اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۲۵ آبان ۱٣٨۹ -  ۱۶ نوامبر ۲۰۱۰

گمان نمی کنم یک انسان بالغ و عاقلی در جهان وجود داشته باشد که به جای دیپلماسی و تعامل از نظامی گری حمایت کند،ولی در عرصه روابط بین الملل بازیگران سیاسی بسیار متفاوت عمل می کنند،اصولا دیپلماسی به کار واحدهای سیاسی می آید که حداقلی از نظم مستقر را پذیرفته باشند و با کشورهای طرف گفتگو تعارض ذاتی نداشته باشند

جمهوری اسلامی از روز نخست تاسیس تا امروز به شکل افراطی و بی منطق خود را خصم آمریکا و ارزشهای جهانشمول بشری معرفی کرده و طی سی سال گذشته لحظه ای از خصومت خود با غرب را کاهش نداده،حتی در اوج مذاکرات هسته ای و زمانی مذاکره کننده ارشد ایران در دولت خاتمی یعنی حسن روحانی در حال رسیدن توافقی با غرب بود علی خامنه ای با مجبور کردن محمد خاتمی به افتتاح جنجالی مرکز ucfاصفهان خط بطلانی بر هرگونه توافق کشید،زیرا رهبر جمهوری اسلامی مایل نبود به بحران ناشی از پرونده هسته ای"پایان دهد"

حتی در دولت محمود احمدی نژاد هم نشانه هایی از این که احمدی نژاد حاضر به یک معامله بزرگ با غرب است به گوش می رسید و مذاکرات وین که سعید جلیلی مذاکره کننده ارشد ایران بود به توافقات اولیه در موضوع هسته ای و غنی سازی دست یافته بود ولی باز کسی که جریان مذاکرات را به هم زد رهبر جمهوری اسلامی بود،آقای خامنه ای حاضر نشد بسته پیشنهادی و پکیج تشویقی غرب را که امتیازات زیادی برای ایران داشت را بپذیرد و تنها گزینه پیش روی غرب برقرار کردن تحریم ها شد

به نظر من دیپلماسی با جمهوری اسلامی از کارایی برخوردار نیست، بسیار علاقه دارم جمهوری اسلامی بتواند "پشت میز" مشکلات خود را حل کند و برخلاف بسیاری از ایرانیان داخل و خارج کشور که مذاکره را به ضرر ایران می دانند من "نفس مذاکره" را مفید و حتی به نفع دمکراسی خواهی آینده کشور می دانم،مشکل من سبک و شیوه سازش ناپذیر و افراطی رهبر جمهوری اسلامی است،آقای خامنه ای بارها و بارها و با صراحت و با روشن ترین کلمات هرگونه مذاکره و امتیاز دادن و گرفتن در برابر غرب را به "زانو زدن در مقابل استکبار جهانی"و"تسلیم شدن در برابر غربی های فاسد" تعبیر کرده،در سیاست آقای خامنه ای جایی برای مذاکره و تعامل و امتیاز گیری و امتیاز دهی نیست،رهبر جمهوری اسلامی از آمریکا یک غول بی شاخ و دم ساخته و طوری از واژه "دشمن" مفهومی مذهبی و ایئولوژیک ساخته که قادر به کوتاه آمدن و اعتدال دیپلماتیک نیست،من هرگز خواهان حمله نظامی به ایران نیستم چراکه علاوه بر از بین بردن زیر ساخت های کشور و کشته شدن مردم بی گناه باعث تقویت جمهوری اسلامی هم خواهد شد،ولی تلاش برای تغییرات اساسی در ساختار قدرت در ایران را تنها راه مناسب می دانم،ایران را باید از جمهوری اسلامی سازش ناپذیر و ضد غرب فعلی به یک حکومت معتدل و تعامل کننده ( ونه لزوما دمکراتیک) با دنیا تغییر داد، جمهوری اسلامی در بلند مدت هم حاضر نیست روابط خود با غرب و آمریکا را عادی کند چرا که دشمنی ورزیدن و ستیزه گری به خصلت ذاتی این رژیم مبدل شده و قادر نیست از آن دست بردارد و رهبر جمهوری اسلامی "حد وسطی" برای سیاست ورزیدن قائل نیست

کوروش/تهران