اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۱۶ شهريور ۱٣٨۹ -  ۷ سپتامبر ۲۰۱۰

اخبار روز: الیاس نادران نماینده ی اصولگرای مجلس در نامه ای پیرامون شورای عالی ایرانیان خارج از کشور، همایش دوم این شورار را به شدت مورد انتقاد قرار داده و احمدی نژاد را طرفدار «آزادی های مفرط اجتماعی» خوانده است!

در پی سوال اینجانب از وزیر محترم امور خارجه درخصوص جایگاه قانونی شورای‌عالی ایرانیان و مداخلات آن در وظایف ذاتی وزارت امور خارجه اظهار نظرهایی صورت گرفته که در چهار دسته کلی قابل طبقه‌بندی است:

۱- آنچه من گفتم در چارچوب سوال نبود
۲- اظهارات در جهت خلاف وحدت بود
٣- مسائل فرعی و دست دوم مطرح شده است
۴- نباید مسائل غیر اخلاقی بیان می‌شد

ضمن تشکر از همه عزیزانی که به مسئله حساسیت نشان دادند و از طریق رسانه‌ها و یا حضوری اظهار محبت فرمودند، نکات زیر را تقدیم می‌کنم:
۱- در فرم سوال از وزیر دو قسمت وجود دارد «خلاصه سوال» و« شرح سوال». هر نماینده به اقتضاء موضوع خلاصه ای را طرح می‌کند و سپس مشروح آن و سوالات تفصیلی‌تر را در ذیل آن می‌آورد. بنده نیز ضمن طرح خبر دخالت این شورا در آزادی دو شهروند ایرانی در ایتالیا، در قسمت شرح سوال اعتراض خود را به موازی کاری در سیاست خارجی و دخالت عوامل خارج از وزارت در وظایف ذاتی آن وزارتخانه ابراز و چهار سوال مطرح کردم: ۱- جایگاه قانونی شورا ۲- ساختار این شورا ٣- منابع مالی آن ۴- دخالت آن شورا در آزادی دو شهروند ایرانی. ملاحظه می‌شود که بخش اعظم سوال بنده ناظر به وجاهت قانونی شورایعالی ایرانیان خارج از کشور، گردش مالی و کاری آن، موازی کاری در سیاست خارجی و دیپلماسی خارجی کشور و ساختار اجرایی آن بود و متاسفانه آقای وزیر به بخش قابل توجهی از این سوالات پاسخ ندادند و موضع صریحی اتخاذ نکردند و در آن بخشی که پاسخ دادند (جایگاه قانونی شورا و نحوه دخالتهای آن) متاسفانه قانع کننده نبود. برای بنده مثل روز روشن بود که این فرایند (تبدیل ستاد به شورایعالی و انتقال دبیرخانه آن از وزارت امور خارجه به نهاد ریاست جمهوری) مقدمه مجموعه ای از تحولات در ایجاد ساختارهای موازی در سیاست خارجی و بی خاصیت کردن دستگاه دیپلماسی خارجی کشور است. همایش ایرانیان و مسائل حاشیه ای آن- که از نظر امنیتی، سیاسی و فرهنگی به هیچ وجه بی اهمیت نیستند- انتخاب نمایندگان ویژه در خاورمیانه، آسیا و... اتفاقاتی بود که به عنوان شاهد مثال در چارچوب همین سوال، پرداختن به آنها ضروری بود.
در مراجعات برخی مسئولان محترم امور خارجه یا دولت تلاش می‌شد که مرا به پس گرفتن سوال و یا اعلان قانع شدن متقاعد کنند. در این گفتگوها، عرض بنده همیشه این بود که اگر آقای وزیر در برابر دخالت های بیجا در حیطه کار وزارت خارجه موضع گرفتند و جوابشان قانع کننده بود، حتماً اعلام خواهم کرد که قانع شدم؛ ولی متاسفانه نه تنها آقای وزیر از حیثیت دستگاه دیپلماسی کشور دفاع نکردند، بلکه تلاش داشتند وجود این شورا را توجیه کنند و عملیات موازی کاری را قانونی جلوه دهند و درخصوص ساختار و منابع مالی هم به سکوت برگزار کنند. حتماً آنهایی که این فرایند را طرحی کرده‌اند نسبت به ایشان مقصرترند و نسبت به تصمیمات غیر قانونی باید پاسخگو باشند، ولی این مسئله از تقصیر و یا حداقل قصور آقای وزیر محترم امور خارجه در این مسئله نمی‌کاهد.

۲- در بحث وحدت قبلاً هم عرض شده بود که اولاً وحدت باید بر محور قانون و در چارچوب اصول و ارزش‌های مشخص صورت گیرد و وحدت طلبی به هیچ وجه نمی‌تواند مانع انجام تکالیف قانونی بشود. اینکه ما به یک طرف مسئله اجازه آزادی عمل در حدی بدهیم که به تشخیص خود هر گونه که خواست مملکت را اداره کند و در طرف دیگر، هر کس کمترین اعتراضی داشت او را متهم به برهم زدن وحدت کنیم کار پسندیده‌ای نیست. ابزار نظارتی نمایندگان تذکر، سوال، استیضاح و رایزنی‌های رسمی و غیر رسمی برای اداره بهتر کشور است. اینکه کسی حق داشته باشد میلیاردها تومان منابع مالی کشور را هزینه کند، تشکیلات موازی راه بیاندازد، ارتباطات خارجی پنهان و وسیع برقرار کند و نشست‌های خلاف سیاست‌های کلی نظام برگزار نماید و اظهارات خلاف مبانی نظام انجام دهد و دلسوزان نظام- از مراجع عظام تا دانشگاهیان، متدینین و حتی مردم عادی کوچه و بازار و علاقه‌مندان به انقلاب اسلامی در خارج از مرزهای جغرافیایی کشور- را نگران سازد آن وقت افرادی انتظار داشته باشند که نمایندگان مردم چشمشان را به روی چنین انحرافاتی ببندند و به اسم حفظ وحدت هیچ نگویند، پذیرفتنی نیست. البته بدیهی است که در طرح مسئله و بیان انتقاد و اعتراض باید موازین اخلاقی را رعایت کرد و نصایح باید از روی حسن نیت، دلسوزی و صادقانه باشد. اگر باب نقد و انتقاد بسته شود، اگر نظارت نباشد و اگر از حقوق مردم و نظام دفاع نشود، کشور آلوده به فضای چاپلوسی خواهد شد و خدای نکرده آسیب‌ها و معضلات پنهان مانده و برای حل آنها چاره‌جویی نخواهد شد و این امر به فاصله حکومت از مردم منجر شده و شیطنت دستگاه تبلیغاتی و رسانه‌ای استکبار در کاهش سرمایه اجتماعی موثرتر خواهد شد. اگر غیر از این باشد سخنرانی اخیر مقام معظم رهبری در هفته دولت که در آن ضمن حمایت از دولت، انتقادات اساسی ولی مشفقانه داشتند، چگونه تحلیل می شود؟
از خدا می‌خواهم کمک کند تا از جاده انصاف خارج نشوم و در عین عمل به تکلیف قانونی و ایفای وظایف نمایندگی و نظارت بر کار‌کرد درست دستگاه اجرایی کشور آنها را در اداره بهتر کشور کمک کنم و خدای نکرده حب و بغض‌های دنیایی مرا آلوده به بی اخلاقی‌ها نکند.

٣- اما در مورد اصلی و فرعی کردن مسائل نکته‌ای وجود دارد که بی‌توجهی به آن ما را دچار خطای تحلیل می‌کند. درست است که امروز کشور درگیر فتنه‌ها و توطئه‌های خارجی و داخلی است که نباید از آنها غفلت کرد، درست است که دشمن شماره یک این ملت همچنان استکبار جهانی و در راس آن آمریکای جنایتکار است و نسبت به نقشه‌های وی باید حساسیت مضاعف داشت و اینهم درست است که دولت امروز در میدان عمل و در مواجهه مستقیم با این توطئه‌هاست و باید همه جانبه از سوی همه نهادهای حکومتی و مردمی حمایت شود و مسائل جزیی نباید باعث بی اعتنایی به این مسائل اساسی گردد اما نباید فراموش کنیم که در قوه مجریه اساسی‌ترین تصمیمات- بخصوص در سیاست خارجی- توسط چه کسانی اتخاذ می‌شود چرا که رفتار آنها، بیانات آنها، مواضع آشکار و غیر آشکار آنها مستقیماً روی توانایی ما در مقابله با دشمن اصلی تاثیر می‌گذارد. بالاخره آنها هم از ما تحلیل دارند و بر آن اساسی واکنش نشان می دهند. عدم اجابت دعوت به ایران، از سوی پیکرینگ (Thomas Pikering) در این روزها شاید بر مبنای همین تحلیل‌ها صورت گرفته باشد. کسی نباید تصور کند که فرمایش حکیمانه مقام معظم رهبری در جمع کارگزاران نظام مبنی بر اینکه: «ما اهل مذاکره هستیم اما نه با آمریکا» یک صحبت اتفاقی و یا ناظر به طرح یک مسئله فرعی بود. پیامی بود که باید طرفهای داخلی و خارجی آن را به وضوح و درست و کامل می‌فهمیدند و انتقاد مجدد ایشان از موازی‌کاریها بخصوص در سیاست خارجی در ملاقات اخیر هیئت وزیران با معظم‌له اهمیت این مسئله و فرعی نبودن آن را نشان می‌دهد. البته ایشان رهبری فرزانه، مدیر، و مدبر و با بصیرت و تقوای عمیقند و امثال بنده سربازهایی که با ادبیات خود به طرح مسئله میپردارند. بهر جهت کارکرد و رویکرد این جماعت پر هزینه و خطرناک است و نباید تصور کنند که از چشم ناظرین و وکلای ملت دور می‌ماند.

۴- من از تمام عزیزانی که مشفقانه نسبت به طرح مسائل اخلاقی انتقاد داشتند تشکر می‌کنم ولی اگر آقای رئیس جمهور مسئله را به طور عمومی و در تلویزیون مطرح نمی‌کرد، طرح آن را ضروری نمی‌دیدم. دو سطح تحلیل در این باره مطرح است. اول اینکه این دست آزادایهای مفرط اجتماعی- از مواضع آقای رئیس جمهور درخصوص طرح حجاب و عفاف تا حضور زنان و دختران در استادیومهای ورزشی و...- به احتمال زیاد به دلیل تحلیل‌هایی است که بعضی افراد نزدیک به ایشان از آرایش رای مردم دارند و در جهت حداکثر سازی سبد رای، این اقدامات و مواضع اعلام می‌شود. دوم اینکه این افراد به دلیل ناآشنایی با مبانی دینی و احکام شرعی برداشت ناصحیحی از دین و ضوابط دینی داشته و این انحرافات در مواضع اجتماعی- فرهنگی ناشی از کاستی‌های در شناخت اصول و مبانی دینی و اعتقادی است. بهر صورت هر کدام از این تحلیل‌ها درست باشد- یا هر تحلیل دیگری- مهم این است که در جامعه اباحی‌گری فرهنگی و اجتماعی را گسترش می‌دهد و به متخلفین و متجاسرین به حقوق اجتماعی جسارت تجری می‌بخشد. ضمنا دردمندانه ذکر این نکته را ضروری می‌دانم که اگر همان هنگام که در همایش گردشگری، قرآن را با دف و دایره زدن وارد صحنه کردند و با دف و دایره از صحنه خارج کردند، با آمرین و طراحان و مجریان برخورد مناسب صورت می‌گرفت، به احتمال زیاد امروز این اتفافات در حاشیه همایش ایرانیان نمی‌افتاد. در عین حال قبول دارم که نباید این مسائل- که به هیچ وجه کم اهمیت نیستند و فرعی تلقی نمی‌شوند- موجب غفلت ما از سایر جنبه‌های این جریان شود و به‌همین دلیل تقاضای تحقیق و تفحص تقدیم هیئت رئیسه محترم مجلس شده است که امیدوارم پس از تصویب، فرصتی فراهم کند تا مسائل مختلف حول و حوش شورای عالی ایراینان خارج از کشور و اقدامات آن- از جمله همایش دوم ایرانیان- بطور جامع بررسی و کالبد شکافی شوند و نتایج آن تقدیم ملت شریف ایران گردد.