اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۲۰ بهمن ۱٣٨۹ -  ۹ فوريه ۲۰۱۱

 
اخبار روز: روز ۱۹ بهمن سال ۱٣۴۹ با حمله ی گروهی از چریک ها به پاسگاه ژاندارمری سیاهکل، جنبشی متولد شد که امروز چهل سالگی خود را آغاز می کند. هشت سال از راه دراز سیاهکل در دوران حکومت شاهنشاهی طی شد و سی و دو سال آن در حکومت جمهوری اسلامی. هر دو در زیر سرکوب شدید و خونین. در آن هشت سال نخست چریک ها اما توانستند به نیروی سیاسی و معنوی بزرگی در جامعه ی ما تبدیل شوند و بخش بزرگ روشنفکران و فعالین سیاسی چپ و عدالت خواه کشور را به هواداری خود برانگیزند، موفقیتی که بعدتر تکرار نشد.

از شگفتی های تاریخ این جنبش، یکی هم این بود، که بخش بزرگی از خود فدائیان در سال های بعد از انقلاب به نفی دوران هشت ساله ی نخست خود برآمدند و مبارزات چریک ها را به نام «خشونت طلبی» و تحت عنوان «مشی جدا از توده ها» نه نقد که نفی کردند. اما این «مشی جدا از توده» در آستانه ی انقلاب توانسته بود توده ی بسیار بزرگی را حول خود گرد آورد و به بزرگترین حزب سیاسی دموکرات و چپ کشور تبدیل شود.
این موقعیت دیگر هیچ گاه تکرار نشد.

این پرسش هنوز پاسخ روشنی نیافته است که راز محبوبیت کم نظیر فدائیان تا نخستین سال های بعد از انقلاب در کجا نهفته بود؟ بدون تردید پاسخ به این پرسش را نمی توان تنها در عرصه ی سیاسی و خط مشی چریک های فدایی جستجو کرد. مبارزه ی سخت و سازش ناپذیر آن ها با دیکتاتوری سلطنتی قطعا یکی از مهم ترین دلایل این محبوبیت کم نظیر بوده است، اما نه همه ی آن. مبارزه ی چریک ها، الگویی تازه از مبارزه ی سیاسی در جامعه ما را مطرح کرد و پیوندی تحسین برانگیز میان سیاست و اخلاق را به نمایش گذاشت. فدائیان خلق مجموعه ی خصوصیاتی را در جامعه ی ما به نمایش گذاشتند که با آن چه بخش های پیشرو جامعه می خواست منطبق بود. صداقت، از خود گذشتگی، یگانگی حرف و عمل، ایستادگی بر سر عقیده و آرمان و سرانجام دفاع تا پای جان از منافع مردم، از جمله موضوعاتی بود که باید راز آن محبوبیت را در میان آن ها جست. مبارزه ی چریک ها این عقیده را که سیاست پدر و مادر ندارد و سیاست یعنی حیله گری و دغلکاری، دگرگون کرد.

چریک ها علیرغم مبارزه ی خونین خود با دیکتاتوری حاکم و امکانات محدودی که در اختیار داشتند، توانستند بر فضای سیاسی، فرهنگی و اجتماعی جامعه تاثیرات مهمی بگذارند و شخصیت هایی را به جامعه معرفی کنند که هنوز مورد احترام بخش های گسترده ای از جامعه قرار دارند.
آن چه که از آن هشت سال نخست می تواند به یادگار بماند و همچنان سرمشق قرار گیرد همین خصوصیات انسانی در مبارزه ی سیاسی است که در دوران فعلی بیش از هر وقت به آن ها احتیاج است.

کارنامه ی فدائیان بعد از انقلاب نه به روشنی و نه به موفقیت آن دوران هشت ساله نیست. فدائیان بعد از انقلاب دچار انشعاب های متعدد شدند و هیچ کدام از جریانات وابسته به آن نه تنها نتوانستند نبض حوادث را به دست آورند و موقعیت در خور و قابل اتکایی در جامعه پیدا کنند و بر آن سرمایه ای که با نثار جان های پاک بسیار فراهم آمده بود، اندوخته ای دیگر بیفزایند. اغراق نیست اگر گفته شود اکثر گروه های فدایی هنوز از همان اعتبار و مشروعیت هشت ساله ی نخست چریک های فدایی خلق تغذیه می کنند.

اگر امروز چنین است، اما آینده را نمی شود پیش بینی کرد. تلاش های هشت ساله ی حکومت شاه و سی و دو ساله ی حکومت اسلامی نتوانست آرزوی دیکتاتورها یعنی انحلال و نابودی جنبشی را که چهل سال پیش موجودیت خود را اعلام کرد، برآورده سازد. در این چهل سال شاخه های مختلف فدائیان نیز مثل بسیاری از نیروهای سیاسی ملی – دموکرات و چپ دیگر کشور، در شرایطی دشوار و زیر فشار و اختناق به حیات خود ادامه داده اند، صدها تن از رهبران، اعضا و کادرهای آن ها در راه منافع مردم ایران جان باخته اند و رنج هزاران سال زندان و تبعید را تحمل کرده اند. آن ها در طول تاریخ چهال ساله ی خود حتی یک روز را نیز نتوانسته اند آزادانه در کشور خود به فعالیت مشغول باشند. این حق بی رحمانه از آن ها دریغ شده است.

اخبار روز، چهلمین سالگرد سیاهکل را گرامی می دارد و آن را به همه ی دوست داران فدایی و دموکرات های کشور شادباش می گوید. آروز می کند که با نابودی و انحلال استبداد در کشور ما فدائیان و همه ی احزاب و سازمان های سیاسی کشور بتوانند در شرایطی آزادانه در میهن خود مبلغ افکار خود شوند و برای تحقق ارمان هایشان، بی هراس از رنج کشتار و زندان و تبعید، فعالیت کنند.