اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۲۶ آذر ۱٣٨۹ -  ۱۷ دسامبر ۲۰۱۰

عملیات انتحاری و اقدام به کشتار مردم در مراسم روز تاسوعا در چابهار جنایتی هولناک، غیر قابل توجیه و به شدیدترین وجه محکوم است.
شکی نیست که جمهوری اسلامی به عنوان نظامی که سابقه‍ی خونین ترین و خشن ترین سرکوب ها را در برابر مخالفان سیاسی و عقیدتی در کارنامه‍ی خود دارد، نخستین مسئول اشاعه‍ی خشونت در کشور است. اما این وضعیت هرگز بهانه و توجیهی برای ترور و کشتار تحت عنوان مخالفت با این حکومت نبوده و نیست. آن چه که روز چهار شنبه هفته جاری در شهرستان چابهار روی داد، یک مردم کشی محض و مصداق کامل یک جنایت کور علیه مردم بیگناه بود.
گروه جندالله که تحت عنوان مبارزه با جمهوری اسلامی دست به ارتجاعی ترین و خونین ترین جنایت ها زده است، تا کنون جان ده ها نفر را به خشن ترین روش ها گرفته و صدها نفر را مجروح ساخته است. حمله های وحشیانه به مردم عادی به جرم داشتن مذهبی دیگر، یا تعلق به قومیتی دیگر، در خدمت توجیه رفتار سرکوبگرانه و سازمانیافته‍ی جمهوری اسلامی با اقلیت های مذهبی و مخالفان سیاسی در زندان ها و کوچه ها و خیابان ها ست و تنها حاصل آن، تولید شکاف میان هم میهنان و تسری خشم، نفرت، خصومت و کینه میان گروه های اجتماعی و در صفوف مردم است. مردمی که تا کنون همواره در کنار هم با صلح و آرامش زیسته اند.
اتحاد جمهوری خواهان ایران توسل به خشونت را، چه ازجانب حکومت باشد، چه از سوی گروه های مخالف، به شدت محکوم می کند. ما هر نوع خون ریزی را از سوی هر گروهی و به هر بهانه ای که باشد اقدامی مطرود و در جهت تخریب زمینه های مبارزه مدنی می شناسیم.
تاریخ تحولات سیاسی ثابت کرده است که نه سرکوب و خشونت دولتی قادر است صدای اعتراض و انتقاد مردم را خفه و آنان را از پیگیری مطالبات خود باز دارد و نه کشتار و ترور کور قادر به ایجاد فضای مناسب برای تحقق خواسته های حق طلبانه مردم خواهد شد.
برای مبارزه با خشونت سیاسی حاکم نمی توان از شیوه های مشابه حاکمان سود برد. رهیافت سیاسی در آرامش و تأمل امکان پذیر است و نه در دامن زدن به خشونت و ارعاب؛ خواه از سوی حکومت باشد و خواه از سوی مخالفان آن.
در جهان امروز رشد آگاهی و شعور سیاسی جمعی مردم، بسیاری از حکومت ها را واداشته است تا بر مبنای عقلانیت و تحمل و تأمل با مخالفان سیاسی خود مواجه شده و حتی در قبال خشن ترین و افراطی ترین نیروها نیز راه های تعامل و توافق را جستجو کنند، زیرا دریافته اند که پیشرفت و رشد و توسعه جز در فضای امنیت و آرامش میسر نمی شود.
نمونه قابل فهم نحوه برخورد در کشور همسایه ما ترکیه با عبدالله اوجالان رهبر گروه پ کا کا، بود که سیاهه ای از ترور و خشونت را در کارنامه خود و سازمانش داشت. تأثیرات این سیاست در تخفیف تضادها میان کردها و دولت ترکیه از چشم هیچ ناظری پنهان نیست. در حالی که در کشور ما، درست نقطه مقابل آن، بازگشت از هر گونه عقلانیت در جریان است. تشدید تبعیض علیه اقلیت های مذهبی و اقوام طی سال های اخیر اوضاع را در مناطقی مثل بلوچستان بحرانی تر از پیش ساخته است. اقدامات دولت خود بر آتش خشونت افزوده است. اعمال تضییقات علیه هم میهنان اهل سنت، تخریب حسینیه ها و مراکز دراویش، پیگرد و آزار بهائیان، اعدام مخالفان در مناطق قومی، از جمله اعدام شتابزده رهبر پیشین جندالله از آن جمله اند.
اتحاد جمهوری خواهان ایران قویا بر این اعتقاد است که تضییقات اشکار مذهبی و دینی، بر بستر فقر و تنگدستی مناطق محروم کشور می تواند همواره موجب و محرکی برای ناآرامی و مستمسکی برای توجیه جنایاتی از نوع آن که در چابهار رخ داد، به نام مبارزه حق طلبانه باشد. برای مقابله با چنین تهدیداتی گزینه ای جز رعایت حقوق و توجه به مطالبات قومی، دینی و اجتماعی مردم ایران وجود ندارد. جمهوری اسلامی همه‍ی انواع خشونت و سرکوب را آزموده است، اما مدارا و تحمل مخالف و تأمین حقوق مردم تنها راه پایان دادن به چرخه خشونت و ترور و عواقب سنگین آن برای کشور است.

هیأت سیاسی اجرائی
اتحاد جمهوریخواهان ایران