اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۱٣ خرداد ۱٣٨۵ -  ٣ ژوئن ۲۰۰۶

روزی نیست که اعمال محدودیت و سرکوب اجتماعی به اشکال مختلف را شاهد نباشیم، حوزه های اجتماعی سیاسی و فرهنگی و حتی خصوصی ترین حوزه های مردم مورد هجمه و تجاوز قرار می گیرد. در حوزه سیاسی بدلیل سلطه‏ی حاکمیت انحصار طلب، عرصه بر فعالین سیاسی منقد و مخالف هر چه بیشتر تنگ می گردد و آنها تحت شدیدترین فشارهای روانی و دیگر فشارها هستند. حوزه فعالیت های سیاسی و فرهنگی بدلیل سلطه نیروهای اطلاعاتی و امنیتی و حاکم شدن چنین نگاهی به رخوت و سکون کشانیده شده است. حاکمیت با هدف قرار دادن پاشنه آشیل شکل گیری جامعه مدنی یعنی جنبش های مستقل اجتماعی نظیر جنبش دانشجویی، جنبش زنان، جنبش های کارگری، جنبش های قومیتی و سرکوب فعالین دراین حوزه ها سعی در خشکاندن ریشه حرکت های اجتماعی و از بین بردن بستر های شکل گیری جامعه مدنی است. تجمع روز جهانی زن و اعتراض به تبعیض های جنسیتی برای زنان برگزار شد با ضرب و شتم ناجوانمردانه نیروهای امنیتی سرکوب شد. تلاش کارگران برای شکل گیری سندیکای کارگری به دستگیری فله ای آنها به همراه خانوادهایشان انجامید و به شدیدترین شکل ممکن سرکوب می شوند. دانشگاه ها به عنوان کانون مقاومت در مقابل استبداد نیز از پروژه سرکوب دگر اندیشان در امان نمانده است. جلوگیری از برگزاری انتخابات تشکل های مستقل دانشجویی مانند انجمن های اسلامی و احضار فعالین آن به کمیته های انضباطی و دادگاه ها، تعطیلی نشریات مستقل و منتقد دانشجویی و بازنشسته نمودن اجباری اساتید برجسته دانشگاه ها ، باز کردن عرصه برای جولان جریان های شبه نظامی و امنیتی کردن فضای دانشگاه ها و نیز اقدام اخیر حاکمیت یعنی ربودن دو تن از فعالین دانشجویی، یا شار قاجار و عابد توانچه دبیر و عضو شورای مرکزی انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه پلی تکنیک تنها بخشی از پروژه فشار بر دگر اندیشان دانشگاهی است. به راستی ربودن افراد و عدم پاسخگویی مسئولین در رابطه با علل بازداشت آنها و حتی نامشخص بودن اینکه این دانشجویان در بازداشت چه نهادی به سر می برند به چه منطقی قابل توجیح است؟ و در کدام یک از سیستمهای قضایی و حقوقی در دنیا سابقه دارد؟
در پایان انجمن اسلامی دانشگاه شهید رجایی ضمن محکوم کردن اقدامات غیر قانونی و غیر انسانی فوق الذکر خواستار آزادی بدون قید و شرط تمامی فعالین دانشجویی و سیاسی در بند، (که تنها جرمشان آزادی خواهی و عدالت طلبی بوده است،) خصوصا یاشار قاجار و عابد توانچه است و اعلام می دارد سرکوبهای اجتماعی و عدم پاسخگویی به مطالبات به حق مردم ایران نه تنها به حل مشکلات کمک نخواهد کرد، بلکه زمینه ساز انباشت این مطالبات و سبب انفجار آن به صورت حرکت های اجتماعی غیر مسالمت آمیز می گرد.