اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۱۴ آبان ۱٣٨۹ -  ۵ نوامبر ۲۰۱۰

ایلنا: دریاچه زریوار یا به قول مردم کردستان زریبار یکی از زیباترین دریاچه‌های آب شیرین در جهان است که شهرت زیبایی‌اش در همه جا پیچیده است ولی این دریاچه این روزها حال خوشی ندارد شاید برای کسانی که هر چند سال یکبار به دیدن دریاچه می‌روند قابل لمس نباشد ولی مردم محلی به خوبی درک کرده‌اند که دریاچه به روند مرگ تدریجی دچار شده‌ است.
مدیرعامل انجمن سبز چیا که از تشکل مردم نهاد زیست‌محیطی مریوان است معتقد است ورود فاضلاب، گل‌ولای و چاه‌های غیر مجاز اطراف دریاچه مرگی حتمی را برای دریاچه زریبار رقم می‌زند.
محمد ناجی کانی‌سانانی در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا در مورد وضعیت فعلی دریاچه زریبار می‌گوید: دریاچه زریبار بزرگ‌ترین تعداد چشمه‌های جوشان در جهان را دارد. به طوری که چهارصد تا چهارصد و پنجاه چشمه آب دریاچه را تامین می‌کنند و آبی از بیرون به دریاچه وارد نمی‌شود.
او ادامه می‌دهد: البته در فصول بارندگی آبی که همراه با گل‌ولای است از کوه‌های اطراف به سمت دریاچه سرازیر می‌شود که نه تنها به پر آبی دریاچه کمکی نمی‌کند بلکه برای دریاچه مضر نیز هست.
کانی‌سانانی توضیح می‌دهد: این گل‌ولای هنگامی که در کف دریاچه رسوب می‌کند روی چشمه‌های جوشان کف دریاچه را می‌پوشاند و همین امر موجب می‌شود چشمه‌ها دچار فشار هیدرواستاتیکی شده و کم آب شوند.
او ادامه می‌دهد: فشار هیدرواستاتیکی که روی چشمه‌های جوشان دریاچه زریبار وارد می‌شود موجب کم‌ آب شدن آنها می‌شود و این آب که قرار بود از این چشمه‌ها خارج شود از چشمه‌های دیگری در دشت‌هایی که ارتفاع کمتری دارد تخلیه می‌شود.
مدیرعامل انجمن سبز چیا تاکید می‌کند: جدا از مسئله گل‌ولای و کم آب شدن چشمه‌های کف دریاچه چا‌ه‌های عمیق و نیمه‌عمیق در اطراف دریاچه، آب زیرزمینی را که آب دریاچه زریبار از آن تامین می‌شود غارت می‌کند.
او در مورد چاه‌های غیرمجاز می‌گوید: تعداد زیادی چاه عمیق و نیمه عمیق در اطراف دریاچه زریبار وجود دارد که از سفره‌های آب زیرزمینی چشمه‌های دریاچه از آن تغذیه می‌شود و آب شهر را تامین می‌کند که همین امر موجب افت شدید آب زیرزمینی در این مناطق شده است.
پر غذایی یا یوتری‌سی‌‌کاسیون معضل دیگری است که دریاچه زریبار با آن مواجه است. معضل خطرناکی که می‌تواند مرگ دریاچه زریبار را رقم بزند.
کانی‌سانانی در این رابطه می‌گوید: قبلاً دریاچه زریبار از سمت جنوب به طور طبیعی تخلیه آب داشت ولی از وقتی در این قسمت سد زده شده است کل مواد زیستی تولیدی ۱۴۰۰ هکتار مساحت دریاچه به درون دریاچه باز می‌گردد.
او ادامه می‌دهد: غیر از این ورود ٣۰۰ لیتر در ثانیه فاضلاب شهری و روستایی از طریق ۱۱ روستا و برخی محلات شهر مریوان به داخل آب دریاچه موجب پدیده پرغذایی یا یو‌تری‌سی‌کاسیون شده است به طوری که هر متر مکعب از آب دریاچه ٣ کیلوگرم سیتوپلانگتوم تولید می‌کند در حالیکه این میزان به طور طبیعی ۱.٣ کیلوگرم است.
کانی‌سانانی توضیح می‌دهد: این تولید ۲.٣ برابری مواد زیستی شناور باعث شده که آب دریاچه به طور مرتب کم شود. نیزارها به طور تصاعدی رشد پیدا کند که این روال اگر به همین صورت پیش برود دریاچه به مرگ محتوم محکوم است.
او در مورد راه‌حل‌های نجات دریاچه نیز می‌گوید: تنها راه چاره این است که اولاً راه چشمه‌های جوشان به سمت زریبار برگردد، یعنی رسوب گل‌ولای از روی چشمه‌های دریاچه برداشته شود و از تجاوز به زمین‌های دریاچه، چاه‌های غیرمجاز و ورود فاضلاب به دریاچه اجتناب شود شاید دریاچه بتواند نجات پیدا کند.