اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۱۷ آذر ۱٣٨۹ -  ٨ دسامبر ۲۰۱۰

اخبار روز - گزارش دریافتی: جمعی از دانشجویان و فعالان دانشجویی مقیم خارج از کشور در آستانه فرا رسیدن ۱۶ آذر ، و گرامیداشت روز دانشجو در ایران، در دانشگاه جرج واشنگتن ایالات متحده، روز شنبه چهارم دسامبر مراسم بزرگداشتی را برپا کردند.
در این بزرگداشت جمع زیادی از فعالان داشنجویی و فعالان حقوق بشر که به دنبال پژواک فریاد حقطلبانه دانشجویان داخل کشور در عرصه بینالمللی هستند و بر آنند تا فعالیتهای گستردهای را برای دفاع از مطالبات جنبش دانشجویی ایران سازماندهی کنند به سخنرانی پرداختند ..
علی افشاری دبیر انجمن دانشجویان دموکراسی خواه دانشگاه جورج واشنگتن ویکی از بانیان بر پایی این نشست در یک سخنرانی با تقسیم بندی مزیت های جنبش دانشجویی به عوامل ساختاری و محیطی و عوامل ماهیتی اشاره کرد و گفت : فقدان توسعه سیاسی ،ضعف جامعه مدنی و نیز مرجعیت اجتماعی ،جامعه محوری و عدم کارکرد حزبی از وجوه این مزایا است .
وی در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به عوامل تشکیل دهنده دوره جدید جنبش دانشجویی و افزایش نقش کنشگری آن افزود :فروکش کردن جنبش سبز و ظهور خیابانی آن ،نزدیک شدن آستانه تحمل حکومت به صفر و نیز متلاشی کردن همه گرو ههای سازمان یافته اعم از مدنی و سیاسی از عوامل شکل دهنده شرایط جدید جنبش دانشجویی است که مجددا دانشگاه ها را به بستر اصلی مقاومت و مبارزه با خودکامگی تبدیل می سازد .
این فعال دانشجویی ادامه داد :برقراری رابطه انداموار با دیگر جنبش های اجتماعی ،تلاش برای افزایش آگاهی بخشی و تعامل با روشنفکران و نیروهای سیاسی دموکراسی نکاتی هستند که می توانند تداوم بخش پیشتازی جنبش دانشجویی باشند .
عضو انجمن دانشجویان دموکراسی خواه دانشگاه جورج واشنگتن همچنین اطلاعات و آمار های زیادی را در سخنرانی خود مبنی بر تعداد دانشجویان و ساختار پراکندگی آنها و نیز بر تفکیک دانشجویان دولتی و آزاد ارائه داد و از نقش جنبش دانشجویی برون مرزی اینگونه گفت : انعکاس خواست جنبش دانشجویی ایران ،ایفای کارکرد حمایتی،تلاش به وادار کردن حکومت به رعایت آزادی های آکادمیک ،جلب همبستگی دانشجویان خارجی با خواست دانشجویان ایرانی بخشی از نقش جنبش دانشجویی برون مرزی است که باید به خوبی ان را ایفا کند .

جنبش دانشجویی فراگیر بود
همچنین در بخشس دیگری از این نشست ژاله بهروزی از فعالان کنفدراسیون محصلین و دانشجویان ایرانی بین سال های۱۹۷٨-۱۹۶٨ و یکی از بنیانگزاران گروه بیداری زنان که در دوران انقلاب اولین تظاهرات گسترده زنان را در مقابله با آغاز ستیزه گری جمهری اسلامی بر ضد زنان سازمان داد در سه بخش به سخنرانی پرداخت .
وی در بخش اول این سخنرانی به مشخصات اساسی که عامل موفقیت کنفدراسیون دانشجویان بود پرداخت و ارزش های دموکراتیک را اصلی ترین عامل این موفقیت نامید .
بهروزی مهمترین تبلور دموکراتیک را قبول ارزش ، تحمل دگر اندیشی و پذیرش نظر های مختلف و حفظ تفاوت های سیاسی خواند و ادامه داد :تبلور دیگر این کنفدراسیون دفاع بی قید و شرط از زندانیان سیاسی و همه اقشار جامعه بود .
وی در بخش دیگری از سخنانش با تاکید بر این که کنفدراسیون بر اصل اتکا بر خود پایبند بود افزود :این در حالی بود که ما به غیر از فالیت های سیاسی به مباحث اجتماعی و حقوق بشر همچون کمک به سیل زندگان و یا کمک به زندانیان سیاسی را نیز در دستور کار داشتیم .
وی با اشاره به این که مشخصه دیگر جنبش دانشجویی خارج از کشور سراسری بودن و فراگیری آن است ادامه داد:دانشجویان درگذشته آینده خود را در باز گشت به ایران میدیدند در حالی که این روزها دانشجویان کنونی فرزندان همان دانشجویان قبل هستند و از این رو شاید دلیل چندانی برای دانشجویان برای بازگشت به ایران و جود نداشته باشد.
وی در برسی اجمالی در روند مهاجرت گفت :آشنایی با تکنولوژی ، تسهیل در امر مهاجرت و مباحث دیگر سبب شده که دانشجویان غربتزدگی کمتری را متحمل شوند.
وی در بخش پایانی سخنان خود با طرح این سوال که آیا کنفدراسیون تاثیری در جنبش های قبل و بعد از انقلاب داشته است یا نه افزود :در طی بیست سال۲۵ تا ٣۰ هزار نفر در سطوح مختلف در فعالیت های کنفدراسیون درگیر بوده اند که به ایران بازگشته و خدمت کرده اند .

ما شکست خوردیم
همچنین مهدی فتاح پور از رهبران دانشجویی سال های ۱٣۴۷ تا ۱٣۵۲ و یکی از نمایندگان دانشجویان در این نشست با تاکید بر این دفتر ادوار تحکیم وحدت می توان حلقه واسطی باشد بین دانشجویان گذشته و جدید گفت : از این رو برخورد خشونت آمیز حکومت با اعضای این گروه را می توان نقش آنها در این عرصه و جنبش دانشجویی عنوان کرد .
وی به اشاره به سرفصل های مشترک بین جنبش های دانشجویی ۶۰ سال گذشته پرداخت و افزود:نکته عمومی این است که وقتی صحبت از حرکت دانشجویی می شود منظور حرکت وسیع و گسترده ای است که با حمایت وسیع دانشجویی همراه است .
عضو هیات مسئولان و مسئول هیات سیاسی اجرایی اتحاد جمهوری خواهان با تاکید بر این که تا زمانی که امیدی وجود نداشته باشد نمی توان منتظر ظهور جنبش و حرکتی باشیم اظهار داشت :برای همین هدف است که حتی سرکوب هم مانع آنها نمی شود آنها هزینه می دهند و متقائد شده اند که هدفمند هستند و به سوی آن پیش می روند .
فتاح پور در بخش دیگری از سخنانش با اشاره بر این که جامعه ایران به دانشجویان اعتماد به نفس می دهد افزود :این اعتماد به نفس حرکت به وجود میآورد آنها با این اعتماد به نفس در خودشان می بینند که توان فکری و نظری دارند و می توانند جامعه را تغییر دهند و تاریخ نشان داده که هر زمان جنبش آنها افت کرده نسل اینده پرچم دار آن شده است .
عضو هایت رهبری سازمان فدایی خلق( اکثریت) گفت :خصوصیت دیگر جنبش دانشجویی ایران درخواست های است که آنها با آن درگیر هستند دانشجویان می خواهند آزادی حرکت داشته باشند و خواست صنفی آنها با سیاست گره می خورد .
وی با اشاره به این که مهمترین تمایز امروز و قبل از انقلاب روحیه و روان شناسی دانشجویان است ادامه داد :دانشجویان آن زمان روحیه رمانتیک داشتند و می خواستند دنیا را تغییر دهند و دچار یک رمانیسم دانشجویی بودند ولی این روزها دانشجویان این روحیه را ندارند آنها به دنبال هدف مشترک میگردند ..
فتاح پور ادامه داد:آن زمان روحیه مطلق جمع گرایی بود ولی این روزها فردگرایی یکی از وجوه و خواسته های جوانان است .که این روحیه در نوع مبارزات تاثیر می گذارد .
مسئول سازمان دانشجویان پیشگام افزود: آن زمان ما شکست خوردیم خواسته های ما قابل تامل نبود و دانشجویان نتوانستند هدف بوجود بیاورند .
فتاح پور ادامه داد : در این سال ها جنبش دانشجویی افت شدید نداشته است هر چند که سرکوب ها شدید تر شده و هم رادیکال تر ولی جنبش گسترده تر شده و فراگیر تر.

به نام دانشجویان زندانی
ابولفضل (پویا) جهاندارزندانی سیاسی و عضو شورای همبستگی برای دموکراسی و حقوق بشر در ایران با حضور در این نشست با اشاره به اسامی دوستان در بندش به خاطراتی از دوران حبس خود پرداخت .
این بلاگر و فارغ التحصیل کارشناسی مدیریت بیمه دانشگاه علامه با ذکر نام هایی همچون بهاره هدایت ،مجید توکلی به عنوان شرف دانشجویی وعبدالله مومنی و دیگر دوستانش به شرح شکنجه ها بازجویی ها و اتفاقاتی پرداخت که در طول دو سال زندان در ایران داشته است
و نیز در این نشست مریم سطوت عضو اتحادیه جمهوری خواهان و از فعالان سابق دانشجویی به ترانه خوانی پرداخت و نیما سلحشور نوازنده تار سه تار و تا سل به هنرنمایی در نواختن تار پرداخت .

همچنین بیانیه های مختلف و پیغام های زیادی از دانشجویان در بند خوانده شد .
آنجلا نوبهار دانشجوی محروم از تحصیل بهایی به خواندن پیام بهاره هدایت و مجید توکلی دو عضو عضو دربند دفتر تحکیم وحدت و انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه امیرکبیر پرداخت .


آنها در در پیام شان ضمن تاکید بر ادامه ایستادگی در برابر مستبدان گفته است: "ساییده شدیم و نشکستیم و سر خم نکردیم. همچنان ایستاده ایم، اگر چه با دل های تنگ و بی قرار ، نظاره گر تلاش مستبدان برای تاراج گلدانی هستیم که ما و گذشتگانمان برای پروردنش، خون دل به سینه فرو خورده ایم."
زیاد نمی گذرد از واپسین خدانگهدار. از آن همه شور و فریاد مستانه که روزگاری با هم سر دادیم که برهانیم خود را از سیاهی. می خواستیم برداریم آن خیز بلند را تا کناره های آفتاب و عشق. می پنداشتیم که آخر، دوران محنت و رنج را نهایتی است و زود است که دست مردم این سرزمین باشد و دامان آزادی. تیر یکدلی بر کمان اتحاد کشیدیم و در میدان نابرابر دست های خالی را به نبرد هیولای استبداد بردیم. نه تنها در خیابان، که حتی به دل لشگر سکوت کشیدیم و با هر بی مهری بغضی بر اندوهی انباشتیم. تا روزی که از هر نفسی گل یاسی بروید یا که داوودی. دانشگاه را نه زندان، که گلستانی می خواستیم پر از تاق های خوش نگار عطرآگین، تا نسیم علم و آگاهی اش از مرزهای هر شهر و آبادی بگذرد. در رویای مان، هیچ سیم خارداری و آهنی دانشجویی را علامت ممنوع الورودی نمی داد. نامه محرمانه ممنوعیت از تحصیل به دست کسی نمی رسید، سایه وحشت از آسمان دانشگاه پر می کشید و استاد به زور چماق خانه نشین نمی شد. همکلاسی برای ارائه پاره ای توضیحات نمی رفت و «یار دبستانی» دیگر بوی حسرت نمی داد.
آذرماه بار دیگر آمده که به زمستانی دیگر پیوند خورد. آذری که ماه ما بود تا به قلب زمستان بزنیم. آذری که همیشه ماه ماست. دیوارهای سرد و سنگ زندان اوین، روزها و شب های بی پایانی است که بیهوده می کوشند میان من و شما جدایی بیفکنند. ولی این سینه همچنان تنگ ١٦ آذرهایی که با هم گذراندیم و بی قرار تمام روزهای سبز و آفتابی پیش روست. میانمان حصار افکنده اند، اما در این سر هنوز هوای آن همه یار دبستانی است که دست در دست هم خواندیم و یاد مشت های گره کرده و فریادهاست که از گلو برکشیدیم که عشق میان ما را هیچ خشت و آهن و سنگی دیوار نمی تواند بود. آن روز نزدیک است. باور کنیم و آگاه و پر امید ایستاده بمانیم همچنان.
زنده باد جنبش دانشجویی
همچنین حشمت الله طبرزدی در پیامی اختصاصی برای این نشست از زندان رجایی شهر چنین نوشت :جنبش دانشجویی ایران باید نگاهی دقیق به تاریخ پر افتخار خود داشته باشد .
در این پیام که توسط کوروش صحتی زندانی سیاسی و فعال دانشجویی قرائت شد آمده است : درگذشته حاکمان بر جنبش عدالت خواهی و آزادی خواهی بود و امروز دموکراسی خواهی و دفاع از حقوق بشر بدون قید و بند و مرزی نیز به آن افزوده شده است .دانشجویان ایرانی آگاه تر شده اند و این گامی به جلو است .
در بخش دیگری از این پیام با تاکید بر این که مهمتر از خود مطالبات چگونگی و راه رسیدن به آنهاست ،که اهمیت ویژه ای دارد آورده است : با توجه به اینکه امروز طیف های مختلف براساس مطالبات مشترک خود در جنبش سبز شرکت دارند و همبستگی خوبی میان نیروهای مختلف سیاسی و اجتماعی در ایران بوجود آمده و این تکثر دید و طیف در جنبش پذیرفته شده است ، جنبش دانشجویی می باید نقش خود را پررنگ تر در میان طیف های حاضر در جنبش سبز نشان دهد.
چرا که همیشه این دانشجویان بوده اند که نسبت به اقشار دیگر جامعه در رسیدگی به مطالبات سیاسی جامعه پیشگام بوده اند و امید ها را به جامعه بر کردانده اند.

همچنین جمعی از تشکل های دانشجویی و مدنی ایرانیان خارج از کشور در بزرگداشت روز داشنجوی ایرانی شانزدهم آذر بیانیه ای و قطعنامه ای صادر کردند که توسط احمد باطبی فعال حقوق بشر و زندانی سیاسی در این نشت خوانده شد .
متن کامل این قطعنامه از این قرار است . پنجاه و هفت سال است که شانزدهم آذر برای ما روز پیوند خونین دانش و آزادگی است. روزی که گلولههای مستبدان زمان سه آذر اهورایی را بر زمین افکند، نه تنها شعلهمقاومت دانشجویان ایرانی خاموش نشد، که این روز به نمادی جاودانه برای ایستادگی روشنگرانه دانشگاه در برابر خودکامگان مبدل گشت. سالهاست که هرگاه فزونخواهی عمله استبداد بالا میگیرد، یورش به دانشگاه اولین دسیسه ای است که بر ذهن استبداد سایه می افکند. روزی دولت کودتا دانشجویان را در میهمانی خوشآمدگویی استبداد به استثمار قربانی می کند؛ چند صباحی دانشگاه را به نام انقلاب فرهنگی تعطیل میکنند؛ شبانگاهی دانشجویان مدافع آزادی بیان را از بلندی خوابگاهشان به خیابان پرتاب می کنند و کلبه درویشی شان را آتش می زنند ؛ روزگاری نیز برای تثبیت کودتای انتخاباتی شان، خواستاران صیانت از آرای مردم را فتنه گر خوانده و حرامیان را برای سرکوبشان به کوی دانشگاه میفرستند و در خیابانها دانشجویان فرهیختهای همچون کیانوش آسا را به همراه دهها زنومرد بیگناه به قتل میرسانند؛ و امروز درپی افتضاحات پیاپیشان در تمامی جوانب اداره کشور، از یک سو دانشجویان آزاده و برومند کشور را تعلیق، اخراج، تبعید و زندانی میسازند و از سوی دیگر مانع تحقیق و تدریس علوم انسانی میشوند. چرا که آنان که جوینده علم و دانشاند و عقلانیت جمعی را چراغ راه خویش میدانند، هرگز پذیرای تسلط نظام ناکارآمدی نخواهند بود که فرمانبرداری از منویات یک فرد را معیار بصیرت میشمارد.

نقض مکرر حقوق اولیه انسانی، مدنی و صنفی دانشجویان به رویه مرسوم حاکمیت ایران مبدل گشتهاست. زندانیکردن بیش از هفتاد دانشجو، محکومیت بسیاری از این عزیزان به حبسو تبعید طویلالمدت و محرومیت موقت و دائمی بسیاری از دانشجویان از امکانات تحصیلی و رفاهی از سوی کمیتههای انضباطی در حالی ادامه دارد که پس از گذشت یک سال و نیم هنوز رسیدگی به یورش شبانه به کوی دانشگاه تهران در مراحل ابتدایی، آنهم در مورد عوامل جزئی این تهاجم وحشیانه، قرار دارد. هرچند دستگاه قضایی بیگانگی خود با عدالت و مهیا ساختن امکان تکرار جنایت را در خلاصه کردن پرونده یورش وحشیانه نیروهای نظامی به کوی دانشگاه در تیرماه ۱۳۷۸، با محکومیت سربازی وظیفهای، آنهم به جرم دزدیدن ریش تراشی، ثابت کرده است.

فشارهای امنیتی بر دانشگاه تا آنجا پیش رفته که تشکلهای دانشجویی حتی برای برگزاری انتخابات داخلی نیز با تهدید بازداشت امنیتی روبرو هستند. نقض آشکار حقوق بشر به حدی از رسوایی رسیده که جامعه بین المللی به اتفاق آراء نقض حقوق بشر در ایران را محکوم کرده و در مواردی ناقضین حقوق بشر و نیروهای امنیتیای را که در سرکوب مردم نقش فرماندهی داشته اند، مورد تحریم های دیپلماتیک قرار داده است.


در سالهای اخیر انبوهی از جوانان ایرانی به قصد ادامه تحصیل در مدارج عالی و گاه به دلیل فشارهای امنیتی حاکمیت در اقصی نقاط جهان سکنی گزیدهاند. ارتباط بلاواسطه این گروه با بدنه دانشجویی و دانشگاهی داخل کشور از یک سو، و حضور در مراکز دانشگاهی و تحقیقاتی معتبر جهان از سوی دیگر، موقعیت یگانهای را فراهم ساخته است. جا دارد تا ضمن افزایش آگاهی افکار عمومی نسبت به وضعیت نقض حقوق دانشجویان در ایران و انعکاس صدای اعتراض دانشجویان و مردم ایران نسبت به استبداد حاکمیت، با تعمیق هماهنگی و همکاری بین خود، به یاری نهادهای مدنی و دانشگاهی داخل ایران دربرابر تهاجم همهجانبه استبداد بشتابند.


ما به عنوان جمعی از تشکلهای دانشگاهی و مدنی ایرانیان خارج از کشور، با تبریک فرا رسیدن روز دانشجو به تمامی دانشجویان ایرانی و برگزاری مراسم هماهنگ در بزرگداشت این روز پرافتخار، میکوشیم تا با افزایش همگرایی تشکلهای دانشجویی ایرانی در سرتاسر جهان به حرکت آزادیخواهانه ایرانیان یاری رسانیم. ما مصرانه خواهان آزادی فوری و غیر مشروط دانشجویان دربند، لغو احکام ناعادلانه کمیتههای انضباطی در مورد تعلیق فعالان دانشجویی و رفع محدودیت فعالیت تشکلهای دانشجویی مستقل هستیم. خواهان احترام به استقلال دانشگاه وعدم حاکمیت در مدیریت دانشگاهها به خصوص فرآیند استخدام و بازنشستگی استادان دانشگاهها میباشیم. در انتها ضمن محکومیت ترور استادان دانشگاه در یک سال گذشته و بیکفایتی حاکمیت در برقراری امنیت جانی ایشان، یادآور میشویم که جامعه دانشگاهی سرمایه ملی کشور است و در صورت تداوم مداخلات مستبدانه و برخوردهای امنیتی با آن ، فرجام حاکمیت فعلی متفاوت از سرنوشت حکومت پهلوی نخواهد بود

این برنامه به همت چند تشکل دانشجویی ایرانیان مقیم خارج از کشور و حول پنج محور "آزادی فوری و بدون قید و شرط دانشجویان زندانی"، دفاع از آزادی های آکادمیک و استقلال دانشگاه"، "اعتراض به سرکوب و فضای پلیسی در دانشگاهها"، "مخالفت با دخالت دولت و برخورد ایدئولوژیک در تدریس علوم انسانی و " همچنین "ضرورت توسعه فعالبت جنبش دانشجویی برون مرزی" برگزار شد.
تشکل های برگزار کننده این مراسم، «انجمن دانشجویان دموکراسی خواه دانشگاه جورج واشنگتن»، و جمعی از دانشجویان دانشگاههای جورج میسون امریکن یونیورستی و کالج نوا بودند.
همچنین این برنامه توسط سازمانهای «عفو بین الملل»، «بنیاد برومند»، «کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران»، «اتحاد برای ایران»، «دیده بان حقوق بشر»، «کمیته همبستگی با خواست های دموکراتیک مردم ایران( منطقه واشنگتن دی سی» ، «زنان برنده جایزه نوبل» و فدراسیون جهانی جامعه های دفاع از حقوق بشر مورد حمایت و پشتیبانی واقع شد.
زمان برگزاری این مراسم روز شنبه چهارم دسامبر (۱٣ آذر) و از ساعت سه و نیم تا شش بعد از ظهر و مکان آن، دانشگاه جورج واشنگتن، مدرسه‍ی الیوت بود.