• این گفتگو توسط امی گودمن و خوان گونزالس از «دموکراسی، اکنون»، با رائید جرار مشاور عراقی کمیته خدمات دوستان آمریکایی و از فعالان جنبش صلح و ینار محمد پرزیدنت سازمان آزادی زن در عراق پیرامون نتایج حمله ی آمریکا به عراق صورت گرفته است ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۱۷ شهريور ۱٣٨۹ -  ٨ سپتامبر ۲۰۱۰

یادداشت مترجم
آخ اگر حافظه تاریخی خود را از دست نمیدادیم ، تمام وقایع جهان در مغزهای ما هر ثانیه بازتاب می یافت ، به ما هشدار میداد تا هر لحظه بیش از گذشته کاراکتر و خصوصیات امپریالیسم را بهتر بشناسیم ، آنرا از نظر سیاسی – اقتصادی مورد توجه قرار داده و اعمالش را در کشورهایی چون عراق و افغانستان و...باز بنگریم.
کمی قبل از حمله ایالات متحده آمریکا به عراق ، که هنوز پس از ۱۱ سال تحریم شکننده بر مردمش ، میتوانست از نظر اقتصادی و بنیان های اجتماعی نفس بکشد ، کسانی بودند که این حمله را استقبال میکردند و آنرا برای ایجاد "دموکراسی" در عراق ضروری میدانستند. یارالعجب ! چه دموکراسی ای در عراق حاکم شد : استقلال کشور در زیر چکمه ها و تانک های آمریکا برباد رفت ، اختلافات مذهبی جان تازه گرفت ، بنیان های ابتدایی مدنیت بخاک سپرده شد ، و شیرازه زندگی عادی مردم در هم نوردیده گردید. ما می بایست این فعل و انفعالات را بعنوان آینه ای در مقابل خویشتن بگیریم ، تا دست ایرانیانی را که در لابی های آمریکا فعال هستند و گردن کج کرده اند تا در کلوپ های خصوصی جنگ طلبان آمریکا راه یابند را رو کنیم.
تاریخ نشان داده است که امپریالیسم هیچگاه برای هیچ ملتی آزادی و عدالت اجتماعی را به ارمغان نیاورده است. مصاحبه زیر گویای این امر است . با این امید که خواندن آن باعث تقویت حافظه تاریخی ما مردمی که هیچ نفعی در جنگ نداریم ، گردد.

***

امی گودمن : وزارت خارجه (آمریکا) کنتراتچی های خصوصی را برای حفاظت سفارت عظیم آمریکا در بغداد ، که بزرگترین سفارت خانه در دنیا است ، به خدمت می گیرد. چنین عملی در بصره و اربیل و همچنین دفاتر آنها در کرکوک و موصل نیز به وقوع می پیوندد . خروج نیروهای جنگنده آمریکا از عراق در لحظه حساسی انجام می گیرد. انتخابات در ماه مارس انجام شد ، ولی هنوز دولت جدید تشکیل نشده است. هنوز بغداد از انفجار بمب در روز دوشنبه اخیر در مرکز استخدام ارتش ، که منجر به قتل حداقل ۶۰ نفر متقاضیان استخدام شد ، در گیجی بسر می برد. این حمله از کشنده ترین حملات در عراق در سال جاری بود.   برای آنکه بیشتر در مورد وضعیت فعلی صحبت کنیم ، با دو تن عراقی به گفتگو می نشینیم.
رائید جرار در واشنگتن است . او مشاور عراقی کمیته خدمات دوستان آمریکایی و همچنین مقامی ارشد در فعالیت برای صلح می باشد.
ینار محمد نیز از تورنتو به ما می پیوندد. وی پرزیدنت سازمان آزادی زن در عراق است.
رائید، با شما شروع می کنم. میتوانی اوضاع حال حاضر را بیان کنی؟

رائید جرار: من فکر نمیکنم آنچه در این هفته و یا در آخر این ماه اتفاق می افتد ، تأثیری واقعی بر وضعیت داشته باشد. چرا که قسمت اعظم نیروهای جنگنده آمریکا ، شهرها، قصبات و دهات عراق را در اواخر ژوئن ترک کرده بودند. از این جهت آن چیزی که الآن دارد اتفاق می افتد تأثیری بر وضعیت فعلی ندارد.
وضعیت در عراق بشدت وخیم است ، خیلی بد است. خدمات رسانی به مردم عراق مختل است. مردم حتی به ابتدائی ترین خدمات ، چون آب ، برق ، فاضلاب و آموزش و بهداشت دسترسی ندارند. اوضاع سیاسی رو وخامت است. بسیار بد است. عراق پس از گذشت شش ماه از انتخابات ، هنوز دولت ندارد. و وضعیت امنیت نیز بسیار وخیم است . اما این ها دو موضوع متفاوت هستند. از دیدگاه یک عراقی ، و البته از دیدگاه اکثریت آنان ، همگی بر این توافق دارند که اگر چه اوضاع شدیدا در عراق بد است و عراق کشوری داغانی می باشد ، اما هنوز اکثریت آنها خواهان پایان بخشیدن به اشغال هستند. آنها بر این باور نیستند که اگر اشغال طولانی شود ، درهم شکستگی ای را که خود اشغال مسبب آن بوده است ، مرمت خواهد کرد.

خوآن گونزالس: (یکی دیگر از مصاحبه کنندگان دموکراسی ناو – مترجم) رائید جرار ، در مورد فلج شدن توانائی دولت چه میگویید که پس از ماهها از گذشت انتخابات در عراق ، هنوز روشن نیست که چه دولتی در عراق به کار ادامه خواهد داد؟

رائید جرار: علت های مختلفی منجر به این تأخیر شد. ابتداء فکر میکنم که انتخابات در عراق بسیار مهم و مثبت بود، چرا که عراقی ها به احزابی که گرایشات ناسیونالیستی داشتند ، بیشتر رأی دادند. احزابی که موافق خاتمه دادن به اشغتل هستند و موافق آن هستند که حکومت بر اساس تقسیمان و تعلقات فرقه ای خاتمه یابد. از این جهت انتخابات ، فی نفسه خبر خوبی بود. و حال در باره آنکه چرا تشکیل دولت اینهمه طولانی شده است. یعنی ۶ ماه بطول انجامیده است. چند علت خارجی وجود دارد. در واقع دخالت های تعدادی از حکومت های منطقه ای و از جمله حکومت ایران ، تأثیرات منفی در این پروسه گذاشته است. برخی دخالت های دیگر نیز این پروسه را کند کرده است. برخی علل داخلی هم وجود دارد. عدم توانایی برخی از رهبران عراقی از اینکه اختلافاتشان را کنار بگذارند و به جلو حرکت کنند. اما اصلی ترین دلیل برای اینکه چرا ما اکنون این بن بست را داریم این واقعیت است که دموکراسی در عراق عملکردی ندارد. ما نمیتوانم داشتن یک دموکراسی عملی را که از سوی قوای اشغال گر خارجی بر عراق تحمیل شده باشد ، انتظار داشته باشیم. از این جهت است که از همان ابتداء میلیون ها عراقی ، و از جمله من ، بر این عقیده بودیم که اشغال نمی بایستی انجام میگرفت. برای آنکه چیزی به عنوان کاشتن دموکراسی عملی از خارج وجود ندارد. این چنین سیستمی یک سیستم درهم شکسته است. اشکالات فراوانی دارد. با وجود آنکه شما میدانید که اوضاع بسیار حراب است ، من هنوز امید دارم که رهبران سیاسی عراق دولتی را در هفته های جاری سامان دهند.

امی گودمن: در مورد این مسئله که عراق قادر به تشکیل دولت پس از انتخابات ماه مارس نشده است ، نخست وزیر عراق، نوری المالکی در اوایل ماه میگوید : (قطعه ای از سخنرانی نوری المالکی با ترجمه آن به انگلیسی پخش میشود) "اطمینان دارم که اگر نخست وزیر آینده ضعیف باشد و از طرف بیشترین بلوک های سیاسی ، نهاد ها و پارلمان حمایت نشود ،اتحاد در عراق و اوضاع امنیت عراق به خطر خواهد افتاد و دسته جات مسلح و جانیان باز خواهند گشت ، القاعده برخواهد گشت ،منازعات باقی خواهند ماند. عده ای در کمین هستند و منتظرند که جای خالی را پر کنند. ما به آدمی احتیاج داریم که چالش های موجود ، روابط دیپلماتیک داخلی و خارجی ، وحدت ملی ، آشتی ملی و اتحاد در عراق رامی بشناسد." این سخنان نوری المالکی نخست وزیر عراق در اوایل این ماه بود. حال رائید نظر شما در مورد آن چیست ؟

رائید جرار: من فکر میکنم که این سخننان نخست وزیر در برخورد به این وضعیت ، بسیار مخرب است. انتخاب نخست وزیر آینده ، استخدام یک کارمند نیست که مشخصات خاصی را طلب کند. مقررات و بندهای قانون اساسی موجود به ما نشان میدهد که چگونه یک نخست وزیر انتخاب میشود. نخست وزیر باید بر اساس نتایج انتخابات برگزیده شود. کسی که انتخابات را می برد و یا بیشترین بلوک رأی را در پارلمان دارد ، بعنوان نخست وزیر انتخاب میشود . متأسفانه خیلی از سیاست مداران عراقی و از جمله آقای المالکی ، در تلاش هستند که در نتیجه انتخاباب حیله به کار گیرند و میکوشند به جای بازگشت به نتیجه انتخابات و گردن گذاشتن به آنچه که مردم عراق گفته اند ، انتخاب بر اساس کیفیت ها را به یک مسئله تبدیل کنند.

امی گودمن: رائید جرار مشاور عراقی کمیته خدمات دوستان آمریکایی و همچنین مقامی ارشد در فعالیت برای صلح است. وقتی برگشتیم ، با ینار محمد ارتباط برقرار می کنیم .

◙◙◙

امی گود من: مهمان دیگر ما ینار محمد، پرزیدنت سازمان آزادی زن در عراق است. ینار، شما معمولا در عراق هستید ولی اکنون در تورنتو – کانادا می باشید. بگوئید در مورد اوضاع فعلی و وضعیت زنان در عراق نظرتان چیست؟

ینار محمد: راستش را بگویم اگر در سی ان ان آنرا نمیدیدم ، اصلا متوجه این مسئله نمیشدم. دو هفته است که بغداد را ترک کرده ام و در چند روز آینده باز خواهم گشت. شما دیگر قوای آمریکا را در خیابان ها نمی بینید. آنها در پایگاه های خودشان هستند. آنها سیاست را با قاموس خود و با منافع خود میرانند. آنها احتیاجی به آن نمی بینند که قوای خود را دیگر در خیابان ها مشغول دارند. اینان ارتش عراق را تربیت کرده اند که همان سیاست سرکوب را که آنها انجام میدادند ، در ارتباط با مردم کوچه و بازار به عهده بگیرند. ارتش عراق فعالیت های چشم گیری را در رابطه با دستگیری های مردم و فشار بر آنها انجام میدهد. آنها همان تاکتیک ها را نمایندگی می کنند. از این جهت قوای آمریکا احتیاجی ندارند که در خیابان ها و محلات حاضر باشند ، زمانیکه همان سیاست آنها در حال پیاده شدن است. خوب ، ما در این باره چه فکر می کنیم ؟ ما قبلا در گزارش ها شنیدیم که عملیات نظامی در عراق ، عملیات آزادسازی عراق و یا آزادی عراق نامیده میشد . بعقیده ما , در حال حاضر ما به نقطه صفر برگشته ایم. در حال حاضر، سازمان دهی برای آزادی و آزادی سازماندهی وجود ندارد. نمیدانم تا چه حدی مردم آمریکا از این مسئله باخبر هستند که مزدبگیران این جامعه حق تشکل ندارند. اتحادیه ها در برخی از وزارت خانه های عراق ممنوع هستند. سازمان های مدنی بوسیله ارگان هایی که توسط دولت بوجود آمده اند ، مورد اذیت و آزار قرار می گیرند. آزادی و دموکراسی ای که به وسیله قوای اشغالگر بر عراق تحمیل شد ، نخست وزیری به نام نوری المالکی را بر این کشور حاکم کرد که خود دارای زندان است. همه این را میدانند. دیده بان حقوق بشر این را گزارش داده است. او زندانی را میگرداند که صدها نفر در آن شکنجه شده اند. من از پنج سال پیش حرف نمی زنم. این مسئله در آوریل ۲۰۱۰ کشف شد. نوری المالکی زندانی را در بغداد میگرداند که زندانیان به شکل زندان ابو قریب در آن شکنجه میشوند و همه ما خوب میدانیم که این آموخته ها از کجا نشأت گرفته است. خوب ، این که قوای بیگانه کشور را ترک می کند ، فی نفسه خوب است. اگر آنرا مسئله ای جدا شده از آنچه در جامعه اتفاق می افتد بدانید. اما در جامعه ما فقدان آزادی است که جریان دارد. ما به همان دیکتاتوری ای برگشته ایم که در زمان صدام حسین با آن روبرو بودیم. آزادی برای سازماندهی مزدبگیران وجود ندارد. زنان از ترس ، اظهار عقیده نمی کنند. ما مورد اذیت و آزار دستگاه های دولتی قرار داریم. وقتی هم که به خانه باز میگردیم که خودمان باشیم و یک مقداری امنیت کسب کنیم ، برق نداریم. فقط برای چند ساعت در روز آب داریم. راستش را بگویم , من از گرمای بغداد فرار کردم. چرا که طاقت تحمل بیشتر آن را نداشتم. از این جهت است که من اکنون در تورنتو – کانادا – هستم. و واقعا بسیار مشکل است که در حال حاضر بتوانی به یک زندگی عادی در عراق بپردازی.
با عرض معذرت باید بگویم که ما اصلا آن داستان پردازی ها در مورد دموکراسی در عراق را احساس نمی کنیم. ما کسانی هستیم که در سازمان هایی کار می کنیم و گاها در مورد سیاست صحبت می کنیم. ما آدمهای عادی نیستیم. ما آدمهایی هستیم که میتوانیم این چیزها را محاسبه کنیم. ما هیچکدام از این ها را احساس نمی کنیم. این که دموکراسی نیست زمانیکه نخست وزیر ما سرپرست یک زندان باشد. از این جهت تشکیل کابینه دولت همانطوریکه انتظار میرفت با یک بن بست روبرو گشته است. نوری المالکی که خود را برای یک دوره چهار ساله آماده کرده بود ، به همین آسانی از کرسی صدارت پائین نمی آید. بخشی از سخنان او ترجمه نشده بود. وی میگوید که یک آدم ضعیف نمی تواند این وظیفه را بعهده بگیرد. زمانیکه او می گوید یک آدم ضعیف نمیتواند این وظیفه را بعهده بگیرد ، مقصودش این است که وی آدمی است قوی ، چرا که به وسیله سیاست های آمریکا پشتیبانی میشود. این پیام آن سخنان است و پیامی است که وی میخواهد به همکار خود ، اعلاوی برساند. یعنی اینکه او کسی است که انتخاب شده است.

خوآن گونزالس: در اینجا در ایالات متحده پوشش های خبری دال بر این است که جنگ عراق که با اشغال در سال ۲۰۰٣ شروع شده بود ، خاتمه یافته است. اما بدیهی است که شما همچون میلیون ها عراقی آگاه هستید که که منازعه بین عراق و آمریکا اکنون بیست سال قدمت دارد و بر میگردد به سال های ۹۰ و ۹۱ زمانیکه صدام حسین به کویت لشگرکشی کرد. حالا میخواهم سئوال کنم که دشمنی های ایالات متحده , بمباران ها, تحریم ها و اشغال , بر زندگی مردم عراق کلا چه تأثیراتی داشته است؟

ینار محمد: شما به یک فیلمبردار احتیاج دارید که به بغداد بروید تا خرابی های بغداد را ببینید. تمام ساختمان ها گویا کثیف هستند ، گویا سی سال قدیمی هستند. خیابان هایی که من از آن میگذرم تا به محل کار خود بروم ، تمامی آنها پر از دست انداز هستند و هیچکدام مرمت نشده اند. میزان فساد در عراق رتبه اول را در جهان دارد. مقدار پول های گمشده در عرض این هفت سال و نیم قابل شمارش نیست. من نمیتوانم تصورش را بکنم. بنابراین استفاده نابجا از لغت دموکراسی فقط به درد رسانه های آمریکا میخورد. اما واقعیت زندگی ما این است که نرخ بیکاری بسیار بالا است. اگر سی ان ان ادعا می کند که نرخ اشتغال در عراق ۶۰ در صد است , باید گفت که بیشترین آنها در ارتش و تشکیلات پلیس به کار مشغول هستند. اینان جوانانی هستند که بهرحال مجبورند به نوعی کار کنند و بعد هم زمانی که در صف انتظار برای دریافت کار هستند, با بمب کشته میشوند. نرخ بیکاری در میان زنان ٨۰ درصد می باشد. زندگی ما چگونه است ؟ فاقد برق وخدمات هستیم و همه چیز بسیار گران می باشد.

امی گود من: ینار ، زمانیکه از "کمبود برق" صحبت می کنید ، منظورتان چیست ؟ چه مقدار برق در روز در بغداد دارید؟

ینار محمد: در خانه من که در مرکز بغداد است ، تقریبا روزی سه ساعت برق دارم. من باید بین ۱۵۰ تا ۲۵۰ دلار به همسایه خودم که برق میفروشد ، پرداخت کنم. این به معنای این است که دولت خود را برای برق رسانی به من مسئول نمیداند. زمانی که درجه حرارت هوا به ۵۵ سانتی گراد میرسد , نمی توانی در خیابان بمانی. نمی توانی در یک اطاق بنشینی. مرتبا عرق می کنی. میزان مرگ کسانیکه در اثر گرمای بالا می میرند ، اصلا مورد توجه وزارت برق نیست. وزارتخانه ای که سرش به سرکوب کارکنان خودش مشغول است. آنها ایجاد اتحادیه را ممنوع کرده اند. تنها کاری که انجام شد این است که وزارت برق به دو وزارت خانه تقسیم شد. سخن را کوتاه کنم ، زندگی ما در عراق بی نهایت طاقت فرساست و تقابل با سیاست های آمریکا هر روز و هر لحظه سخت تر میشود. ما دریافته ایم که می بایستی نفتی را که از سرزمین خود ما استخراج میشود با قیمت بسیار بالا بخریم. قیمتی که باسطح مزدی که دریافت می کنیم همخوانی ندارد. درصد بیکاری بسیار بالا است.

امی گود من: ینار محمد , فقط برای روشن شدن شنوگان ما در آمریکا باید بگویم که وقتی ینار از ۵۵ درجه سانتی گراد صحبت می کند ، معادل ۱٣۱ درجه فارنهایت است.
حضور آمریکا و سفارت آمریکا که به اندازه ٨۰ زمین فوتبال است ، به وسیله کمپانی های خصوصی حفاظت می شوند. شما اریک پرینس که رئیس کمپانی امنیتی بلاک واتر هست می شناسید . وی اخیرا به امارات متحده نقل مکان کرده است. اگرچه بلاک واتر به دست داشتن در بسیاری از قتل ها و شکنجه ها متهم می باشد ، آنها هیچ قراردادی برای استرداد مجرمین به دولت ایالات متحده ندارند. آیا میتوانید حضور کمپانی های خصوصی امنیتی - قرار است تعداد آنها به دو برابر برسد – و سفارت خانه آمریکا در عراق را که هنوز بزرگترین سفارت خانه در دنیا است , تشریح کنید؟

ینار محمد: این سفارت خانه در محلی که قبلا "کاخ ریاست جمهوری" نام داشت ، قرار دارد. هیچیک از ما انسان های عادی به آن دسترسی نداریم. این منطقه تقریبا با پنج دیوار سیمانی بلند احاطه شده است. و برای ورود به این منطقه شما در طول این دیوارها پنج بار بازرسی میشوید. و اگر سه قطعه کارت شناسایی همراه نداشته باشید، به این منطقه وارد نخواهید شد. بنابراین ، سفارت آمریکا چیزی است که ما آنرا به چشم ندیده ایم. من فقط در مجلات در باره آن خوانده ام. شما ممکن است بیشتر از من در مورد آن بدانید ، با آنکه در کشور ما قرار دارد. و اما در مورد آنچه که شما آنرا کنتراتچی های خصوصی می نامید ، ما آنرا فراک الکادرا می نامیم که بمعنای دارودسته کثیف و یا مردم کثیف می باشد. فکر میکنم که بیشتر آنها بعنوان محافظین نمایندگان پارلمان و آدمهای بسیار مهم در عراق به کار مشغول هستند. وقتی یکی از ماشین های آنها را جلوی خود می بینید ، باید واقعا مراقب باشید ، زیرا برای آنها هیچ مشکلی نیست که به هرکسی در سر راهشان است تیراندازی کنند و یا با زدن به ماشین شما جانتان را بخطر بیاندازند. آنها کسانی هستند که باید بسیار در موردشان مراقب باشید. شما نمیتوانید آنها را متوقف کرده و از آنها در مورد کارت شناسایی شان و یا اینکه آمریکایی هستند و یا عراقی سئوال کنید ، زیرا آنها تعداد بسیاری از مردان جوان عراقی را که قادر به یافتن شغل نیستند ، به کار گماشته اند و متأسفانه به آنها همین روش های خودشان را آموخته اند.
این امر مرا به یک نتیجه گیری دیگری میرساند. پس از گذشت هفت سال و نیم ، ما جمعیت بزرگی از جوانان را داریم که فقط میتوانند به عنوان یک فرد نظامی کار کنند. آنها در کشتن بسیار خوب عمل می کنند. و بعد از هفت سال و نیم ما بخوبی دریافته ایم که چه کسانی شیعه هستند و چه کسانی سنی . چه کسانی عرب ، کرد و ترکمن و یا از بقیه قوم ها هستند. ما از همه دلایلی که میشود بخاطر آن جنگید، بخوبی آگاه هستیم. دلایلی که هر آن میتواند یک جنگ مدنی را آغاز نماید. به ما درس های فراوانی در این باصطلاح دموکراسی داده شده است. آنها دلایل بسیار خوبی برای بدون هیچ دلیلی کشتن یکدیگر دارند.

امی گود من: ینار محمد، میخواهم از شما که با ما بودید تشکر کنم. ینار محمد پرزیدنت سازمان آزادی زنان عراق می باشد. البته وقتی به عراق بازگشتید، باز هم با شما مصاحبه خواهیم داشت.
ششم سپتامبر ۲۰۱۰


saffaars@hotmail.com

منبع:
Democracy Now
۲۰ آگوست ۲۰۱۰