• بر طبق کنواسیون سال ۱۹۵۱ ژنو کمیسر عالی ملل متحد در امور پناهندگان وظیفه نظارت (بر اجرای) کنوانسیونهای بین‌المللی برای حمایت از پناهندگان را بر عهده دارد ولی در دفاتر این سازمان در کشور عراق این امر کاملا بلعکس است و خود کمیساریا کنوانسیون ۱۹۵۱ ژنو را نقض میکند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۲٣ دی ۱٣٨۹ -  ۱٣ ژانويه ۲۰۱۱

بنا بر اعلام استراتژی و فعالیت های سال ۲۰۱۱ بخش پناهندگان و پناهجویان سازمان ملل(UNHCR) این سازمان در تلاش است که امکان دوباره اسکان ایرانیان پناهجو در ایران را ممکن سازد و با توجه به بیانیه سال ۲۰۱۱ این سازمان در خصوص پناهجویان ایرانی در این زمینه UNHCR به نتاج چشمگیری رسیده است. ولی در همین بیانامه اعلام شده است که ثبت نام از متقاضیان این پروسه داوطلبانه است و این سازمان در تلاش است که اطمینان حاصل نماید از اینکه این بازگشت کاملا داوطلبانه است. ولی فشار و رسیدگی نکردن به امور پناهندگان در عراق بعدی دیگر به این امر داده است و شواهد طور دیگری نشان میدهد، بنا بر شواهد موجود در برخورد نمایندگان این سازمان با پناهجویان ایرانی میتوان این امر را به آسانی دید که این نماندگان سعی در آن دارند که فشارهای مضاعفی را بر پناهجویان ایرانی اعمال دارند تا شاید که این پناهجویان ناچار به بازگشت به کشورشان باشند و این امر کاملا با اصول بین الملل و کنواسیون و پروتوکول های سازمان ملل در تضاد میباشد، با توجه به منشور ملل ماده ۱٣ بند ۲ هرکسی حق دارد کشور خود را ترک کند یا به آن بازگردد و کسی نمیتواند وی را وادار به بازگشت به کشور خود کند، هرچند سندی در دست نیست که نمایندگان UNHCR در عراق بصورت رسمی این تخلف را انجام داده اند ولی شاهدانی در میان پناهجویان وجود دارند که این نمایندگان خودسر، یا بصورت سازمانی، با توهین و رسیدگی نکردن و تحت فشار قرار دادن پناهجویان سعی در آن داشته اند که پناهندگان را وادار به بازگشت به کشورشان کنند.
بر طبق کنواسیون سال ۱۹۵۱ ژنو کمیسر عالی ملل متحد در امور پناهندگان وظیفه نظارت (بر اجرای) کنوانسیونهای بین‌المللی برای حمایت از پناهندگان را بر عهده دارد ولی در دفاتر این سازمان در کشور عراق این امر کاملا بلعکس است و خود کمیساریا کنوانسیون ۱۹۵۱ ژنو را نقض میکند.
در حالی که دفتر نمایندگی UNHCR موظف است به امور پناهندگان رسیدگی کند و سعی در حل مشکلات پناهجویان را داشته باشد با تمسخر و توهین و شکستن کرامت انسانی پناهجویان اهداف نامعلومی را دنبال میکنند. وضعیت مادی بسیار وخیم پناهجویان در عراق چه در کمپ های گروهی و چه پناهجویانی که خارج از کمپ ها زندگی میکنند بر این فشارها افزوده است و این در حالیست که مجمع عمومی بصورت مکرر کمیسر عالی را مجاز ساخته، تشویق نموده یا از آن درخواست نموده است تا برای گروههای خاص ملی یا جغرافیایی اقداماتی را خصوصاً در زمینه کمک‌های مادی به انجام برساند که در این خصوص می‌توان به قطعنامه‌های (ES-II) ۱۰۰۶ و (XI) ۱۱۲۹ در مورد پناهندگان مجاری قطعنامه‌های(XII) ۱۱۷۶، (XVII)۱۷٨۴ در مورد پناهندگان چینی در هنگ‌کنگ قطعنامه‌های (XIII)۱۲٨۶، (XIV) ۱٣٨۹، (XV) ۱۵۰۰، (XVI) ۱۶۷۲ در مورد پناهندگان الجزایری در مراکش و تونس، قطعنامه (XVI)۱۶۷۱ در مورد پناهندگان آنگولا در زئیر، قطعنامه (XX) ۲۰۴۰ در مورد پناهندگان از پاکستان شرقی، قطعنامه (XVII)۲۹۵٨ ‌در مورد پناهندگان سودانی قطعنامه (XXX) ٣۴۵۵ در مورد آوارگان هندوچین، قطعنامه‌های ۱۱۹/٣۲ و ۱۲۶/٣۱ در مورد پناهندگان دانشجو در افریقای جنوبی و بالاخره قطعنامه ٣۲۷۰ در مورد پناهندگان در افریقای جنوبی اشاره کرد.
مبنی بر گفته های پناهندگان ایرانی در عراق، عدم رسیدگی بی توجهی و در برخی موارد توهین و بی احترامی و خدشه دار کردن کرامت انسانی پناهجوبان از سوی نمایندگان سازمان نامبرده باعث تاسف و نگرانی سازمان های حقوق بشری و فعالان این زمینه میباشد.
نمونه زنده این اعمال دفاتر UNHCR در بی احترامی و نقض حقوق و کرامت انسانی پناهجویان در اربیل، بی احترامی توهین و همچنین اعمال فشار این دفتر بر تحصن کنندگان پناهجوی ایرانیست که در جلوی درب اصلی این دفتر در شهر اربیل تحصن کرده اند، به گفته یکی از متحصنان که با رادیو پروسه مصاحبه ای انجام داده است دفتر UNHCR از تمدید برگه پناهجویی متحصنان سر باز میزند و تمدید برگه ها را مشروط بر پایان تحصن اعلام کرده است و این خود نقض آشکار حریم حقوق انسانی این پناهجویان است، جمع متحصن که در وضعیت بسیار اسفناکی بسر میبرند خواستار رسیدگی به حقوق قانونی خود هستند و تحصن و اعتراض به وضع موجود حق تبین شده آنان در تمامی کنواسیونها، پروتوکل ها و قوانین حقوق بشری است، سازمان ملل و تمامی کمیسیونهای این سازمان ناظر بر اجرای این حقوق هستند ولی نقض این اصول و حقوق از سوی ارگانهای این سازمان باعث تامل است و جای نگرانی. بر طبق اساسنامه UNHCR هیچ یک از دفاتر این سازمان حق محروم کردن شخصی را از حمایت های سازمان ملل را ندارند و این عمل آنان که تمدید نکردن برگه های حمایت UNHCR از پناهندگان است به منزله آن است که سازمان ملل و تمامی ارگانهای آن از این پناهندگان هیچ حمایتی نمیکند و این خطراط بسیاری را برای پناهندگان ایرانی در عراق به دنبال خواهد داشت، به خصوص در حالتی که شخص پناهنده بعلت مشکلات سیاسی از کشور خود گریخته باشد و به این سازمان پناه برده باشد، هر لحظه خطر آن میرود که این شخص توسط پلیس دستگیر و به کشور خود برگردانده شود و این عواقب خطرناکی را در پی خواهد داشت لذا باید این مساله در سریعترین زمان ممکن رسیدگی شود .
در نهایت سازمان ملل و شوراهای ناظر این سازمان و همچنین سازمان دیدبان حقوق بشر باید در سریعترین زمان ممکن گروهی از نیروهای ناظر خود را برای رسیدگی به این امور به عراق اعضام و کنند و به تخطی های نمایندگان UNHCRرسیدگی کنند و همچنین از نزدیک و مستقیما از پناهندگان و پناهجویان ایرانی دیدن کنند و به مشکلات آنان پاسخ دهند.

هومن سعدیه
فعال حقوق بشر
۱٣/۱/۲۰۱۱