اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۲۶ بهمن ۱٣٨۹ -  ۱۵ فوريه ۲۰۱۱

نیویورک – هفت مدیر زندانی بهائی به بندهای خطرناک‌تر زندان محل نگهداری‌شان منتقل شد‌ه‌اند.

در مورد دو زندانی‌ زن، شرایط جا به جا کردن آنها این نگرانی را به وجود آورده که شاید این تغییر به این منظور بوده که فضائی نا‌امن و تهدیدکننده برای سلامت آنها ایجاد شود.

جامعه‍ی جهانی بهائی اطلاع یافته که تا کنون یکی از این خانم¬ها، فریبا کمال آبادی، از زمانی که به بند معروف «۲۰۰» در زندان گوهردشت فرستاده شده، مورد تهدید بدنی زندانیان دیگر قرار گرفته است.

بانی دوگال، نماینده‍ی ارشد جامعه‍ی جهانی بهائی در سازمان ملل، گفت: «ظاهراً فضای این بند به شدت ملتهب است و تنش و دشمنی زیادی بین زندانیان وجود دارد.»

خانم کمال آبادی، همراه مهوش ثابت، روز شنبه به بند ۲۰۰ منتقل شد.

خانم دوگال گفت: «مشکل بتوان درباره‍ی دلیل این انتقال مطمئن شد. با این حال ما معتقدیم که زنان بهائی از زمانی که به گوهردشت رسیده¬اند، علیرغم شرایط بسیار دشوار زندگی خودشان، توانسته‌اند برای هم‌بندان خود منبع آسایش و امید شوند. ظاهراً مسئولان زندان با دیدن نشانه‌هائی از احترام به آنان در زندانیان دیگر نگران شده¬اند و از اتهام 'تبلیغ' آئین بهائی در زندان به عنوان دلیل افزایش فشار بر آنها استفاده کرده‌اند.»

خانم دوگال افزود که این دو زن در دوران زندان، با روح خدمت به دیگران رفتار کرده¬اند. برای مثال آنها در زمستان ۱۳۸۷ (اوایل ۲۰۰۹) با روزنامه نگار ایرانی-ژاپنی-آمریکایی ، رکسانا صابری، در زندان اوین هم¬بند بودند که بعداً نوشت آنها به او در عبور از سختی‌های آن دوران کمک کردند.

هفته‍ی پیش، با اعلانی عمومی به همه‍ی زندانیان گفته شد نباید هیچ ارتباطی با دو زن بهائی داشته باشند. با این حال هم زندانی-ها، بدون توجه به این اعلان، به ارتباط با آنها ادامه دادند.

خانم دوگال گفت: «پس از انتقال این خانم¬ها، تعدادی از زندانیان، با وجود ممانعت نگهبانان، به طبقه‍ی پائین رفتند تا آن دو را در محل جدید ملاقات کنند.»

به گفته‍ی خانم دوگال، به خانم¬ها کمال¬آبادی و ثابت – پیش از انتقال – گفته شده بود که به زندانیان بند ۲۰۰ درباره‍ی آن دو «هشدار» داده شده است.





شرایط دشوار و غیربهداشتی

هفت رهبر بهائی در مرداد ۱۳۸۹ (اوت ۲۰۱۰) به زندان گوهردشت، در ۲۰ کیلومتری غرب تهران، فرستاده شدند. آنها پس از آن که مدت ۲۰ ماه بدون اتهام در بازداشت نگه داشته شدند، به اتهاماتی از جمله جاسوسی و تأسیس تشکیلات غیرقانونی متهم، محاکمه و به ۱۰ سال زندان محکوم شدند. همه‍ی اتهامات تکذیب شد.

در حالی که زندان گوهردشت به خاطر شرایط ناگوار و غیر بهداشتی¬اش معروف است، زندانیان بهائی در آغاز از بعضی عناصر خشونت¬بارترِ مجموعه دور نگه داشته می شدند. آنها همچنین نسبتاً مرتب به فضاهای ورزشی بیرون دسترسی داشتند.

اما در چند هفته‍ی گذشته، هر هفت نفر از محلی که ابتدا داشتند، به بندهایی که شرایط بسیار بدتری دارند منتقل شده¬اند.

پنج مرد سه هفته پیش به بخش معروف به بند ۴، بخش قرنطینه¬ای که برای زندانیان سیاسی کنار گذاشته شده، منتقل شدند. این بخش زندانیان بیشتری دارد و بنا به گزارش¬ها تحت مراقبت شدید است. این مردان اکنون از محرومیت¬های شدید جسمی رنج می¬برند.

خانم دوگال گفت: « سه نفر از آنها در یک سلول هستند و دو نفر دیگر در سلولی دیگر. در هر سلول دو تخت هست، بنابراین یکی از آنها باید روی زمین بخوابد.»

خانم دوگال گفت: «زندانیان این بخش از زندان فقط در زمان¬های مقرّر می¬توانند برای استفاده از هوای تازه بیرون بروند، در حالی که پیشتر هر وقت می¬خواستند می¬توانستند چنین کنند.»

درخواست از دولت ها

خانم دوگال گفت: «ما در نامه‍ی سرگشاده‍ی خود به تاریخ ۱۶ آذر ۱۳۸۹ (۷ دسامبر ۲۰۱۰) به رئیس قوه‍ی قضائیه‍ی ایران تأکید کردیم که چنین محیط خشن و توهین آمیزی سزاوار حتی خطرناک¬ترین مجرمان هم نیست.»

«ما بار دیگر به دولت ایران می گوییم، آیا در نظر آنها تحمیل چنین شرایطی بر شهروندان بی¬گناه با رحمت و عدالت اسلامی توافق دارد؟»
خانم دوگال گفت: «ما همچنان دولت¬ها و انسان¬های خیرخواه را در سراسر دنیا فرا می¬خوانیم تا به هر طریقی که می¬توانند دولت ایران را متوجّه کنند که اقدامات¬اش زیر نظر است و مسئول امنیت این هفت نفر و بیش از ۵۰ بهائی دیگر است که در ایران زندانی شده اند.»