• سومین کنگره حزب چپ اروپا در روزهای ۳ تا ۵ دسامبر با حضور ۲۴۹ نماینده از ۲۵ حزب چپ کمونیست، سوسیالیست، کارگری و سبز و نمایندگانی از ۱۳ حزب ناظر در پاریس برگزار شد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۱٨ آذر ۱٣٨۹ -  ۹ دسامبر ۲۰۱۰

اخبار روز: سومین کنگره حزب چپ اروپا در روزهای ٣، ۴ و ۵ دسامبر ۲۰۱۰ در پاریس با حضور ۲۴۹ نماینده از ۲۵ حزب چپ کمونیست، سوسالیست، کارگری و سبز و نمایندگانی از ۱٣ حزب بعنوان ناظر و کاندیدای پیوستن به حزب چپ اروپا برگزار شد. تعدادی نمایندگان کشورهای غیراروپائی از جمله فلسطین، صحرای غربی (پولیساریو)، حزب عدالت و صلح از کردستان ترکیه و سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) به این کنگره دعوت شدند.

روز نخست ۶ حزب کشوری که کاندیدای پیوستن به حزب چپ اروپایی بودند، به عضویت این حزب اروپایی درآمدند. بدین ترتیب تعداد اعضاء اصلی به ٣۱ حزب رسید و همچنین این حزب اروپایی با ۷ حزب ناظر کار خود را برای دوره سه سا ل آینده آغاز کرد. لازم به یادآوریست که اولین کنگره موئسس در سال ۲۰۰۴ در رُم و دومین کنگره در سال ۲۰۰۷ در پراگ برگزار شدند.
                                       
در روز سوم آقای پییر لورانPIERRE LAURENT دبیر کل حزب کمونیست فرانسه به صدر رئیسه (پرزیدنت) و چهار معاون او با رای مخفی انتخاب شدند و شورای اداری (دفتر اجرائی) به طور توافقی از یک تا دو نماینده از هر حزب تشکیل شد.

در جریان مباحث در کنگره سخنرانان بر ضرورت شکل گیری یک جریان چپ قوی و تکثرگرا برای مقابله با سیاستهای نئولیبرالی حاکم بر اروپا و بحران مالی موجود ناشی از آن تاکید نمودند. در راستای تدوین "نقشه راه برای یک اروپای اجتماعی" پیشنهاد شد که بدیل سیاست بانک مرکزی اروپا در پیوند با سیاستهای دولت های حاکم برای نجات بانکها، صندوقی با کمک این بانک برای توسعه زیربنائی و ساختاری، آموزش، وام کم بهره به بنگاهای تولیدی تشکیل گردد و در میدان عمل و اعتراضات فعالیت همه احزاب در چارچوب کشوری به اعتراضات سراسری در اروپا اعتلاء داده شود. زیرا با تعمیق شدن بحران مالی، مشکلات مردم بیش از پیش ملموس و بر نهادهای اجتماعی اثرات منفی میگذارد. در صورت عدم پیگیری اعتراضات در فرانسه، یونان، اسپانیا، پرتغال، ایرلند، ایتالیا و کشورهای دیگر، سیاست های ریاضت اقتصادی شرایط زندگی را بمراتب وخیم تر می کند.

در این کنگره بیش از ۱۹ قطعنامه صادر شد که اکثر آن ها به مسائل حاد در اروپا و راه حل های لازم پرداخته است. از جمله در باره معضل بیکاری، فقرزدائی، مبارزه علیه سیاست های تهاجمی نئولیبرالی به دستاودرهای اجتماعی، علیه تبعیض جنسی و نژادی، مهاجر ستیزی، مخالفت با سیاست های خصمانه بعضی از کشورها با کولی ها، محکوم کردن سیاست بعضی از کشورهای اروپای مرکزی و شرقی در محدود و ممنوع کردن فعالیت احزاب کمونیست و تصفیه اعضاء آنها از ادارات، مخالفت با ناتو و سیاست هایش در بالکان، خروج از افغانستان، حمایت از تشکیل دولت فلسطین و طرح خلع سلاح اتمی در خاورمیانه و مخالفت با مسابقه تسلیحاتی... پیشنهاد یکی شدن قبرس در چارچوب فدرال و افشاء اشغال نظامی بخشی از قبرس توسط ارتش ترکیه، حمایت از گردش به چپ در آمریکای لاتین و ضرورت همکاری و تبادل نظر و تشکیل کمیسیون های مشترک با این کشورها.... و حمایت از مبارزات مردم صحرای غربی (پولیساریو). مورد اخیر باعث اعتراض و ترک کنگره توسط حزب پیشرفت و سوسیالیست مراکش شد ـ که شاید برای نزدیک کردن نظرات دعوت شده بود. این حزب حمایت از مبارزات مردم پولیساریو را تعرض به تمامیت ارضی کشورش میدانست.

در روز پایانی و پس از انتخاب صدر رئیسه، پییر لوران در سخنرانیش با بر شمردن آنچه در پیش رو دارد، در نخشی از سخنانش همبستگی خود را با مبارزات مردم ایران برای آزادی و دموکراسی را ابراز نمود.