• احمدی‌نژاد با همه ازمندی اش به قدرت شانسی برای انکه بعد از دو سال دیگر به قدرتش در این نظام ادامه دهد ندارد. اگر چه قابلیت های وی برای انکه یک دیکتاتور جهان سومی مانند قذافی در لیبی و یا اسد در سوریه شود بی شک زیاد است. ولی در سر راه او دیکتاتور دیگری قرار دارد که بهر حال اهرم های قدرتش بیشتر و قویتر میباشد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۷ آبان ۱٣٨۹ -  ۲۹ اکتبر ۲۰۱۰

۱- نظام جمهوری اسلامی تا کنون در انتخابات ریاست جمهوری اش توانسته بوده با بندبازی بین جناح فاشیستی اصول گرا و جناح اصلاح طلب مردم را به صحنه بکشد. اما این بازی اکنون دیگر قابل اجرا نمی باشد چرا که اصلاح طلبان اپوزیسیون برانداز شده اند.
بنا بر این نظام برای دوره اینده اش (اگر تا دوره اینده چیزی بنام نظام از ان باقی مانده باشد) با مشکل بزرگی روبرو می باشد. چندی پیش همسر الهام اعلام کرده بود که انتخابات ریاست جمهوری هر چهار سال یکبار تنش فوق العادهای در جامعه ایجاد می کند و سیستم با ثبات تر انستکه رهبری هر چهار سال یکنفر را برای اداره امور اجرایی تعیین کند. (همان ایده شسته رفته حکومت اسلامی)
۲- احمدی‌نژاد نشان داده که نمی خواهد مانند یک کارگزار ساده ولایت فقیه به این سادگیها صحنه سیاست را ترک کند. در واقع او برای خود رسالتی بیش از یک کارگزار ساده قائل است.
٣- احمدی‌نژاد برای انکه در دوره اینده به ریاستش (در پشت صحنه) ادامه دهد باید اولا یکی از دوستانش را رئیس جمهور بعدی کند و ثانیا برای انکه به خواسته خود برسد باید با یک گفتمان جدید وارد عرصه مبارزه شود.
۴- احمدی‌نژاد برای انکه یک رئیس جمهور دست نشانده خودش را بقدرت برساند باید با یک شعار جدید و راه جدید خودش را از اصول گرایان که دنبال یک کارگزار برای ولایت فقیه می گردند جدا کند. این شعار جدید همان مکتب ایرانی و یا اسلام ایرانی است که امروزه بطور دائم از زبان وی و مشاعی می شنویم. این بگمان من نه از سر اعتقاد احمدی‌نژاد به مکتب جدید است بلکه از سر نیاز وی می باشد. اولا اگر کاندیدای وی با شعارهای رایج جمهوری اسلامی وارد صحنه مبارزات انتخاباتی شود بهیچ وجه شانس عرض اندام کردن در مقابل اصول گرایان را ندارد و ثانیا در انتخابات جدید وقتی الترناتیوی در مقابل اصول گرایان نباشد چیزی برای انتخاب باقی نمی ماند. در واقع نظام جمهوری اسلامی با بیرون کردن اصلاح طلبان از صحنه انتخاباتی خودش را بی اینده کرده است. هم اینجا است که وی می تواند شانس خودش را امتحان کند. فرض کنید دو سال دیگر است (همانطور که گفتم اگر نظام به این شکلش تا دو سال دیگر باقی باشد) و اصول گرایان یک یا دو کاندیدا داده اند و خامنه ای مثل همیشه از مردم شهیدپرور می خواهد تکلیف شرعی خود را انجام داده و در انتخابات شرکت کنند. پر واضح است که تنها جمعیت پنج تا هشت درصدی حامی نظام در انتخابات شرکت خواهند کرد. تاکنون همیشه لااقل چیزکی برای انتخاب بوده ولی با حذف اصلاح طلبان دیگر انهم در دسترس نمی باشد. همینجا است که احمدی‌نژاد با شعار و مکتب جدیدش می تواند به نظام امید بدهد. اگر چه امروزه بسیاری از اصول گرایان با عصبانیت به شعارهای وی و مشاعی برخورد می کنند ولی هنگامی که ببینند که مکتب جدید برای کل نظامشان منشا برکات خواهد بود مخالفتشان کمتر خواهد شد.
تصور من انستکه هر چه به انتخابات نزدیکتر شویم شلنگ تخته ها و گردنکشی های احمدی‌نژاد و مشاعی بیشتر خواهد شد. جناح مقابل هم خیلی کاری بر علیه وی نمی تواند بکند. نظام بعد از کودتای سال گذشته و ظهور جنبش سبز ضعیفتر از انستکه توانایی تغییر رئیس جمهور با حکم حکومتی و یا رای مجلس را داشته باشد.
۵- اما مکتب جدید برای انکه واقعا بتواند بخشی از جامعه را بخودش جلب کند و بصورت یک الترناتیو دربرابر جناح دیگر ظاهر شود احتیاج به چه چیزی دارد. با یک چفیه بگردن کورش انداختن و یا منشور کورش را بوس کردن مردم همه جنایتها و دروغگویی های احمدی‌نژاد را فراموش نمی کنند. از طرف دیگر دایره شلنگ تخته های وی هم نمی تواند خیلی گسترده شود چرا که اولا خشم و اعتراض اخوندهای سنتی را بر می انگیزد و ثانیا و مهمتر از ان پایگاه سنتی هفت هشت درصدی نظام در طول سی سال گذشته با این عقیده به میدان امده که هر چه به پادشاهی و شاهنشاهی و ملی گرایی و ناسیونالیسم ارتباط دارد استکباری و ضد دین می باشد. هر دو جناح به این پایگاه نیاز دارند و نمی خواهند براحتی انرا از دست بدهند. تصور من انستکه در چهارچوب مکتب جدید وی سعی میکند قول یکسری ازادی ها مثلا ازادی دوچرخه سواری و یا به استادیوم رفتن را به زنان بدهد. در زمینه احترام به کورش و شاهان گذشته اگر چه دست وی بازتر است ولی نتیجه اش برای رای جمع کردن کمتر خواهد بود. چرا که کورش و کورش گرایی به زندگی روزمره مردم کمتر ارتباط دارد. اینکه احترام به کورش یک نقطه ضعف جنبش اعتراضی مردم می باشد را مشاعی خوب درک کرده است. در چند روز گذشته سایت بالاترین پر از تبلیغات از کورش بوده، چه چیزی کم دردسرتر از این که احمدی‌نژاد هم خودش را دوستدار کورش جلوه دهد. هیچ خرجی ندارد. با همه اینها تصور من انستکه نظام جمهوری اسلامی بعد از تقلب بزرگ دیگر هرگز نمی تواند مشروعیتی که در سی سال گذشته بناحق از ان بهره مند بود بدست اورد.
۶- بگمان من احمدی‌نژاد با همه ازمندی اش به قدرت شانسی برای انکه بعد از دو سال دیگر به قدرتش در این نظام ادامه دهد ندارد. اگر چه قابلیت های وی برای انکه یک دیکتاتور جهان سومی مانند قذافی در لیبی و یا اسد در سوریه شود بی شک زیاد است. ولی در سر راه او دیکتاتور دیگری قرار دارد که بهر حال اهرم های قدرتش بیشتر و قویتر میباشد.
۷- یک نکته در باره کورش و کورشگرایی: چند سالی است که ایرانیان بعنوان یک نوع واکنش در مقابل مکتب اسلام و عرب گرایی نظام جمهوری اسلامی به کندوکاو گذشته خود برامده اند. این کندوکاو بعضی وقت ها نتایج شگفت اوری میدهد. از جمله انکه اکنون کشف شده که کورش پادشاهی عادل بوده و خیلی زودتر از غربی ها حقوق بشر را ابداع و اجرا کرده است. اولا انکه ما از تاریخ ۲۵۰۰ سال گذشته امان خیلی کم میدانیم و یک کتیبه دلیلی بر عادل بودن کورش نمی شود. از طرف دیگر گیرم که کورش خیلی هم خوب بوده ایا ما می توانیم انکار کنیم که ما در زمینه رعایت حقوق بشر یکی از عقب مانده ترین کشورهای دنیا بوده و هستیم؟ نه تنها امروز که بیش از صد سال است که ما در ته غافله بشریت در حال دویدن هستیم. اگر ما بخواهیم به کسی افتخار کنیم ان کس مجید توکلی ها، شیرین عبادی ها، شادی صدرها و ده ها و صدها مبارز ازادی خواه وطن است که باید به ان افتخار کنیم. اگر کورش افتخار دارد، کور کردن تمامی مردم یک شهر بدست نادرشاه هم سرافکندگی و شرمساری دارد و کشتن ۴۰۰۰ جوان ایرانی در زندان ها بدستور خمینی جلاد و با ماشه کشی امثال احمدی‌نژاد هم سرافکندگی دارد. امیدوارم که بازیچه تبلیغات ایرانی بازی امثال مشاعی نشویم.