• ما در روز ۲۲ خرداد (ساعت ۵ الی ۶ در میدان هفت تیر) گرد هم می‎آییم تا اعلام کنیم ما زنان دیگر از وجود این همه تحقیر در قوانین موجود و سایه‎ی شومی که این قوانین تبعیض‎آمیز بر زندگی ما انداخته است، به فغان آمده‎ایم، آن‎ها را تغییر دهید. می‎خواهیم بگوییم ”ما زن هستیم، ما هم شهروند این سرزمین هستیم و حقی داریم“، حق‎مان را می‎خواهیم ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۲۱ خرداد ۱٣٨۵ -  ۱۱ ژوئن ۲۰۰۶

«گروه هماهنگ کننده» تجمع اعتراضی زنان در روز ۲۲ خرداد، اطلاعیه ای در مورد این حرکت اعتراضی منتشر کرده است. به گزارش سایت « زنستان » در این اطلاعیه چنین آمده است:
 
نادیده انگاشتن حقوق ابتدایی زنان در خانواده و جامعه، نه تنها در شان زنان ایرانی با موقعیت کنونی ‎ شان نیست، بلکه به ‎ روشنی باعث تزلزل خانواده ‎ ها و بروز هزاران مشکل در جامعه شده است. اگر می ‎ گوییم سن ازدواج به ۱٨ سال افزایش یابد، مسئولان و کسانی که دغدغه ‎ ی تزلزل بنیاد خانواده را دارند باید بدانند که طبق آمارهای منتشره هم ‎ اکنون ۷٨ درصد از ازدواج ‎ هایی که در سنین ۱۵ الی ۱۹ سال اتفاق می ‎ افتد، منجر به طلاق شده است و اگر فکر می ‎ کنند دادن حق طلاق به زنان باعث تزلزل خانواده می ‎ شود، بدانند که فقط ۷/۱ درصد از طلاق ‎ هایی که شروط ضمن عقد داشته ‎ اند منجر به طلاق شده است (روزنامه سرمایه، پنج ‎ شنبه، ۱٨ خرداد، ص٨)
اگر مسئولان ممکلت نگاهی گذرا به مشکلات فراوانی که گریبانگیر جامعه ‎ ماست بیاندازند، می ‎ توانند ببینند که فاجعه ‎ ای درحال وقوع است، زنان بسیاری خودسوزی می ‎ کنند، دختران جوان بسیاری از خانه فرار می ‎ کنند، قتل ‎ های ناموسی به ‎ وفور اتفاق می ‎ افتد، همسرکشی و همسرآزاری بیداد می ‎ کند و بسیاری از فجایع دیگر که یکی از علت ‎ های مهم آن همین قوانین ناعادلانه ‎ است که نه تنها از زنان حمایتی نمی ‎ کند بلکه آنان را در موقعیت فرودستی قرار می ‎ دهد که راه چاره ‎ ای جز واکنش ‎ های منفی ـ که خود اولین قربانیان آن هستند ـ نمی ‎ بینند.
از زمان اعلام فراخوان تجمع زنان در ۲۲ خرداد، افرادی به ‎ ویژه برخی از مسئولان سعی در سیاسی قلمداد کردن این تجمع دارند، درحالی ‎ که خواسته ‎ های ما زنان در این تجمع، خواسته ‎ هایی ابتدایی است که سال ‎ هاست در مورد آن گفته ‎ ایم، نوشته ‎ ایم، در سمینارها صحبت کرده ‎ ایم، کارگاه ‎ هایی برای آگاهی زنان و مسئولین برپا داشته ‎ ایم و به ‎ هر طریق ممکن برای رسیدن به آنها تلاش کرده ‎ ایم.
مسئولان بهتر از ما می ‎ دانند که درخواست تغییر این قوانین تبعیض ‎ آمیز، ربطی به این دولت یا آن دولت و این حاکمیت و آن حاکمیت ندارد، بلکه خواسته ‎ هایی است که زنان از زمان تدوین قانون اساسی یعنی از یکصدسال پیش، پیگیر آن هستند و ما زنان ایرانی، چندین نسل است که برای تحقق آن تلاش می ‎ کنیم و هنوز به آن دست نیافته ‎ ایم. از این ‎ رو بهتر است برخی از مسئولان به ‎ جای آن ‎ که به تجمعی مسالمت ‎ آمیز که برای آگاهی زنان و مردان ایرانی و نیز اعلام آشکارتر خواسته ‎ های برحق زنان برگزار می ‎ شود و صدسال قدمت دارد، برچسب ‎ های غیرواقعی بزنند، به دردها و خواسته ‎ های زنان گوش فرادهند و برای تغییر قوانین ناعادلانه اقدامی جدی به عمل آورند. مگر ما زنان چه می ‎ خواهیم؟ آیا داشتن حق طلاق برابر، ممنوعیت تعدد زوجات و حقوق برابر در ازدواج و دیگر خواسته ‎ های ابتدایی ‎ ما، با کدام پایه ‎ های اساسی نظام در تضاد است که بعد از این همه تلاش زنان در سطوح مختلف، این ‎ گونه با مخالفت مواجه می ‎ شود؟
ما در روز ۲۲ خرداد (ساعت ۵ الی ۶ در میدان هفت تیر) گرد هم می ‎ آییم تا اعلام کنیم ما زنان دیگر از وجود این همه تحقیر در قوانین موجود و سایه ‎ ی شومی که این قوانین تبعیض ‎ آمیز بر زندگی ما انداخته است، به فغان آمده ‎ ایم، آن ‎ ها را تغییر دهید. می ‎ خواهیم بگوییم ”ما زن هستیم، ما هم شهروند این سرزمین هستیم و حقی داریم“، حق ‎ مان را می ‎ خواهیم.