• در سینه ام
آیینه ای ست،
که تو به چهره ی غمگینِ خود
                               در آن
هر گاه گاه نگاهی می افکنی، ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۲ آذر ۱٣٨۹ -  ۲٣ نوامبر ۲۰۱۰

 یاد ِ هومن (یک)


آه!
آیا دوباره آن پرنده ی ناپیدا، آن پرنده ی پنهان پر بود
کز آشیان ِ خود به یخستانِ زمهریر
با بال های سرد
و با پیامِ درد
پرواز کرد
و، در گذار ِ بی رنگ اش
                              از ناگهان،
بر مهره های تیره ی پشت ام
پرسود؟!                  
                           
بیست و هشتم اردیبهشت ۱٣٨۹،
بیدر کجای لندن



یاد هومن(دو)


در سینه ام
آیینه ای ست،
که تو به چهره ی غمگینِ خود
                               در آن
هر گاه گاه نگاهی می افکنی،
و خنجر از یخآتش داری در چشمانِ خویش،
                                              که با آن
هر بار
یک زخمِ تازه بر دلِ من می زنی.

بیست و هشتم اردیبهشت ۱٣٨۹،
بیدر کجای لندن



یاد هومن (سه)


آخ!
باز این گُداخته ... این...این گلوله ی آتش
که از تفنگِ یادِ تو،
                   از نا کجای کمینگاهِ ناگهان،
شلیک می شود به دل ِخود گدازتر از عشق
وپُر گدازه تر از کینه ام:
و آتشفشانِ درد می سازد
از سینه ام!

بیست و هشتم اردیبهشت ۱٣٨۹،
بیدر کجای لندن