• در حکومت هایی که به صورت بسته و فردی اداره می شوند تنوع قومی، زبانی و فرهنگی جمعیت کشور و هم چنین برابری اجتماعی، سیاسی و حاکمیت قانون که در واقع ابزارهای پیوند دهنده منافع ملی در داخل کشور به شمار می روند، به صورت واقعی پذیرفته نمی شود ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۹ خرداد ۱٣٨۵ -  ٣۰ می ۲۰۰۶

۱. در حکومت هایی که به صورت بسته و فردی اداره می شوند تنوع قومی، زبانی و فرهنگی جمعیت کشور و هم چنین برابری اجتماعی، سیاسی و حاکمیت قانون که در واقع   ابزارهای پیوند دهنده منافع ملی در داخل کشور به شمار می روند، به صورت واقعی پذیرفته نمی شود. در نتیجه این وضعیت در این گونه رژیم ها، ابزارهایی که پیوند دهنده منافع   ملی در درون سرزمین ملی شناخته می شوند، فاقد کارکرد مورد انتظار هستند.
۲. در حکومت های فردی به تدریج قدرت در کنترل اقلیت مسلط قرار می گیرد. گردش قدرت در چنین رژیم هایی نیز در چارچوپ و دایره ای کوچک از افراد خودی   است که   البته می تواند با پذیرش ظاهری برخی اصول دموکراسی و به عنوان مثال از طریق ساختار انتخاباتی خاص و به شدت کنترل شده   صورت پذیرد. بنابر این، از یک سو هیچگاه قدرت از دست عناصر خودی خارج نشده و منابع اصلی قدرت به صورت انحصاری در اختیار آن ها است، از دیگر سو هم از طریق برگزاری انتخابات تغییر ماهیت داده شده، قیافه یک رژیم دارای ساز و کار دموکراتیک را به خود می گیرند. در نتیجه برآیند رفتار سیاسی، اجتماعی و حقوقی نهادها و منابع قدرت به منظور تحکیم و استمرار منافع اقلیت مسلط می باشد که البته گاه ممکن است تامین کننده منافع ملی باشد، ولی به صورت کلی نمی تواند به یک رویه و اصل کلی تبدیل شود.
٣. در رژیم هایی که به صورت آشکار جامعه به یک بخش کوچک ـ خواص ـ خودی   و یک بخش بزرگ غیرخودی تقسیم می شود و این تقسیم بندی توسط سران حکومت تئوریزه می شود و هیچ نگرانی از پیامدهای منفی اجتماعی   و سیاسی آن وجود ندارد، مردم در چنین جامعه ای بر پایه عواملی ایدئولوژیک که با گذشت زمان آشکار گردیده که   تامین کننده منافع اقلیت در قدرت است، دعوت به همبستگی ملی می شوند.
۴. هرگاه در رژیم های بسته و غیررقابتی آزادی های فردی، برابری سیاسی و حقوقی و حاکمیت قانون نقض می شود، و برای این گونه معیارها که مردم سالار بودن یا استبداد سالار بودن حکومت از طریق آن ها شناخته می شود، اهمیتی داده نمی شود، برای سایر عوامل پیوند دهنده منافع ملی نیز اهمیت و اولویتی به جز در حرف ها و شعارهای رسمی و تبلیغاتی داده نخواهد شد.
۵. چون سیاست خارجی کشورها پیروی از سیاست داخلی آن ها است، رژیم های غیردموکراتیک به جز این که ناتوان از به کار گیری ابزارهای پیونددهنده منافع ملی در داخل کشور خود هستند، از نظر به کارگیری سیاست هایی که منجر به منفعت اقتصادی و در نتیجه کسب منفعت ملی در تعامل با سایر بازیگران در عرصه روابط بین الملل شود، ناتوان و آسیب پذیر هستند. در نتیجه چنین وضعیتی، بخش مهمی از منابع اقتصادی کشور نیز هزینه می شود. بنا بر این، چرخه زیان به منافع ملی در رژیم های فردی کامل است.
 
# سردبیر هفته نامه آبان  
http://alipour-m.blogfa.com