اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۲۱ بهمن ۱٣٨۹ -  ۱۰ فوريه ۲۰۱۱

اکنون حضور توده ای اینترنت، ثمره خلف خود را نشان می دهد. دهکده جهانی معنای خود را اثبات می کند و غول ِ عدم انحصار اطلاعات، تیز ِ تیز به عرش علاء صعود می کند. اکنون دیگر چند نخبه و عنصر آگاه، اطلاعات را از این گوش به آن گوش نمی رسانند. اکنون امواج اطلاعات است که تبدیل به سونامی شده و دیواره حراست از اطلاعات میان فرادست ها و فرودست ها را شکسته است. نظم کهن ترک برداشته و باید ورقی نو درنوشت. دیگر با فیلترینگ و معاملات پشت پرده با نوکیا و محاکمه ویکی لیکس نمی توان روند این سونامی را تغییر داد. باید به انقلاب جوانان رسمیت داد.
حقا که جوانان ایرانی پیشتاز بودند. حال جوانان تونس، مصر، اردن ، یمن و غیره اثبات می کنند که جهان در دستان آنان می چرخد. زمان مطرح نیست، دیر و زود دارد، اما سوخت و سوز ندارد. جوانان از راه رسیده اند و قدرت ها را مجبور به سرف روی امواج خود کرده اند. اما این که تا چه زمانی تاب این موج سواری را می آورند، آینده نشان خواهد داد.

دختران و زنان ایرانی در جنبش جوانان ایران جایگاه شایسته ای دارند. در دنیای عرب، هنوز نه. اما دیری نمی پاید. دختران و زنان عرب نیز آن چنان جهشی می کنند که پسران و مردان عرب را انگشت به دهان حیران خواهند کرد.

جوانان چند ویژگی دارند.
آن ها با وجودی که گوش شنوا دارند، سازش ناپذیرند. ایدئولوژی ندارند، اما هر یک خود، ایدئولوژی هستند و فلسفه زندگی خود را تعیین می کنند. آن ها هزارگونه اند و به تعداد خود وبلوگ دارند و با این که هریک ساز خود را می زنند، دریک لحظه معین اما، به طور تحسین آمیزی هماهنگ عمل می کنند. آن ها از رنگارنگ بودن خود نمی هراسند و از هر رنگ جدید استقبال می کنند. آن ها محافظه کار نیستند و از تغییر واهمه ای ندارند. آن ها نسلی هستند که همه چیز را تغییر داده ، می دهند و خواهند داد. ایستایی میان آنان معنایی ندارد، آن ها در جریان اند.




آن ها می دانند که چه نمی خواهند.
آن ها دیکتاتوری نمی خواهند، آن ها اعدام، زندان و شکنجه، سانسور و خفقان نمی خواهند، فقر و بیکاری و بی عدالتی نمی خواهند. آن ها تابو، خرافات و ارتجاع را برنمی تابند و رو به جلو می روند. آن ها وکیل و وصی و نماینده نمی خواهند. آری، آن ها می دانند که چه نمی خواهند.

آن ها چه زیبا اما، می دانند که چه می خواهند.
آن ها دمکراسی می خواهند، آزادی.
آن ها آینده می خواهند، کار.
آن ها رفاه می خواهند، نان.
آن ها از نابرابری به ستوه آمده اند، عدالت اجتماعی.
آن ها حق تعیین سرنوشت می خواهند، خودحکومتی.

حال و آینده را جوانان خواهند ساخت. باور بداریم قدرت آنان را.