یادداشت سیاسی سیاسی دیدگاه ادبیات زنان جهان بخش خبر آرشیو  
  اجتماعی اقتصادی مساله ملی یادبود - تاریخ گفتگو کارگری گزارش حقوق بشر ورزش  
   

نامه جمعی از دانشجویان دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات تهران به علی خامنه ای



اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۴ مهر ۱٣٨۹ -  ۲۶ سپتامبر ۲۰۱۰


آیت الله سید علی خامنه ای مقام رهبری جمهوری اسلامی ایران
با سلام؛
اینجانبان جمعی از دانشجویان دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات تهران هستیم . در مقام رهبر جمهوری اسلامی سخنی با جنابعالی داشتیم اما پیش از آغاز سخن ، خطابه خود را با سخنی از امام علی(ع) به مالک اشتر آزین می‌کنیم :
" امیر مومنان خطاب به مالک اشتر می فرماید : مهربانی بر مردم را پوشش قلبت قرار ده و به آنها محبت روا دار و لطف و مهر داشته باش و برای آنان چون حیوانی درنده و ضرر رسان نباش که خوردنشان را مغتنم شماری . "
جناب آیت‌الله خامنه‌ای شما به درستی می‌دانید که در حکومت‌های استبدادی ، رابطه‌ی مردم با حکومت، رابطه برده‌داری و هدف از حکومت ، بهره ‌برداری از امکانات به نفع سرمایه ‌داری و حکومت است نه خدمت به مردم . اما درمدینه فاضله‌ای که بارها امام خمینی و شما از آن سخن رانده‌اید حکومت اسلامی را رابطه‌ی حکومت با مردم ، رابطه‌ی پدر و فرزندی و رابطه ‌ای مبتنی بر لطف و محبت نسبت به همه‌ی آحاد ملت معرفی نموده‌اید . پس چرا اکنون که سی سال از عمر جمهوری اسلامی می‌گذرد چهره نظامی که شما رهبری آن را در دست دارید استبدادی‌تر و دیکتاتوری‌تر می‌شود .
جناب آیت‌الله خامنه‌ای هر چند درخصوص مسأله به رهبری رسیدن شما شبهات بسیار زیادی وجود دارد اما اگر بر فرض که مسأله رهبری شما را بپذیریم بایست به شما عرض کنیم که شما ولی نعمت مردم نیستید ، شما نایب امام زمان نیستید شما خدمتگذار و خادم ملت ایران هستید .
هر چند شما خود را پیرو امام علی (ع) و حکومتتان را حکومت عدل علی می‌دانید اما شما همانند یزید
و حکومت شما همانند حکومت امویان است .
جناب آیت‌الله خامنه‌ای قدری به خود آیید و ببینید که ایران را در چه گردابی فرو برده‌اید . جناب آیت‌الله خامنه‌ای شما که داعیه داری شاگردی امام خمینی را دارید پس چرا به تذکر ایشان گوش فرا ندادید که گفتند :‌ " نگذارید انقلاب به دست نامحرمان بیفتد . "
پس چرا این انقلاب را که ثمره خون همت‌ها ، باکری‌ها و بروجردی‌ها بود به دست کسانی سپردید که اکنون به خود اجازه می‌دهند بر همت و باکری‌ها خرده بگیرند و به زن و فرزندان آنان توهین کنند ؟!
از جنابعالی که خود را آگاه در امور دینی می‌دانید ؛ می‌پرسیم که آیا پس از واقعه عاشورا در زندان‌های یزید بن معاویه به بانوان اسیر تعرض گشت ؟! بارها و بارها شنیده‌ایم که گفته‌اند یزید هنگامی که با چوب بر سر بریده امام حسین(ع) می‌زد مست بود و شراب می‌نوشید ؛ آیا یزید بن معاویه در حال مستی به حضرت زینب(س) هتک حرمت نمود ؟!
پس چرا در زندان‌های علی بن جواد خامنه‌ای که خود را ولی امر مسلمین جهان ، علی زمان و نایب بر حق امام زمان می‌داند به زندانیان در کهریزک تجاوز شد ؟!
جناب آیت‌الله خامنه‌ای نام مقدس بسیجی با اسامی همت ، باکری‌ها ، جهان‌آرا ، بروجردی ، شیرودی ، کشوری و ... اجین شده بود پس چرا به سبب بی‌کفایتی ، بی‌لیاقتی و ناتوانی خود این نام را در میان مردم به جرثومه زشتی، فساد ، جنایت و تجاوز تبدیل کردید ؟!
سخن بسیار است چون بی‌کفایتی و ظلم جنابعالی در اداره امور کشور بی‌شمار است .
ما به جنابعالی می‌گوییم که اولاً مسبب تمام جنایاتی که در زندان‌های ایران روی داده و می‌دهد شخص شما هستید ، ثانیاً آمر قتل جوانان و نوجوانانی که از روز ۲٣ خرداد ماه ۱٣٨٨ تاکنون در اعتراض به تقلب بزرگ انتخاباتی که آن نیز به دستور مستقیم شما صورت گرفت ؛ به شهادت رسیده‌اند شما و فرزند شما مجتبی خامنه‌ای است .
و در پایان ، جناب آیت الله خامنه‌ای ضمن تجدید پیمان با یاران دبستانی دربندمان ( مجید توکلی ، علی ملیحی ، ضیا‌ء‌الدین نبوی ، مجید دری ) بایست بگوییم گمان نکنید که چون یارانمان در زندان هستند توانسته‌اید جنبش دانشجویی ایران را مرعوب قدرت پوشالی خود نمایید ؛ خبر بدی برایتان داریم . خبری که هر سال تکرار می‌شود ، اما کهنه نمی‌شود . خبری که سالیان سال تکرار شده و می‌شود و تن دیکتاتورها و مستبدین را لرزانده است . کوتاه است اما پر طمطراق : “مهر آمد” .
گمان مبر که به پایان رسید کار مغان          هزار باده ناخورده در رگ تاک است هنوز

جمعی از دانشجویان دانشکده فنی دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات تهران
٣ /۷/۱٣٨۹


اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید:

Facebook
    Delicious delicious     Twitter twitter     دنباله donbaleh     Google google     Yahoo yahoo     بالاترین balatarin


چاپ کن

نظرات (۰)

نظر شما

اصل مطلب

بازگشت به صفحه نخست