اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۷ دی ۱٣٨۹ -  ۲٨ دسامبر ۲۰۱۰

قساوت حکومت اسلامی حد و مرزی ندارد
      
‌روز جمعه ‌سوم دی‌ماه ۱٣٨۹ اجرای حکم اعدام حبیب‌الله ‌لطیفی(روز یک شنبه پنجم دیماه‌) به وکیل ایشان اعلام شد،اعلام این خبر عکس العمل توده مردم در کردستان و کلیه آزادیخواهان در سراسر جهان را برانگیخت.
از طرف دیگر از مراجع بین المللی، از جمله عفو بین الملل و بنابه خبر موثق، رئیس جمهور عراق آقای جلال طالبانی، درخواستهائی برای لغو حکم اعدام حبیب الله لطیفی صورت گرفت. بنابر خبرهای مستقیم از سنندج حمایت گسترده مردم از خانواده لطیفی در این دو روز بسیار وسیع بوده است. در این دو روز مردم با تجمع در برابر زندان شهر سنندج، نمود با شکوهی از همبستگی را به نمایش گذاشته بودند. دسته دسته مردم از شهرهای کردستان خود را به سنندج رسانده و در این همبستگی عمومی شرکت کرده بودند. این گفته در میان مردم تکرار می‌شد که «ما برای احسان و فرزاد نتوانستیم کاری بکنیم نمیگذاریم حبیب‌الله را از ما بگیرند». تمام شب، تجمع در برابر زندان ادامه داشته است. مقارن ساعت هشت و نیم صبح روز یک شنبه‌ به وقت محلی رسما اعلام میشود که حکم انجام نشده‌ و خانواده حبیب‌الله میتوانند با او ملاقات کنند، جالب اینکه‌ صدها نفری که در جلو زندان بوده‌اند فریاد می‌زنند که ما همگی خانواده حبیب‌الله هستیم! بالاخره ملاقات با خانواده درجه یک از ساعت هشت و چهل و پنج دقیفه تا ساعت نه‌ و نیم انجام می‌شود. اما یک شنبه‌ شب درحالیکه‌ عده‌ای از همشهریان خانواده‌ لطیفی، در منزل آنها بوده‌اند مورد یورش عمال امنیتی حکومت اسلامی قرار میگیرند و کلیه‌ خانواده‌ و مهمانان را دستگیر میکنند و هم زمان با آن عده‌ای از فعالین کارگری و مدنی شناخته ‌شده‌ شهر سنندج را نیز دستگیر می‌کنند. حکومت اسلامی با این حرکات ددمنشانه‌ از طرفی ابعاد درندگی خود را به‌ نمایش می گذارد، از طرف دیگر اما این امر نشانگر ترس و وحشتی است که‌ سراپای این رژیم را فرا گرفته‌ است. ترس از مقاومت، همبستگی و درایت مردم ستمدیده‌ و مصممی که‌ از آغاز این حکومت برای بدست آوردن آزادی و عدالت اجتماعی پیگیرانه‌ مبارزه‌ کرده‌اند. شکی نیست که‌ جواب سنجیده‌ مردم در برابر جنگ روانی و بی‌شرمانه‌ای که‌ اکنون توسط عوامل حکومت اسلامی در جریان است، سرانجام مزدوران جنایتکار را به‌ زانو در خواهد آورد. شاید حکومتیان بخواهند با این ددمنشی ها، شورش‌های نا به‌ هنگام را دامن بزنند. همان گونه‌که‌ در سال ۱٣٨۴ با به ‌قتل رساندن "ابراهیم اسفرم"(شوانه‌ سید قادر) به‌ تحریک توده‌ها پرداختند و شورش های موضعی و پراکنده‌ را دامن زدند و با این ترفند خواستند با ایجاد فضائی خشونت‌بار با‌ کشتن عده ‌زیادی از مردم کردستان بویژه‌ جوانان فضای ترس و وحشت را تثبیت کنند. اما سیر تاریخ نشان داد که‌ آنها نه ‌تنها قادر به‌ اعمال قدرت خود نشده‌اند بلکه‌ با توده‌ مصممی رو در رو هستند که‌ دیگر نه‌ در دام شورش های موضعی خواهند افتاد و نه مرعوب و‌ تسلیم سیاست های جنایتکارانه‌ رژیم خواهند شد. مردم ستمدیده‌ کردستان ایران در تابستان ۱٣٨۴ در یک اعتصاب سراسری همبستگی مبارزاتی خود را نشان دادند و بار دیگر نیز در سال ۱٣٨۹ در اعتراض به‌ اعدام پنج نفر از جوانان پرشور و آزادی‌خواه در اردیبهشت ماه نفرت خود را از این حکومت دینی و فاشیستی به‌ نمایش گذاشتند. هم اکنون حداقل ۱۴ جوان کرد محکوم به‌ اعدام در سلول‌های زندان های جمهوری اسلامی هستند. دو نفر از آنها، رضا شریف بوکان و علی صارمی دو زندانی سیاسی محکوم به اعدام از زندان گوهردشت کرج برای اجرای حکم به زندان اوین انتقال داده‌ شده‌اند (متاسفانه ‌طبق اطلاعات رسیده‌ حکم در مورد علی صارمی به‌ اجرا درآمده‌ است). تداوم و تسلسل این اعمال جنایتکار‌انه‌ نشان می‌دهد جنایت و شکنجه ‌رژیم اسلامی را پایانی نخواهد بود مگر سرنگونی و نابودی کامل این رژیم فاشیستی. باید توجه‌ داشت که‌ اگرچه‌ هر از چندگاهی اعتراض علنی و عمومی و ابراز نفرت از این جنایات ضروری است، اما فعالیت مخفی و تشکل در محافل و گروههای منسجم و مصمم مخفی از آن واجب تر و ضروری‌تر است. با ترکیب فعالیت‌های اجتماعی علنی و تشکیل هسته‌های مقاومت و سیاسی مخفی سیر سرنگونی حکومت جمهوری اسلامی را سرعت ببخشیم و راه را برای برقراری حکومتی دموکراتیک و انسانی هموار سازیم.

سرنگون باد رژیم فاشیستی اسلامی ایران
برقرار باد حکومت دمکراتیک وآزاد مردمی
روند سوسیالیستی کومه‌له
هفتم دی‌ماه ۱٣٨۹