اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۱۷ تير ۱٣٨۹ -  ٨ ژوئيه ۲۰۱۰

در آستانه یازدهمین سالگرد حوادث تلخ و خونین روزهای ۱٨ تیر دانشگاه تهران و ۲۰ تیر دانشگاه تبریز قرار گرفته ایم. روزهایی با حوادثی سرنوشت ساز که به ظاهر از آن تحت عنوان اعتراضی دانشجویی پیرامون سیری از اتفاقات منتهی به تیر ماه ۷٨ همانند قتلهای سازمان یافته زنجیره ای و توقیف روزنامه سلام و نیز طرح جنجالی اصلاح قانون مطبوعات مجلس شورای اسلامی تعبیر می شود اما در نگاهی عمیق و موشکافانه سرآغازی بر موج جدید بیداری و آزادی خواهی ملت ایران بعد از انقلاب شکوهمند سال ۵۷ می باشد که در یازده سال اخیر سیری تکاملی بر خود گرفت و به چنان ظرفیت درونی دست یافت که طی یک سال گذشته ده ها حماسه دیگر همانند ۱٨ تیر و ۲۰ تیر را آفرید. حماسه ای که از همان روزهای نخستین بهار ٨٨ آغاز گردید و در ۲۲ خرداد به اوج رسید و در روزهای ۲۵ خرداد و ٣۰ خرداد و روز قدس و روز عاشورای حسینی تکرار گردید و این بیداری و اتحاد بی مثال ملت در قالب جنبشی خود جوش و مردمی که ریشه در روزهای خونین تیر ماه ۷٨ دارد تحت عنوان جنبش سبز مردم ایران تدایی گشت.
آری دانشگاه بعنوان زادگاه نواندیشی و چشم همیشه بیدار ملت با نگاه و آرمانی مستقل از حاکمیت و منتقد بر حاکمیت همواره پرچم دار حرکتهای آزادی خواهانه و مدنی مردم در تاریخ معاصر کشورمان بوده است. زخم ها و هجمه های وارده بر پیکر دانشگاه در تیر ماه ۷٨ اگر چه لکه ای سیاه بر صفحه تاریخ حاکمیت در برابر آیندگان نقش کرده است ولی بی گمان نقطه شروعی گشت برای همه ی ایستادگی ها و اعتراض ها و فریادها در برابر خود محوری ها... قانون گریزی ها... بی عدالتی ها... بدعت گذاریهای خطرناک در دین و تعابیر و برداشت های کاملا سلیقه ای و سیاسی از اسلام... تلاش های مهندسی شده جهت حذف همه مخالفان و حتی منتقدین دلسوز... برخوردهای شدید امنیتی با فعالین مدنی و دانشجویی... تعلیق و تعطیلی فعالیت نهادهای مستقل و منتقد دانشگاه ها همانند انجمن های اسلامی... برخوردهای شدید امنیتی با فعالین حوزه های مختلف مطبوعاتی و نقض صریح اصل آزادی بیان... تلاشی گسترده برای ایجاد ساز و کارهایی به منظور اعمال نظرهای مستقیم و صریح در بخشهای اساسی مرتبط با حاکمیت دمکراسی در جامعه (همانند برگزاری انتخابات)... معلق کردن اصولی از قانون اساسی همانند اصل ۲۷ قانون اساسی و اصول مربوط به حقوق شهروندی... اتخاذ سیاست هایی کاملا انتحاری و مخرب در جامعه بین الملل که حاصلی جز تحمیل هزینه بر کشور و انزوای هر چه بیشتر برای حاکمیت در سطح جهان نداشته است... اتخاذ سیاستهای اقتصادی بی ثبات و سلیقه ای و عدم مدیریت کارآمد سرمایه های ملی که با وجود منابع عظیم خدادادی همانند نفت نتایج مشهودی بر زندگی مردم نداشته است... و در نهایت هدایت مشهود و ملموس حاکمیت به سمت قدرت گرایی مطلق و دیکتاتوری...
نکات مذکور تنها بخش بسیار کوچکی از انحرافات حاکمیت از مسیر آرمان های ترسیم شده مردم در انقلاب سال ۵۷ بود. انحرافاتی که طی ۵ ساله گذشته و بویژه از آغازین روزهای سال ٨٨ کاملا آشکار گردید. اما صد افسوس جریان حاکم به جای بازگشت بسوی این آرمان ها و مردم همچنان بر ادامه راه در کج راهه ای که بر آن قدم گذاشته است اصرار می ورزد و از تمام ظرفیت های خود برای نیل به اهدافش حتی به بهای جان مردم استفاده میکند.
در پایان همه دست در دست هم هم قسم می شویم بر سرخی خون پاکترین جوانان این مرز و بوم که در راه آزادی ریخته شده لحظه ای از آرمان های سبزمان غافل نشویم.

جمعی از دانشجویان
دانشگاه تبریز
دانشگاه علوم پزشکی تبریز
دانشگاه آزاد تبریز
دانشگاه صنعتی سهند تبریز