• سه حزب از احزاب مخالف رژیم که اکنون فرصت ابراز وجود کرده اند عبارتند از: حزب کارگران تونس، حزب کنگره برای جمهوری و جنبش اتحاد اسلامی به رهبری راشد الغنوشی ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۲۶ دی ۱٣٨۹ -  ۱۶ ژانويه ۲۰۱۱

دبی – العربیه. نت: تحول بزرگ اخیر تونس در سرنگونی زین الدین بن علی فرمانروای بلامنازع این کشور طی ۲٣ سال گذشته، تا کنون نامهای مختلفی یافته است: انقلاب علیه فقر و فساد، خیزش برای آزادی و حیثیت انسانی، انفجار خشم توده های صبور، انقلاب جوانان دختر و پسر علیه خفقان و غیره و غیره.

با این حال در تحولات تونس، یک چیز مسلم است: انبوه مردم یک صدا قصیده معروف ابوالقاسم الشابی شاعر فقید و سرشناس تونسی را سردادند که می گفت: (إذا الشعب یوماً اراد الحیات، فلابُدّ ان یستجیب القدر) ، (اگر که مردم زندگی را بخواهند سرنوشت تسلیم خواسته شان خواهد شد) و ادامه می داد: (ولابد للّیل ان ینجلی، ولابد للقید ان ینکسر) و (شب باید برود و زنجیر باید بگسلد).

خواندن این قصیده یا سرود از سویی ریشه داری و اصالت انقلاب تونس را نشان داد و از سوی دیگر ملل عرب و مسلمان را به همنوایی کشاند. زیرا همه الشابی را می شناسند که جوان مُرد ولی دیرینه در دلها زیست.

اکنون احزاب سیاسی تونس طبق عادت جوامع استبداد زده لنگان لنگان و آسیب دیده از جور زمان در پی انبوه مردمان به میدان آمده اند تا نفسی تازه کنند، حرفی بزنند و سری بین سرها درآورند.

طبیعی است که اینها یک جریان نباشند و حتی از لحاظ دوری و نزدیکی به رژیم بن علی در یک سطح نبوده باشند. تقسیم بندی اخیر ظاهراً ساده تر است: ۱- گروه احزاب مورد موافقت رژیم ۲- احزاب دارای مجوز ولی با روابطی تیره با رژیم ٣- احزاب ممنوعه و تحت تعقیب.

یک تقسیم بندی دیگر نیز می توان برای احزاب تونس قائل شد و آن تقسیم این احزاب به چپ، اسلامی و ملی گرا است. اینها بعد از سقوط بن علی در صدد آنند که در تدارک انتخابات آزاد، تدوین قوانین موقت و تلاش برای امرار معیشت مردم با هم همکاری کنند.

قدیم ترین حزب مخالف رژیم بن علی "جنبش نوگرایی" نام دارد. سرمنشأ این جنبش حزب کمونیست تونس می باشد که در اوایل دهه بیست قرن گذشته میلادی به وجود آمد. از سران این حزب احمد ابراهیم و محمد حرمل را باید نام برد.

جنبش سوسیال دموکراتیک، به رهبری احمد المستیری، در دهه ٨۰ قرن پیش از حزب حاکم منشعب شد. این حزب که با آزادی نسبی فعالیت می کرد افت و خیزهایی در محبوبیت خود داشت.

جنبش وحدت به رهبری احمد بوشیحه از جمله احزاب دارای مجوز بود. احزابی مثل "دموکرات پیشرو" با گرایش سوسیالیستی و "اتحاد دموکراتیک وحدت گرا" که بعد از سقوط بورقیبه در سال ۱۹٨۹ امکان فعالیت یافتند، جایگاه نسبتاً خوبی در جامعه دارند.

حزب آزادی لیبرالیستی از جمله احزابی است که رابطه نزدیکی با رژیم بن علی و حزب حاکم آن داشته اند.

غالب احزاب مخالف رژیم سرنگون شده بن علی از طریق شعارهایی که وارد جمعیت معترضان تظاهر کننده می کردند و نیز در فعالیت های صنفی- سندیکایی خود را نشان می دادند.

سه حزب از احزاب مخالف رژیم که اکنون فرصت ابراز وجود کرده اند عبارتند از: حزب کارگران تونس که حدود ۲۰ سال پیش تشکیل شد، حزب کنگره برای جمهوری که چند سال پیش به وجود آمد، و جنبش اتحاد اسلامی به رهبری راشد الغنوشی مقیم اروپا. اکنون مساله این است که جریانات ملی گرا، چپگرا، واسلامی چگونه برای خدمت به یک وطن استبداد زده باید دست به دست هم دهند و تلاش کنند.