اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۱۶ بهمن ۱٣٨۹ -  ۵ فوريه ۲۰۱۱

کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری: در نظام سرمایه‌داری، کارگر نیروی کارش را در بازار به سرمایه‌دار به فروش می‌ر‌ساند تا در مقابل برای امرار معاش خود و خانواده‌اش مزد دریافت کند. او با دستمزدی که از این طریق به دست می‌آورد، هزینه‌ی خوراک، پوشاک، مسکن، تحصیل فرزندان و... را می‌پردازد تا بتواند برای ادامه‌ی حیات و فروش دوباره نیروی کار به صاحب سرمایه، تجدید قوا کند. به دلیل وجود نابرابری و تضاد طبقاتی در مناسبات اجتماعی کنونی، تعیین دستمزد نیز واقعی نیست و کارگران فقط بخشی از حاصل دسترنج خود را دریافت می‌کنند و بخش دیگر از آن را سرمایه‌داران تصاحب می‌کنند. اما آنچه که امروز به یک معضل اساسی برای طبقه کارگر در ایران تبدیل شده و کارگران زیادی با این مشکل مواجه‌اند، پرداخت نشدن همان دستمزدها و مزایای ناچیز و زیر خط فقر است.
در سال‌های اخیر عدم پرداخت حقوق‌ کارگران توسط سرمایه‌داران، روز به‌ روز گسترش یافته و به امری رایج و متداول تبدیل شده است. علاوه بر کارگران مجتمع‌های بزرگ و کوچک تولیدی از قبیل لوله سازی خوزستان، لاستیک البرز ، آزمایش و...، که ماه‌های طولانی دستمزد دریافت نمی‌کنند، بلکه هم‌چنین کارفرمایان و پیمان‌کاران پروژه‌‌هایی مانند عسلویه ، مسکن مهر و.. نیز حقوق کارکنان خود را به عقب می اندازند. این روند باعث شده که بخش‌های مختلفی از طبقه کارگر، همواره با این معضل دست به گریبان باشند و از راه‌های مختلف برای گرفتن مطالبات خود، دست به مبارزه بزنند. کارگرانی که با مشکل حقوق‌های معوقه مواجه‌اند از راه های مختلف، از جمله تجمع، تحصن، راهپیمایی و اعتصاب و اشکال دیگر اعتراض و مبارزه، به شرایط اسف‌باری که صاحبان سرمایه برای آنان رقم زده‌اند، اعتراض می‌کنند.
سرمایه‌داران همواره در برابر اعتراض‌های کارگری برای گرفتن مطالبات معوقه، به بهانه‌هایی از جمله رکود و ورشکستگی، کمبود منابع و امثال آن، از پاسخ‌گویی به کارگران طفره می روند و آنها را به راه‌روهای وزارت‌خانه‌ها و دیگر نهادهای دولتی ارجاع می‌دهند. روندی که در موارد متعدد، بی حاصل بودن خود را به اثبات رسانده و نتیجه‌ای جز کشمکش ها و چانه زنی های بیهوده با بورکراسی پیچیده‌ی اداری ، فایده دیگری برای کارگران در بر نداشته است. اما واقعیت این است که هیچ دلیل و بهانه‌ای برای کارگران پذیرفتنی نیست و آنها با مشاهدات روزانه خود متوجه این مسئله شده‌اند که از حاصل زحمت آنهاست که سرمایه‌داران فربه و فربه‌تر می شوند و بسیاری از معادلات اقتصادی سرمایه و سود و زیان ناشی از آن، هیچ ربطی به آن ها ندارد. کارگرانی که ماه‌های متوالی حقوق خود را دریافت نمی‌کنند، حق دارند از سرمایه‌داران بپرسند که آیا آن ها می‌توانند حتی یک روز چنین شرایطی را تحمل کنند؟
کارگران باید بدانند برای رسیدن به مطالبات و پرداخت حقوق معوقه خود، به اتحاد و همبستگی بیشتری نیاز دارند. مراکز مختلف تولیدی، پروژه‌ای، ساختمانی و خدماتی که با چنین مشکلی مواجه‌اند، باید تلاش کنند تا با ایجاد تشکل‌های مستقل کارگری و حمایت از هم دیگر، تمامی حقوق‌های معوقه خود را طلب کنند و آن ها را از سرمایه داران بگیرند. کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری با همه وجود ، از خواست فوری و عاجل کارگران ایران، برای پرداخت کلیه‌ی حقوق‌های معوقه، پشتیبانی می‌کند و به همراه کارگران برای بازپرداخت آن ها مبارزه می نماید.