وطن فروش و... تماما نشانه ها و شواهد درشت و آشکار فرو ریختن هرچه بیشتر امنیت کشور است. آیا قابل قبول است که امنیت کشور را به بهانه تولید هزار مگاوات برق اتمی هزینه کرد؟!!
امنیت کشور تنها با رضایت و پشتیبانی مردم بدست می آید. امنیت با آزادی، دمکراسی، انتخابات آزاد و دیپلماسی صلح جویانه با تکیه براصل احترام متقابل بدست می آید. مردمی از سرزمینشان دفاع می کنند که خود را مالک آن می دانند و شریک در تعیین سرنوشتش می بینند. مردمی که سرکوب و تحقیر شده باشند، مردمی که به داشتن ارباب و "ولی امر" عادت کرده باشند، دیگر مفهومی برای میهن دوستی قائل نیستند، چه ولایت فقیه، چه فرماندار نظامی! اگر علی خامنه ای نباشد که فصل الخطاب باشد، جیم کلی یا جو بایدن باید بیایند و حرف آخر را بزنند تا نتیجه "انتخابات" معلوم شود!
میرحسین موسوی درست می گوید که در مقابل ماشین غول پیکر نظامی آمریکا و ناتو، تجهیزات نظامی رژیم به اسباب بازی می ماند! احمدی نژاد به درک درستی رسیده است وقتی می گوید که استعمارگران می سازند که بسوزانند و می سوزانند که بسازند و ازاین رهگذر جیبشان را پر می کنند.
اگر باور دارند به گفته های خود، چرا با درپیش گرفتن این سیاست هسته ای و ادامه غنی سازی، دلالان تسلیحات نظامی، اتمی و استعمار گران را شاد و سرمست می کنند؟
کنار گذاشتن غنی سازی اورانیم و تعطیل کردن نیروگاه اتمی بوشهر، نه خوردن جام زهر توسط خامنه ای است، نه پیروزی برای جنبش سبز بحساب خواهد آمد و نه مبارزه برای تامین حقوق بشر را تعطیل می کند. توقف غنی سازی، تنها پیروزی عقل سلیم است و امتناع ازحرکت بسوی میهنی سوخته و غرق در خون و جنون می باشد!
اپوزیسیون دمکرات و آزادی خواه، می تواند و باید نقش مثبت خود را در سوق افکار عمومی به سمت ایرانی فارغ از مصائب و مضررات اتمی ایفا نماید.

محسن مقصودی               
عضو شورای همآهنگی جنبش جمهوری خواهان دمکرات و لائیک ایران