• در ساعت شش و سی و هفت دقیقه غروب اول سپتامبر ۲۰۰۹ در حاشیه ضلع غربی رودخانه، مردی پیراهن و شلوارش را در آورد و از بالای پل خودش را در رودخانه غرق کرد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۴ بهمن ۱٣٨۹ -  ۲۴ ژانويه ۲۰۱۱

 در ساعت شش و سی و هفت دقیقه غروب اول سپتامبر ۲۰۰۹ در حاشیه ضلع غربی رودخانه، مردی پیراهن و شلوارش را در آورد و از بالای پل خودش را در رودخانه غرق کرد البته نمرد ! ولی با این کارش باعث شد خبرنگار محلی خودش را سریع به محل حادثه برساند تا دلیل این کارش را بپرسد ولی تا میکرفونش را روشن بکند مرد، دوباره پیراهن و شلوارش را پوشید و خیس از آب رودخانه با باد محلی خودش را به بالای پل رساند و این بار با کمک پروانه های درشت به سوی آسمان پرواز کرد و در حالی که در حال بالا پریدن بود ملافه های پهن شده به روی سیم های برق را کند تا برای امشب که هوای جزیره سردتر از همیشه شده هیچ کس ملافه ای به روی تختش نداشته باشد . من مثل همیشه در حال مستی بودم و آهسته با دوچرخه ام در حال عبور از حد واسط خیابان پشتی بودم ولی با چشمان نیمه مستم مردی را دیدم که با طناب همه ملافه های شهر را به هم گره می زند تا پلکانی به سوی آسمان درست کند . پروانه های درشتی را دیدم که سعی فراوانی به خرج می دادند تا پیراهن مرد را از تن اش جدا کنند ولی مرد با سرسختی تمام سعی می کرد پیراهن از تن اش جدا نشود . دلیل این کارش را نمی فهمیدم چون به راحتی می توانست با ملافه های رنگی عبای قشنگی برای خودش درست کند ، حتی احتیاجی به شلوار هم نداشت چون احساس می کردم هر چه لخت تر باشد برای تن و روحش بهتر است ولی خب من جای او نبودم و نمی توانستم به جایش تصمیم بگیرم ! حوالی ساعت خورشید بود که دیگر نشانی از مرد، در آسمان کدر جزیره ندیدم چون خورشید با باد ها در جدال بود و در میان غبار این جنگ و گریز مرد در هوا غرق شده بود . دوچرخه ام را به میانه هوا کشاندم تا شاید در گردش هوا بتوانم حداقل ردی از پروانه ها و ملافه ها پیدا کنم ولی به جایش ردیف پارچه هایی را دیدم که لخته وار به سینه ی آسمان شتک کشیده بودند و دیوانه وار پستان های درشت هوا را می مکیدند بی آنکه حتی شیری به زمین چکانده شود .


Read more: hadikhojinian.blogspot.com