اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۱۷ تير ۱٣٨۹ -  ٨ ژوئيه ۲۰۱۰

۱۸ تیر، طلایه دار جنبش ضداستبدادی مردم ایران

یازده سال پیش، در ۱۸ تیرماه ۱۳۷۸ جنبش دانشجویی کشور، با گام های استوار و جسورانه، برای دفاع از آزادی بیان و برای هموار کردن راه آزادی و دمکراسی، وارد عمل شد. در فاصله‍ی روزهای ۱۸ تا ۲۳ تیرماه، دانشجویان توانستند تظاهرات چند صد هزار نفری در قلب تهران سازمان دهند. تظاهرات و گردهم آئی هایی که استبداد حاکم را وحشت زده کرد و با فشار سنگین دستگاه سرکوب، قلع و قمع این جنبش آزادیخواهانه آغاز شد. از آن پس فعالین دانشجویی بعنوان نیروهائی که می توانستند اتصال دهنده‍ی جنبش دانشجویی با جنبش زنان، جوانان و نیروی کار و زحمت باشند، آماج حملات وحشیانه‍ی دستگاه سرکوب ولایت قرار گرفتند. سرکوبی که در نتیجه‍ی آن هنوز هم بخشی از فعالین دانشجویی آن دوره، در زندان های قرون وسطائی به سر می برند. حرکت جسورانه و شجاعانه جنبش دانشجویی در ۱۸ تیرماه ۱۳۷۸ که می توان آن را طلایه دار حرکت ضداستبدادی سال ۱۳۸۸ به حساب آورد، از آن جا که پیوندهای استواری با دیگر جنبش های توده ای و بویژه با نیروی کار و زحمت برقرار نکرده بود، نمی توانست بیش از حدی با موفقیت همراه شود. زیرا جنبش دانشجویی به عنوان جنبشی سیاسی و ضددیکتاتوری، با محدودیت های جدی روبرو بوده و هست. تا زمانی که این محدودیت ها باقی است، جنبش دانشجویی نخواهد توانست در ایفای نقش مبارزاتی خود، از تمامی ظرفیت هایش بهره گیرد.
اما با سرکوب جنبش دانشجویی و دستگیری فعالین آن، حرکت دانشجویان برای آزادی و برابری متوقف نشد. حضور گسترده و همبشگی دانشجویان در اعتراضات و حرکت های یک سال گذشته در متن جنبش ضداستبدادی مردمی، نشان داد که این جنبش، نیروئی جدا از توده‍ی مردم نیست؛ بلکه جنبشی از متن مردم و برای مردم است. فعالین جنبش دانشجویی که امروزه در صد ها دانشگاه سراسر کشور، علیه دیکتاتوری می جنگند، به دلیل خاستگاهشان، به دلیل جوان بودنشان، بدلیل دختر و پسر بودنشان، می توانند حلقه‍ی اتصال دهنده‍ی تمامی جنبش های فعال اجتماعی باشند. اگر دانشجویان دختر و پسر، نیروی اتصال دهنده‍ی جنبش جوانان و زنان باشند که در تمامی یک سال گذشته به عنوان موتور محرک جنبش ضد استبدادی عمل کرده است، آنگاه جنبش دانشجویی می تواند به عنوان سیاسی ترین نیروی ضددیکتاتوری نقش به سزایی در مبارزات ضداستبدادی مردمی ایفا کند. همین ظرفیت مبارزاتی است که خشم دستگاه سرکوب ولایت را به شدت برانگیخته است. حملات سازمان یافته به کوی و خوابگاه های دانشجویی، دستگیری فعالین دانشجویی، احضارها و اخراج ها و ستاره دار کردن دانشجویان، و در این اواخر اجرای شدید طرح "حجاب و عفاف" و تحمیل پوشش اجباری بر دختران و پسران بر اساس آئین نامه های جندش آور، همه نشاندهنده‍ی ترس سرکوبگران از نقش و جایگاهی است که فعالین دانشجویی می توانند داشته باشند.
امسال جنبش دانشجویی در حالی به استقبال ۱۸ تیر می رود که یک سال تجربه‍ی مبارزه ضداسستبدادی توده ای را پشت سر دارد. اکنون جنبش دانشجویی نیک می داند که دیگر تنها نیست. اگر در ۱۸ تیرماه ۱۳۷۸ تنها بخش کوچکی از مردم با این جنبش همراهی و همدردی می کردند، امروز، بسیارند کسانی که خواست ها و شعارهای سیاسی جنبش دانشجویی را خواست ها و شعارهای خود می دانند. اگر آن روز برای اعتراض به بستن یک روزنامه، این دانشجویان بودند که پرچم اعتراض برافراشتند، امروز صدای اعتراض برای نبود آزادی، علیه سرکوب، علیه زندان و شکنجه و اعدام، علیه بی عدالتی های لجام گسیخته، علیه بی حقوقی در محیط کار، علیه نقض آشکار حقوق زنان و ملیت ها، از چهارگوشه‍ی این کشور بلند شده است. نیروی قدرتمند این اعتراض است که ارکان دستگاه ولایت را لرزانده و بالائی ها را به جان هم انداخته است. امروز صدای دادخواهی وحق خواهی مردم ایران در سراسر جهان شنیده می شود و همراهی و همدردی می یابد. همین آگاهی توده ای زمینه ای است که این امکان را به جنبش دانشجویی می دهد تا کمبودهای خود در ایفای نقشی که می تواند بر عهده داشته باشد را به بهترین نحوی جبران کند. جنبش دانشجویی اگر نخواهد محصور در چهاردیواری دانشگاه ها باشد که در محاصره دستگاه سرکوب قرارمی گیرد، باید که برای پیوندهای عمیق و همه جانبه با جنبش های اجتماعی و بویژه با جنبسش کارگران و زحمتکشان از تمامی امکانات خود بهره گیرد. واقعیت این است که دانشجویان کشور با هزاران رشته با توده های مردم در ارتباط هستند و می توانند این ارتباطات را به سکوی پرشی برای سازماندهی موثر توده ای تبدیل کنند. این راهی است که باعث دوام و قدرتمند شدن جنبش دانشجویی و استحکام و عمق یابی جنبش مردمی خواهد شد.
اکنون که یازدهمین سالگرد ۱۸ تیر را گرامی می داریم، جا دارد که جنبش دانشجوئی از درس های این سال ها، بخوبی بهره گیرد. برای تداوم جنبشی که از ۱۸ تیر جان تازه ای گرفت، لازم است که تجدید سازماندهی مناسبی انجام گیرد تا رهبران و فعالین دانشجویی در تیررس دشمن قرار نگیرند و با هر یورشی به دام نیافتند. ضرورت دارد که جنبش دانشجویی به نقش خود به عنوان نیروی اتصال دهنده‍ی جنبش های فعال اجتماعی با دقت و هوشیاری بیشتری بپردازد و شعله این رزم مشترک را همواره زنده نگهدارد.

مستحکم باد پیوند جنبش دانشجویی با جنبش های آزادی خواهانه و برابری طلبانه مردمی
سرنگون باد جمهوری اسلامی
زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم
هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)
۱۷ تیرماه ۱۳۸۹ ـ ۸ ژوئیه ۲۰۱۰