• هفت سال پیش، چهار نفر از کارگران معترض مس خاتون آباد کرمان را همراه با یک دانش آموز کشتند. هیچ کس به دلیل این کشتار تکان دهنده محاکمه نشد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ٣ بهمن ۱٣٨۹ -  ۲٣ ژانويه ۲۰۱۱

اخبار روز: هفت سال پیش، کارگران معترض مس خاتون آباد کرمان را از زمین و هوا مورد حمله قرار دادند و چهار نفر از آنان را همراه با یک دانش آموز کشتند. هیچ کس به دلیل این کشتار تکان دهنده محاکمه نشد. کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری به مناسبت سالگرد این واقعه بیانیه ی زیر را منتشر کرده است:


در روزهای پایانی دی ماه سال ۱٣٨۲، جمعی از کارگران مس خاتون‌آباد، اعتراض‌های گسترده‌ای را به دلیل اخراج خود توسط کارفرمایان، آغاز کردند. اما پس از گذشت یک هفته از شروع اعتراضات، هیچ پاسخی از طرف صاحبان سرمایه به آنان داده نشد. بنا بر این در روز چهارم بهمن، با خواست دفاع از حق کار و امنیت شغلی کارگران و استخدام رسمی و دائم آنان، به سوی فرمانداری شهر بابک به راه افتادند. اما مقام‌های مسئول به جای پاسخ گویی به خواست انسانی و مسلم آنان، فرمان حمله به کارگران را صادر کردند و با کمک نیروهای انتظامی و امنیتی آنان را از زمین و هوا مورد تهاجم و رگبار گلوله قرار دادند و به خاک و خون کشیدند. در این تهاجم وحشیانه و ضد انسانی، که در آن بیش از ۲۰۰ نفر از کارگران، به همراه خانواده‌های‌شان شرکت داشتند، چهار کارگر به نام های ریاحی، ‌جاویدی‌، مهدوی و مومنی و یک دانش‌آموز به نام پورامینی، جان خود را از دست داده و جمع زیادی نیز زخمی و بازداشت شدند.
هم اکنون بیش از هفت سال از آن واقعه ی دهشتناک و کشتار بیرحمانه می گذرد، اما مقام‌های قضایی، نه تنها هیچ عکس العملی در این مورد نشان نداده اند، بلکه عملا پیگیری این قضیه و معرفی مجریان و آمرین این اقدام فجیع و ضدانسانی را به باد فراموشی و نسیان سپرده و به کلی از یاد برده اند. علاوه بر این، در طول این مدت، نه تنها از میزان مصائب و مشکلات کارگران و گستردگی اخراج ها و بیکارسازی آنان، کم نشده، بلکه به نحو آشکار و چشمگیری بر شدت و حدت آن افزوده شده است.
کارگران معدن مس خاتون آباد کرمان، امروزه یاد جان باختگان و همکاران دلاور و حق طلب خود را در شرایطی گرامی می‌دارند که بخش‌های وسیعی از طبقه ی کارگر ایران، همچنان زیر سایه‌ی شوم و نکبت بار انواع فشارها و معضلات ِ اهدایی نظام سرمایه داری، همچون سطح نازل دستمزدها و تأخیر در پرداخت آن ها برای ماه های متمادی، رواج قراردادهای موقت و اسارت بار کار در میان بخش های وسیعی از این طبقه و در این رابطه اخراج و بی کارسازی گسترده و بی سابقه ی کارگران و تعطیلی محل ها و مراکز کار و زیست آنان، سلب آزادی های دموکراتیک و سیاسی کارگران و دیگر اقشار اجتماعی و درهمین رابطه ترویج بگیر و ببند و اختناق و سرکوب تحرکات و فعالیت های حق طلبانه و انسانی آنان و ... قرار داشته و بیش از پیش نگران حقوق از دست رفته و امنیت شغلی و معیشتی خود و خانواده های‌ شان می باشند.

آری هفت سال از سرکوب یکی از خواست های مسلم و برحق کارگران در خاتون‌آباد کرمان می‌گذرد، اما کارگران ایران همچنان از حقوق اولیه و برسمیت شناخته شده‌ای چون حق اعتصاب و حق ایجاد تشکل های مستقل کارگری محروم هستند و اجازه برگزاری آزادانه مراسم اول ماه مه، روز جهانی کارگر را ندارند. تعداد زیادی از کارگران، به همراه نمایندگان خود و فعالان کارگری، صرفاً به جرم دفاع از حقوق و خواست های مسلم کارگران در زندان بسر می‌برند، و این ها تماماً در شرایطی است که صاحبان سرمایه، از همه‍ی جناح ها و باندهای آن با همه ی ظرفیت‌ و امکانات لازم، برای استثمار هرچه بی رحمانه تر طبقه‍ی کارگر، جهت دست یابی به انباشت پایان ناپذیر سرمایه و سودهای بی حساب و افسانه ای، قد برافراشته و همه ی توان و قدرت خود را در این راه به خدمت گرفته است.

ما ضمن گرامی‌داشت یاد و خاطره این کارگران و این انسان‌های شریف و زحمتکش، در هفتمین سالگرد جان باختن آنان، اکیداً خواهان پایان دادن به هر گونه سرکوب و اختناق و احضار و تهدید و زندانی کردن کارگران و نمایندگان آن ها و فعالین کارگری، به بهانه‌های امنیتی هستیم. اعتراض به شرایط فلاکت‌باری که صاحبان سرمایه و نظام سرمایه‌داری برای کارگران رقم زده است، حق مسلم و بدیهی کارگران است. ما همچنین به همراه دیگر کارگران ایران، خواهان افزایش دستمزدهای کارگران و پرداخت حقوق‌های معوقه ی آنان، لغو قراردادهای موقت کار و داشتن حق آزادی اعتصاب و حق ایجاد تشکل مستقل کارگری و برخورداری از سایر حقوق و آزادی های دموکراتیک و سیاسی همچون حق آزادی بیان و اندیشه و نشر و حق تجمع و تحصن و راهپیمایی و... و برخورداری از جهانی برابر و به دور از همه‌ی مصائب و معضلات نظام سرمایه داری هستیم و برای آن تلاش و مبارزه می کنیم.

کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری   
سوم بهمن ۱٣٨۹