• دولت تابحال شرکتهای خصوصی را به ارزش معادل ۶۸ میلیارد دلار، و بالغ بر ۶۰ میلیارد دلار از سال ۲۰۰۸ تا بحال، خصوصی سازی نموده است. در واقع، ویژگی خصوصی سازی در ایران این است که شرکتهای بزرگ و مرکزی از یک بخش دولتی به بخش دولتی دیگری در نظام دولتی و عمومی منتقل میشوند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۴ بهمن ۱٣٨۹ -  ۲۴ ژانويه ۲۰۱۱

محور اصلی سیاست راهبردی رئیس جمهور، احمدی نژاد، خصوصی سازی میباشد. این ایده با منطق صحیح اقتصاد سرمایه گرایی که در غرب رواج دارد، منطبق است، ولی طبق معمول، اعمال آن در کشور ما صورت ویژه ای دارد. ظاهراً، خصوصی سازی امری مثبت میباشد: یک نهاد ناکارآمد که تحت اداره دولتی میباشد، به یک شرکت خصوصی که علاقمند به سود زیاد و همچنین به کارایی اقتصادی میباشد، سپرده میشود. فرایندی که در آن، نهادی از مالکیت عمومی به مالکیت خصوصی سپرده میشود، بایستی برای دولت درآمدی در بر داشته باشد و به موازات آن اقتصار را تقویت نماید.
آیا دولت ما هم همین کار را میکند؟ نه آنقدرها ....
دولت تابحال شرکتهای خصوصی را به ارزش معادل ۶٨ میلیارد دلار، و بالغ بر ۶۰ میلیارد دلار از سال ۲۰۰٨ تا بحال، خصوصی سازی نموده است. در واقع، ویژگی خصوصی سازی در ایران این است که شرکتهای بزرگ و مرکزی از یک بخش دولتی به بخش دولتی دیگری در نظام دولتی و عمومی منتقل میشوند، آنهم در حالیکه هر بخش برای گسترش تسلط خود در بخشهای مختلف اقتصادی تلاش و فعالیت میکند.
این شرکتهای به اصطلاح خصوصی سازی شده، اکثراً به سپاه پاسداران یا به شرکتهای تابع متعلق به نهادهای آن رده منتقل میشوند، البته آنهم بدون مناقصه. در برخی از موارد انتقال مالکیت شرکتهای عمومی برای پرداخت بدهی انجام شده است. در این راستا، دولت اخیراً قسمت زیادی از سهام ۶ کارخانه پتروشیمی را برای پرداخت بدهی دولت به صندوق بازنشستگی ارتش، به ساتا (سازمان تامین اجتماعی نیروهای مسلح) انتقال داده است.

از بورس دوری کنید!
علاوه بر این، شایان ذکر است که دولت نه تنها هنوز به اهداف خود در زمینه خصوصی سازی نائل نشده است، بلکه حتی به این زودی نیز نائل نخواهد شد.
طبق اظهارات رئیس کمیسیون تجارت دفتر بازرگانی تهران، محسن بهرامی عرض اقدس، در واقع، تنها ۲٨ شرکت از میان ٣۵۷ شرکتهایی که به بخش خصوصی عرضه شده اند، خصوصی سازی شده اند. با وجود این، در نتیجه رقابت بین مجتمع های عمومی بزرگ برای خریداری شرکتهای عرضه شده، بورس تهران بیدار شد و از سال ۲۰۰۹ به بعد بصورت صعودی بالا رفت، بطوریکه از ژانویه تا اکتبر ۲۰۱۰، شاخص بورس بمیزان ۶۱ درصد با لا رفت در حالیکه در کل سال ۲۰۰۹ فقط ۱۴ درصد بالا رفته و در سالهای ۲۰۰۵ تا ۲۰۰٨ سالیانه بمیزان میانگین ۷ درصد تنزل نموده است.
طبق ارزیابی هفته نامه Economist (دوم سپتامبر ۲۰۱۰)، همانطور که شاخص بورس تهران بصورت صعودی بالا رفت، پیش بینی میشود که این بورس دچار تنزل شدیدی گردد.
علت این امر چیست؟ شاخص بورس تهران مبنی بر انتظارات واقعی نیست . بنابر این هر چه انتظار سرمایه گذاران این بورس بیشتر باشد، یأس و نا امیدی آنها بیشتر خواهد بود. چنین تحولی باعث ورشگستگی های زیاد، بیکاری توده و بصورت کلی، وخامت شدید وضعیت اقتصادی خواهد شد.
در این هفته نامه غربی چه چیزی میدانند که رسانه های گروهی ما از ما پنهان میکنند؟
آنها میدانند که با وجود تلاشهای دولت برای جذب سرمایه گذاران خارجی در راستای به اصطلاح خصوصی سازی کلان، کل سرمایه گذاری خارجی در بورس تهران طی ۵ سال اخیر جمعاً فقط ۹٣ میلیون دلار بوده است.
آیا شاخص فاحش تری از این برای بیان عدم اعتماد سرمایه گذاران خارجی به سیرک "خصوصی سازی" که توسط شعبده باز آماتور، احمدی نژاد، اداره میشود، وجود دارد؟
آیا توجه کرده اید که بیش از دو سال و شش ماه است که بانک مرکزی هیچ آمار رسمی از رشد مملکت منتشر نکرده و همچنین اداره آمار بیش از شش ماه است که در مورد میزان بیکاری در کشور سکوت کرده است.

در این سیرک، معنای "خصوصی سازی"، انتقال نهادهای عمومی از مالکیت عمومی آشکار به مالکیت عمومی مخفی میباشد.