• ﭼﺮﺍ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺩﺍﻳﺮﻩﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺩ
             ﺍﮔﺮ ﻛﻪ ﻋﺸﻖ، ﻧﻪ ﺯﻳﺒﺎ ﺑﻮﺩ؟!
ﺻﺪﺍ ﺯﺩﻧﺪ ﻭ ﺭﻓﺘﻢ.
                   ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ چکه ﺑﻪ ﺩریا!
ﭼﮕﻮﻧﻪ ﮔﻮﻧﻪﻯ گُل، تَر ﺷﺪ
             ﺍﮔﺮ ﻛﻪ ﻋﺸﻖ، ﻧﻪ ﭘﻴﺪﺍ ﺑﻮﺩ؟! ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۱۵ مرداد ۱٣٨۹ -  ۶ اوت ۲۰۱۰

 ﭼﺮﺍ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺩﺍﻳﺮﻩﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺩ
             ﺍﮔﺮ ﻛﻪ ﻋﺸﻖ، ﻧﻪ ﺯﻳﺒﺎ ﺑﻮﺩ؟!
ﺻﺪﺍ ﺯﺩﻧﺪ ﻭ ﺭﻓﺘﻢ.
                   ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ چکه ﺑﻪ ﺩریا!

ﭼﮕﻮﻧﻪ ﮔﻮﻧﻪﻯ گُل، تَر ﺷﺪ
             ﺍﮔﺮ ﻛﻪ ﻋﺸﻖ، ﻧﻪ ﭘﻴﺪﺍ ﺑﻮﺩ؟!
ﺻﺪﺍ ﺯﺩﻧﺪ، ﺷﻜﻔﺘﻢ.
             ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﻏﻨﭽﻪ ﺑﻪ ﺑﺎﺭﺍﻥ!

ﺣﻀﻮﺭِ ﻛﻬﺮﺑﺎﺋﻰ ﺍﻭ ﺳﻨﮕﻴﻦ
ﻭ ﻳﺎ ﻛﻪ ﻣﻦ ﭼﻮ ﻛﺎﻩ، ﺳﺒﻚ ﺑﻮﺩﻡ‌؟
ﻣﺮﺍ ﻛﺸﻴﺪ ﻭ ﺭﻓﺘﻢ.
            ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺳﺎﻳﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ!

ﻏﺒﺎﺭ ﺑﻮﺩﻡ ﺍﮔﺮ، ﺍﺯ ﭼﻪ
ﺩﺭﻭﻥِ ﭘﻠﻚ ِﺯﻣﻴﻦ ﻣﺎﻧﺪﻡ؟
ﻭﮔﺮ ﻛﻪ ﺛﻘﻞِ ﺟﻬﺎﻥ، ﭼﻮﻥ ﺷﺪ
ﻛﻪ ﺟﺬﺏ ِﺑﺎﺩ ِﺭﻭﺍﻥ ﮔﺸﺘﻢ؟!

ﻏﺒﺎﺭ ﻭ ﺑﻌﺪ،
ﻛﺴﻰ ﮔﻢ ﺷﺪ.
         چنان ‌که ﺛﺎﻧﻴﻪ ﺩﺭ ساعات!

ﻣﻴﺎﻥ ِﺩﺍﻳﺮﻩﻯ ﺣﻴﺮﺕ
سوﺍﻝ ِﻣﻦ ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﺪ:
             ﺟﻬﺎﻥ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﻭﺍﮊﻩ ﺑﮕﻨﺠﺪ،
             ﻛﺪﺍﻡ ﻭﺍﮊﻩ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ؟
             ﺭﻭﺍﻥ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﺭﻭﺩ ﺩﺭﺁﻳﺪ
             ﻛﺪﺍﻡ ﺭﻭﺩ، ﺭﻭﺍﻥ ﺍﺳﺖ؟

ﺭﻭﺍﻥ ِﺭﻭﺷﻦ ِرویا ﺑﻮﺩ
ﺟﻬﺎﻥ، ﻛﻪ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ، ﺭﻭﺍﻥ ﺑﻮﺩ.
ﻭﮔﺮﻧﻪ ﺍﺯ ﭼﻪ ﺷﺪﻡ ﻃﻰ
ﺑﻪ ﺧﻮﺷﮕﻮﺍﺭﻯ ِﺍﻳﻦ مَی؟
ﻭ ﻳﺎ ﭼﻮ ﻧﻐﻤﻪئی ﻛﻪ ﺑﭙﻴﭽﺪ
ﺑﻪ ﭼﺎﻙ ِﺳﻴﻨﻪﻯ ﻳﻚ نَی؟!

پُر ﺍﺯ ﺗﻌﻘﻞِ‌ می‌ ﺑﻮﺩ
ﭘﻴﺎﻟﻪئی ﻛﻪ ﺗﻬﻰ ﺷﺪ.
ﻭ ﻣﻦ ﺯ ﻭﺍﺩﻯ ِﺳﺎﻳﻪ
ﺑﻪ ﺳﻤﺖِ ﻧﻮﺭ ﻓﺘﺎﺩﻡ.

ﻣﺮﺍ ﺩﻭ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﺪﻳﺪﻡ
ﺗﻮ ﺭﺍ ﻧﺪﻳﺪﻩ، ﺩﻳﺪﻩ ﻓﺮﻭﺷﺪ
ﺗﻮ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻛﻬﺮﺑﺎﻯِ ﭼﺮﺍﻫﺎ
ﺗﻮ ﺭﺍ ﻛﻪ ﭼﺸﻤﻪﻯ ﭼﻮﻥﻫﺎﺋﻰ!